OFS 1: Behind Those Smiles (My Untold Story)

Chapter 54

"What was that, jane?" Bungad niya sa akin nang makapasok ako. I sighed before putting down the paper bags. Sinimulan kong ipatas ng maayos iyon upang hindi magusot ang mga libro.

"Where's primo?" tanong ko. Sinusubukan kong ibahin ang usapan but he won't just let me.

"Bakit kayo magkasama?" Seryosong tanong niya. Muli akong bumuntong hininga at saka sumulyap sa kaniya.

So much for avoiding this topic.

"Primo wants to meet his father." pangdi-diretsya ko. "I don't know how to explaine this, but, reconciling is the best thing to do for now. I have to fill the gap between us para madali kong maipakilala iyong bata."

Ivan frowned. "Akala ko ba ayaw mong ipaalam sa bata? Anong nangyare?" mariin akong napapikit.

I really don't want to talk about this. Paulit-ulit nalang sa utak ko, ayoko ng pag-usapan pa.

"Biglang nagtanong ang bata, eh. Wala na akong magagawa. Sa tingin ko naman, daryll and I can talk about this. We've been friends for years. We can resolve this thing. Ipapaliwanag ko nalang kay primo na hindi naman talaga kame lovers ng daddy niya kagaya ng nakikita niya sa ibang mga bata. I know he will understand.. All we have to do is to talk to him." I'm getting frustated about this topic, but I'm doing my best to explaine my part as if I don't want to be judged.

Ivan look at me in disbelief. Nagpatuloy ako sa pagsasalita para mas maliwanagan siya. Afterall, siya ang naging sandalan ko sa mga nakalipas na taon. Nakita niya ang mga pinagdaanan ko. Sa tingin ko tama lang na magpaliwanag ako. Huminga ako ng malalim at saka bahagyang naglakad palapit pero tumigil din mga limang hakbang nalang ang layo mula sa kaniya.

"Look, Ivan. I know what you're thinking, but don't make conclusions without knowing my side. Makinig ka muna kasi sa akin. Wala naman akong gagawing iba, eh. I just have to fill the gap between us, maibalik lang 'yung kahit konting closeness manlang para hindi ako mahirapang iopen up ang tungkol kay primo. It will be a win-win situation actually. Kapag naging maganda ang resulta, atleast makikita naman ni primo na in good terms kame ng ama niya even though we're not a couple, like what primo might think to us, diba?" I was doing my best for him to understand. Pero ewan, hindi ko rin alam. It was like I was being defensive. But ofcourse, I'm not. I know this is the right thing to do.

Ivan look at me, frowning.

"How about what he did to you in the past, huh? Wala na 'yon? Kakalimutan mo nalang basta 'yon?" I stump my feet in frustration.

"Does it matter? What we are talking about right now is my son, ivan! Tingin mo ba bibigyang pansin ko pa 'yong nararamdaman ko? For fuck's sake, anak ko 'yon! Alam mong kung anong ikasasaya ng anak ko, ibibigay ko." Ivan shook his head in disappointment.

"Daryll will be really shock about this, jane. Sana alam mo rin kung anong mga posibilidad na maging reaksyon niya kapag nalaman na niya ang totoo. I hope you're ready for that too."

"I am." I said with full of conviction. Matatag akong tumingin sa mga mata niya upang ipakitang kaya ko.

Kaya namen ng anak ko. Umiling-iling siya. Bakas parin ang pagtutol at pagkadismaya sa kaniyang mga mata.

"Isusugal mo talaga ang nararamdaman ng bata? Walang kasiguraduhan, ipapakilala mo?" hindi makapaniwalang tanong niya.

"Si primo ang lumapit sa akin at nagtanong, van. Kung hindi siya apektado, sa palagay mo ba gagawin ko 'to?"

Kung sana nga lang ay hindi na naisip ng bata na posibleng may ama siya, diba? Mas maayos sana. Mas gusto ko na lang bumalik ng Singapore at mamuhay kami roon ng mapayapa!