OFS 1: Behind Those Smiles (My Untold Story)

Chapter 49

I actually don't know what to do.

I plan to act like it's nothing.. But everything feels so fast for me. Para akong minamadali ng panahon.

Now that I'm already here and we are literally in the same place, I had no choice but to brace myself and act like nothing.

Not minding my wild drum beating heart.

"Aba syempre hindi naman yata pwedeng hindi iinom ang balik-bayan nating friend dyan! Inay, shot muna!" Aian cheerfully said. Napatingin ako sa kaniya.

"Ahh?" I laughed awkwardly.

"Oo nga naman! Inom na inay!" Segunda ng tatlong bruha. Agad ko silang pinandilatan ng mata.

Judy pouted before motioning the drink to me.

"Sige na, bakla isa lang naman!"

"Oo nga mame, go na!" I glared to the two before getting the drink.

Kung hindi nga lang nakakahiya sa barkada ay hindi naman ako iinom. Maaamoy pa ako ng anak ko pag-uwi ko nito, eh!

Everyone cheered as I drink the glass of alcohol. Hindi ko mapigilang mapangibit sa kapaitan ng alak.

"Ano? Kung makangibit ka dyan! Hindi sanay, teh?" Elly said sarcastically na nasa tabi ko lang. I glared at her.

"Gusto mong sapakin kita? Mahigit anim na taon na kong hindi umiinom!"

"WEHH?" alma ng lahat. Napaismid nalang ako.

"Baka gusto niyong magbagong buhay na din? Kulang pa rin ba kayo sa pag-mamahal?"

"Aba! Aba! Pasmado bibig mo, ah!" Elly interupts. Natawa ako. Bitter talaga to, eh.

"Klaseng colorful lovelife mo, ah? Kwentuhan mo naman kame! Kamusta ka ba do'n?" anang zared. Napatingin ako sa kaniya na kaharap ko lang sa table.

"Okay naman ako do'n. As in okay na okay! Kung pwede nga lang na hindi na umuwi dito eh." I laughed.

Pinagbabato ako ng tissue ng mga bruha. Natatawa naman akong isinangga ang mga braso ko sa ulo ko.

"Gaga ka! Paano naman kami dito? Wala kang kwentang friend!" alma ni judy.

"Siguro may boyfriend ka doon!" Singit ni Aian.

"Oo nga! Kaya ayaw mo na halos umuwi!" Natawa ako.

"Hanggang ngayon talaga mga chismoso parin kayo, no? Kalalaki niyong tao! Bago-bago din kayo aba!"

"Sus! Ayaw mo lang umamin. Meron yan!" napailing-iling nalang ako. Bahala kayo dyan.

"Grabe ka talaga, mame! Natitiis mo nang wala kami sa paningin mo!" napatingin ako sa kaniya. Nasa may sulok siya nakaupo.

"Ay wow? Taon-taon naman tayong nagkikita-kita, ah? Minsan nga thrice a year pa!"

"KULANG 'YON!" Alma ng tatlo. Ako naman ay tawa lang ng tawa.

I can feel their frustrations. Kasi ganoon din naman ako nang nasa Singapore pa ako.

Sadya lang mas pinili kong manatili sa Singapore kahit mahirap para saakin, para saamin ng anak ko.

"I didn't know that."

Natigilan kaming apat sa pag haharutan nang magsalita siya. Napatingin kami sa kaniya.

"Ang alin, daryll?" Judy asked. Daryll looked at her as if he's disappointed.

"I didn't know you got to see each other a few times a year. Haven't heard something about that." natigilan si judy saka napakamot sa ulo.