Savcının Kızı

62.Bölüm

"Hayır gerçekten iyiyim. Siz çıkışı yazabilirsiniz doktor bey, Barış evham yapıyor."

"Bence de Barış Bey, kurt hastalarımızın çoğu ikinci gün durmuyor ama sizin gibi korkan çok baba var. Lütfen rehavette kalın ve korkmayın. Taburcu olabilirsiniz Afra Hanım, hayırlı olsun tekrar Allah analı babalı büyütsün."

Doktor gülümseyip odadan çıktıktan sonra Afra Barış'a dönmüştü.

"Çok pimpiriklisin. Bir şey olmayacak. Çocuk bizimle konuşuyor konuşuyor sen hala evham yapıyorsun. Hadi hazırlanalım da çıkalım. Kızlara da söyleriz birazdan."

"Sen de fazla rahatsın. Ay şu güzelliğe bak ne güzel bakıyor. Isıracağım şimdi."

Afra ayakkabısını giyerken Barış'ın koluna tutunmuştu. Tam da o sırada Luna konuşmuştu. Sesi ağlamaklı geliyordu.

Anne, babamı örnek al demiştim ama beni ısırma tamam mı?

Ağlamaya başladığında Afra onu küvezinden aldı ve konuşmaya başladı.

"Kızım sakin ol, baban seni ısırmayacak. Sadece çok tatlı olduğunu söylemek için öyle dedi."

Gerçekten mi?

"Evet, lütfen ağlama. Ben de ağlayacağım şimdi."

"Lütfen kimse ağlamasın. Gel kızım baba seni ısırmayacak. Baba seni çok seviyor. Baba sadece anneyi ısırıyor."

Barış bebeği alıp söylene söylene odadan çıkarken Afra arkasından bakakalmıştı.

.

Barış'tan sonra üstüme kabanımı alıp odadan çıktığımda herkes kafeteryadaydı.

"Hadi çıkalım, siz neden beklediniz ki bu kadar?"

"Ada'nın bir şey yapmasından korktuk. Yani ne olur ne olmaz, gerçi bir şey yapmadı ama olsun."

"Barış'ın beklememe huyu beni çıldırtıyor. Baba seni seviyor diye diye çıktı şimdi de yok ortalarda."

"Barış çıktı mı?"

"Evet niye ki?"

"Biz seni görünce hala odada sandık. Barış buradan hiç geçmedi ki? Geçse görürdük."

"Aynen geçse görürdük. Başka çıkış yok zaten."

"Çok garip bir arayayım."

Telefonumu çıkardım ve Barış'ı aradım. Kapalıydı.

"Kapalı, çalmıyor."

"Başka bir çıkış kapısı var mı?"

"Ben yok diye biliyorum."

Yerleri temizleyen kadını gördüğümde yanına gitmiştim.

"Pardon bir şey sormak istiyorum. Bu hastanenin başka bir çıkışı var mı?"

"Hayır efendim tek çıkış burası."

"Tamam teşekkür ederim, kolay gelsin."

Diğerlerinin yanına döndüm. Nasıl olsa duymuşlardı.

"Nereye gitmiş olabilir anlamadım ki?"