Savcının Kızı

21.Bölüm

"Kehanetin bir kısmını atladınız. Kimse ısırılmadan kurt olmaz, kimse de kan bağı olmadan Mediocris olmaz."

"Siz kan bağı ile bağlı mısınız? Kimsiniz siz?"

"Tanıştığıma memnun oldum. Amelia, Afra'nın annesiyim."

Afra'nın bedeni yavaşça yükselmeye başladığında hepimiz şaşkınlıkla bakıyorduk. Amelia anlayamadığımız bir dilde bir şeyler mırıldanıyordu, sesi gitgide yükselmeye başlamıştı. Etrafına mavi ışıklar saçıyordu. Ne olduğuna anlam vermeye çalışıyordum ama bu konu hakkında daha önce hiçbir şey duymamıştım. Üzerindeki kıyafetler Afra'nın giydiği kıyafetlerden, lacivert bir elbiseye dönüşmüştü. Kadının bağırışı nihayet bittiğinde beden havada birkaç saniye asılı kalmış ve sonra düşmeye başlamıştı. Afra düşmeden yakalamak için koştum.

.

Bedenim tekrar benimmiş gibi hissettiğimde gözlerimi açmıştım. Barış kafamda dikilmiş endişeli gözlerle bana bakıyordu. Sadece Barış değil herkes öyle bakıyordu.

"Mama, hiçbir şey demiyor. Ona bir şey yapmış olmasın?"

Tam bir şey olmadığını söylemek için ağzımı açmıştım ki Barış konuştu.

"İyi misin?"

"Evet. Hatta çok iyiyim. Güzel bir uykudan uyanmış gibi hissediyorum."

Herkes birbirine garip garip bakışlar atıyordu. Bende yavaşça doğruldum ve Barış'ın yardım ile ayağa kalktım. Sonra Derman'ın sesini duydum.

"Tabii ki iyisin. Neden annesi ona zarar vermek istesin ki? Neden hepimiz kötü düşündük?"

"Annem mi?"

Ağlamaklı bir ses ile sorduğumda yine herkes bana bakmaya başlamıştı.

"Evet, neden ki?"

"Ayla benim annem değil. Eğer ben baygınken onu affetmem gibi saçmalıklarını sizi de söylediyse boşuna ümitlenmeyin."

"Ayla mı?"

"Evet annemin adı."

Mama sakince yanıma gelip elini omzuma koymuştu.

"Afra, rica etsem bize anneni tarif eder misin?"

"Edebilirim. Saçları kahverengi, gözleri koyu mavi, boyu biraz uzun, fazla kilolu değil yani böyle biri işte."

Mama diğerlerine bakıp konuştu.

"Amelia."

"Efendim?"

"Gelin benimle."

Mama hepimizi arkada bir odaya götürmüştü. Kocaman bir ayna ve kanepe, halı gibi şeyler vardı. Beni aynanın önünde götürüp arkamda durmuş ve ellerini gözlerime koymuştu.

"Afra, rica etsem anneni gözlerinde canlandırır mısın?"

"Tamam."

Annemi düşünmeye başlamıştım. Tam olarak gözümün önüne geldiğinde bir anda bütün dikkatim koyu mavi gözlerine odaklandı. Sadece o vardı aklımda. Bir anda mamanın ellerini çektiğini hissettim.