KUSURSUZ İNTİKAM ( ÇOK GÜZEL ) Yetişkin içerik

66

"Kadınların annelik içgüdüleri her zaman ağır basar. Sen onun sadece kardeşi değil aynı zamanda çocuğu gibi olmuşsun. Bir düşün istersen."

O sırada bebeklerini valizin içine yatırmaya çalışan Elif kafasını kaldırıp babasına baktı.

"Hem Dizem, seni benden almayacakmış ki! Beni yine sevecekmişsin. Halam beni öslemiş."

"Elif, kızım sana bunu halan mı söyledi? Tam olarak ne dedi?"

"Elif, kızlar arasındaydı hani!" Hemen elini ağzına götürüp bana baktı. Gözleri dolmuştu.

"Hadi ama unuttun olur böyle üzülme. Bazen bende ağzımdan kaçırıyorum gel buraya."

Kucağıma alıp sarıldım.

"Babam kısay mı?"

"Neden kızsın bir tanem. Kızacak bir durum yok. Ben sadece baban üzülmesin diye ona söylemeyelim dedim."

Derman, salonda bir aşağı bir yukarı, kızgın boğa gibi dolaşıyor burnundan soluyordu.

"Sen git bebeklerini sırayla yatır. Ben gidiyorum." Sarıldım öptüm. Kulağına yavaşça,

"Babanda bende seni çok seviyoruz bunu sakın unutma bir tanem. Başkaları ne söylerse söylesin.

Başını salladı.

"Gizem seninle geleyim."

Eve gelince elimden tutup koltuğa oturttu.

"Anlat."

"Meltem hanım kreşe gitmiş... Elifin söylediklerini anlattım. Sen üzülme diye sana söylemeyecektik. Ama ne derler çocuktan al haberi."

"Sende kalkmış ablan konuş evine git gibi laflar söylüyorsun. Ufacık çocuğun kafasına soktuğu şeylere bak.

Benim kızım her şeyin farkında. Onu böyle etkilemesi doğrumu!"

Derman, kendi kendine konuşuyordu. Yanına gidip kucağına oturdum boynuna sarılıp başımı başına dayadım.

"Canını sıkma her şey yoluna girecek. Sadece sakinliğini koru ve geri dönülmez bir adım atma. Derman aile her şeydir unutma."

"Bende kendi küçük ailemi kurmaya çalışıyorum zaten. Rahat bıraksa!"

Bir süre sonra kalktı. Hazırlandım ve yola çıktım uzun yol biraz gecikecektim.

İki veya üç kez geldiğim evin giriş kapısı, arabamı kameradan gören güvenlik görevlisi tarafından sola kayarak sessizce açıldı.  Aracımı diğer iki aracın yanına geniş park alanına bırakıp eve yürümeye başladım. 

Siyah streç kot pantolonumun üzerine, siyah asimetrik kesim ince triko kazak giymiştim. Ceketimi arabada bıraktım. 

Hava güneşli ve parlaktı. Yeni biçilmiş çimlerin kokusu ve özenle şekillendirilmiş bahçe insana huzur veriyordu. 

Fakat bu evde huzur yoktu. Gül tarhlarının arsından evin büyük gösterişli ana kapısına yürürken burada Çağlanın çocuğunu huzur içinde büyütmesini ve ailesiyle birlikte mutlu bir yaşam sürmesini hayal ettim.

Zili çalmadan kapı açıldı. 

"Hoş geldiniz. Sizi arka bahçede bekliyorlar efendim."

Teşekkür edip içeri girdim. Geniş koridoru geçip arka bahçeye açılan sürgülü kapıdan geçtim. 

Çağla beni görünce kalktı ve hızlıca yanıma gelip boynuma sarıldı.