ZERRİN KAMALI yemin etmişti, ailesinin intikamını almadan vazgeçmeyecekti. Ne pahasına olursa olsun.
Aşk ve mutluluğu kendine yasaklamıştı. GİZEM ÇETİN
Bu iş bitene kadar iki isim, tek kişi olacaktı.
Kız beni konuşturmadı bile. Şu anki hali gözümün önüne geldiğinde gülümsedim. Dayımda aynı şekilde sevindi ve benden söz aldı.
"İntikam saati geldiğinde haberim olacak bu işi birlikte yapacağız. Yıllar önce yemin etmiştik hatırlatırım. Senin için daha fazla araştıracağım."
Doğrusu içim biraz rahatlamıştı. İntikam intikam diyorum, ama ne yapacağımı bilmiyorum.
"Freman, sana bir şey söyleyeceğim. Şirket beni Ülkeme gönderiyor ... diyerek kısaca anlattım."
Koşunun sonunda esneme hareketleri yaparken. Suratı düştü.
"Sana doyamadan seni kaybediyorum yani. Senin adına sevindim, ama çok üzgünüm."
"Beni görmeye geleceksin değil mi? Sana İstanbul'u gezdiririm, görmediğin bir çok yer olduğuna eminim."
Cevap vermedi. "Senin için yapabileceğim bir şey olursa hazırım unutma. Gizem, benim için özelsin bunu bil."
"Teşekkür ederim, sende öyle. Artık koşmaya gelmeyeceğim vedalaşalım mı?"
"Hayır böyle bitmemeli, yarın akşam seni güzel bir yere götüreceğim.
Gizem, biliyorum pek anlatmak istemiyorsun, ama seninle ilgili hiç bir şey bilmiyorum, bana biraz kendini anlat!"
"Freman ben sıradan birisiyim. Abim ve ablam var. Ablam, İstanbul da ve bu habere çok sevindi. Yakında evlenecek, yanında olmama çok sevindi hepsi bu. Seninle yemeğe çıkamam bu zor. "
"O zaman vedalaşmayalım! Ben her sabah sen buradaymışsın gibi gelip koşacağım. Bunu bil."
Bu ayrılık dokundu. Freman'nın hassasiyeti beni üzdü. Gülin ,her gün arayıp evleri bana gösteriyordu. Eşyalı istiyorum diye diretsem de,
"Hayır efendin, neymiş o sahipsiz gibi. Bir süre benimle kalacaksın yavaş yavaş orayı yuva yapacağız. "Diye tutturdu.
Gülin bu, dediği olacak! Biraz da hoşuma gitmişti yuva kavramı. Uzun yıllar sonra bana ait içinde benim diyebileceğim ve anılarımı biriktireceğim bir yerim olacaktı.
