ZERRİN KAMALI yemin etmişti, ailesinin intikamını almadan vazgeçmeyecekti. Ne pahasına olursa olsun.
Aşk ve mutluluğu kendine yasaklamıştı. GİZEM ÇETİN
Bu iş bitene kadar iki isim, tek kişi olacaktı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sabah uyandığımda gözlerimi açmakta zorlandım tahmin ettiğim gibi şişmişlerdi. Ağrım yine vardı ve bir parça ekmek peynir yedim, sonrada ilaç içmek için salona gittiğimde, şaşkınlıkla etrafıma baktım!
Burası benim evimdi! Peki, salon da benim salonumdu, ama dün gece burada olmayan, - on bir evet saydım- on bir saksı orkidenin benim salonumda işi neydi ve buraya nasıl girmişti!?
Korkuyla evin kapısına gidip kontrol ettim, kapalıydı.
Mutfağa gittiğimde küçük masamın üzerinde bir not vardı. Tabi ya uyuz, Derman!
Peki içeri nasıl girdi!?
"Özür dilerim, beni bağışla, seni hasta veya üzgün görmek aklımı kaçırmak için yeterli oluyor.
Yaptığım yanlıştı beni bağışla. Bağışladıysan beni ara. Seninle doktoru gelmek istiyorum
l-ü-t -f-e -n.
Kafayı yemek istemiyorum. Gizem, seni seviyorum ya, bunun ötesi yok, çok seviyorum. Sapık de, ukala de, hatta uyuz de ama beni bağışla."
Üç kez beni bağışla ve özür ve beni sevdiğini söylüyor.
Uyuz adam, galiba bende seni seviyorum, ama benim için erken. Bunu sana tamamen özgür kalınca söyleyeceğim.
Tanrım, benimle doktora mı gelecekmiş! Saat kaç, geç kalacağım of bir saatim var.
Ağrı kesici içtim. Önce Çiğdemi aradım.
"Günaydın, geç kaldım, bana doktorun adresini yazar mısın hemen çıkıyorum."
Gri, pantolon, siyah kayık yaka bluz ve siyah gri topuklu ayakkabılarım, kabanım, atkım. Dudağıma sadece parlatıcı.
Dermanı aradım, hemen açtı.
"Aşağı iniyorum ve geç kaldım arabam şirkette. Eğer benimle geleceksen hemen inmen lazım."
"Garajda arabadayım."
Hiç bir şey söyleyemedim, çünkü şaşkınlıktan dilim tutulmuştu.
Nasıl yani, onu ekip de giderim diye beni garajda mı bekliyordu!?
Gümüşi bir Audi A9 önümde durunca şaşkınlıkla baktım. Şoför tarafından uzanıp kapıyı açtı. İçerisi sıcacıktı.
Nisan ayına girdik, ama hava çok soğuktu veya ben çok üşüyordum.
"Günaydın güzellik daha iyi misin?"
"Günaydın. Bana anlatman gereken pek çok şey olduğunun farkındasın değil mi?"
Güldü. Eridim. Gözleri çizgi haline geldi. Suç işlemiş çocuk gibi bir an bana baktı.
"Adresi ver de seni yetiştireyim randevuna az kaldı."
