Μην με αφήσεις

Κλαματα και αποχαιρετησμοι

Ολο το βραδυ εμεινα ξυπνια και επαναλαμβαινα την συζητηση της μητερας μου με εμενα.Γιατι να φυγουμε απο εδω;Απο την πολη που μεγαλωσα και ζησαμε την ζωη μας μαζι;Δεν θελω να φυγω.Ναφυγω να παω που;Θεσσαλονικη;Γιατι;Δεν θελω!Θελω να ειμαι εδω με τους φιλους μου,την κολλητη μου,το αγορι μου!Αν...Αν λεω.Αν φυγω,θα μου λειψουν τοσο πολυ που μπορει και να πεθανω.Δεν θα αντεξω μακρια απο την Αθηνα.Ειναι ολη μου η ζωη!Ολη μου η ζωη ειναι χτισμενη εδω.Εχω τους φιλους μου,τοσχολειο μου,ολη μου την ζωη!Ξαφνικα ηρθε αυτη η Παναγιωτα και μου λεει φευγουμε.Θα πεθανω αμα φυγω!
Πρεπει να κοιμηθω λιγο...

Το αλλο πρωι δεν θελω καθολου να σηκωθω!Θελω να μεινω εδω και να ευχαριστηθω τις λιγες μερες,ωρες,λεπτα...δεν ξερω τι μου εμειναν πια.Θα φυγω και ολα θα καταστραφουν!Δεν θελω να καταστραφουν!Περνω το τηλεφωνο στα χερια μου και τηλεφωνο τον Σωτηρη.

"Ελα"μου λεει μολις σηκωνει το τηλεφωνο.

"Θελω να σε δω."του λεω και ενας αναστεναγμος βγαινει απο μεσα μου.

"Εισαι καλα;"ρωταει ανησυχος.Μου αρεσει παρα πολυ οταν ειναι προστατευτικος.Ειναι πολυ γλυκος ωρες ωρες,αλλα καποιες φορες δεν ειναι και τοσο ωραια.Καποιες φορες.

"Οχι.Θελω να βρεθουμε."απανταω και του λεω να περασει απο το σπιτι μου.Αφου το κλεινουμε στελνω μηνυμα στην Μελινα να ερθει το απογευμα απο το σπιτι και να φερει και τα παιδια αμα θελουν.Της ειπα ειναι σημαντικο.Το κουδουνι με βγαζει απο τις σκεψεις μου που αφορουσαν φυσικα την μετακομηση μου.Ανοιξα την πορτα και ειδα τον Σωτηρ.

"Χει"μου ειπε και με φιλησε."Τι εγινε;"Μπηκαμε μεσα και ανεβηκαμε στο δωματιο μου.

"Θα σου πω κατι,αλλα δεν θελω..."ελεγα και ηδη εσθανομουν αυτο το κενο.

"Πες μου"καθησε διπλα μου στο κρεβατι και με αγκαλιασε.

"Φευγω."ειπα τελικα"η μαμα μου βρηκε μια πολλη καλη θεση στην Θεσσαλονικη και θα φτγουμε..."και τοτε καταλαβα πως μπορει και να εκλαιγα.

"Α;Τι λες Ελενη;"ειπε και με κοιταξε ενωνοντας τα φρυδια του.Εγω κουνησα καταφατικα το κεφαλι μου και τον κοιταξα στα ματια."Φευγω Σωτηρη..."του ειπα και επεσα στην αγκαλια του.

"Αγαπη μου..."μουρμουρησε και με φιλησε.Ενα απο τα τελευταια φιλια;σκεφτηκα.Με πηγε προς τα πισω και ξαπλωσε απο πανω μου.Σιγα σιγα αφερεσε τα ρουχα μου και εκανα το ιδιο με τα δικα του.Αρχισε και με φιλουσε στο λαιμο,τοσο απαλα σαν να μην ηθελε να με σπασει και με χαιδευε παντου.Τον ενιωσα σιγα σιγα να μπαινει μεσα μου και να κινηται ρυθμηκα με τα σιγανα βογκητα μου.Τον επιασα με το ενα χερι το μπρατσο και το αλλο το εχωσα στα μαλλια του.Οσο πηγαινε επιταχυνε τον ρυθμο του κανοντας με να βογκησω πιο πολυ.Τα χειλη του ηταν σαν καυτο νερο να κυλαει στην σαρκα μου και με εκαιγε κανοντας με να δακρησω.Αυτη ηταν η τελευταια μας φορα πουτ ο καναμε.Δεν ηθελα να ειναι αυτη.