Μην με αφήσεις

ερχεται η Ανοιξη

Με τη μανα μου εχω να μιλησω περιπου τρεις μηνες,μαλλον...Σε ορισμενες γραμμες θα ελεγες πως νοιωθω κατι σαν θλιψη ή νοσταλγια ,αλλα απο την αλλη νοιωθω τοσο θυμο.Η χαζομαρα ειναι οτι δεν θυμαμαι γιατι μαλωσαμε...αχ αυτη η μνημη!

Σηκωνομαι και πηγαινω να βρω τη Νασια εξω στο μπαλκονι να χαζευει την πρωινη πολη των καυσαεριων.

"Τι κανεις εδω εξω;"πεταγεται οταν ακουει τη φωνη μου και γυρναει να μου χαμογελασει.

"Κοιτα"γυρναει παλι μπροστα της και μου δειχνει ενα δεντρο

"Τι;"τη ρωταω ανηξερη.

"Ηρθε η Ανοιξη!"

"Μμμ,και πως το καταλαβες;Απο το δεντρο;"

"Ναι!Ανθιζει,γκαβη εισαι;Και επιπλεον ...καλο μηνα"χαμογελαει και μπαινει μεσα και την ακολουθησα.
"Ο Ανδρεας πηρε και μου ειπε πως θα μαζευτουν ολοι σπιτι του να παμε"

"Οκ,να ντυθω τοτε"

"Εγω να βαλω αλλη μπλουζα;"λεει και κοιταει το πρασινο πουλοβερ της.

"Ναι!"φωναζω και τρεχω στο δωματιο.Βγαζω μια λεπτη ασπρη μπλουζα με V και της τη δινω
"Φορα!"της λεω και βγαζω και εγω τα ρουχα μου.Δεν εχει κρυο ,με μια χοντρη ζακετα θα ειμαι καλα...

"Αντε ομως να παμε κιολας!"φωναξε η Νασια που περιμενε στην πορτα.

"Ναι ναι!"βγηκα απο το μπανιο και την εσπρωξα εξω.

Ημασταν εξω απο την πορτα του Ρωμεου-ετσι τον φωναζα καποιες φορες,δεν ξεεω γιατι-και περιμεναμε να μας ανοιξει.

"Αντε ρε παλικαρι μου!"τον χτυπησα στον ωμο και περασα μεσα ενω η Νασια ορμηξε πανω του και του ρουφυξε το οξυγονο,κατι που εκανα και εγω μετα με τον Οδυσσεα.

"Οκ,αν τελειωσαμε με τα φιλια..."πεταξε η Αλεξ ,κι ομως,γυρισε στον Γιωργο και το νκατασπαραξε και γελασαμε ολοι.

"Φερνω κι αλλες μπυρες;"ειπε ο Ανδρεας και σηκωθηκε.Επεστρεψε με τεσσερις μπυρες στα χερια του και καθησε παλι διπλα στην Νασια η οποια οπως παντα αρχισε να μιλαει.

"Δεν ειναι υπεροχο;"ειπε και κοιταξε σε ολους εναν εναν"κοιταξτε μας!"

"Ποιο ειναι το point σου;"την ρωτησε η Αλεξ.

"Εννοω πως ειμαστε μια ωραια παρεα και ειμαστε παρεα ζευγαριων κι ετσι"χαμογελασε αλλα κανεις αλλος δεν εκανε το ιδιο.Παντα ελεγε τετοιες χαζομαριτσες ,δεν την παρεξηγουσαμε πλεον.

"Μαλιστα"εκανε ο Γιωργος.

"Ειδικα εσεις"εδειξε εμενα και τον Οδυσσεα"ξεκινησατε πολυ ξαφνικα.Ξερω γω,δεν τα πηγαινατε καλα και τσουπ,την αλλη μερα ειναι μαζι"ειχε δικιο σε αυτο.Γυρισα και κοιταξα τον Οδυσσεα που κοιτουσε τη Νασια με σηκωμενα φρυδια.

"Οντως"συμφωνησε η Αλεξ.

"Και λοιπον;"μιλησε διπλα μου ο Οδυσσεας.

"Τιποτα, οκ" σηκωσε τα χερια της η Νασια.

Μιλησαμε λιγο ακομη με τα παιδια ,ειπαμε κατι αστεια και μετα ο Οδυσσεας μου προτεινε να φυγουμε.Συμφωνησα φυσικα.
Πηγαμε και κατσαμε στην πλατεια συνταγματος και κοιτουσαμε παιδια να τρεχουν,να κανουν σκειτμπορτ,να γελανε...

"Το εχεις σκεφτει καθολου αυτο που ειπε η Ναισα;"τον κοιταξα με απορια.Εκεινος συνεχισε να κοιταει τον κοσμο ανεκφραστος

"Δεν καθησα να το φιλοσοφισω"απαντησε χωρις να με κοιταει

"Αρα το εχεις σκεφτει"γυρισα να κοιταξω τι κοιτουσε τοση ωρα ,αλλα δεν καταλαβα.Στη στιγμη με αρπαξε και με φιλησε

"Οχι"ειπε μονο και σηκωθηκε.

"Δηλαδη συγνωμη"τον επιασ απο το χερι και τον γυρισα στο μερος μου"δεν σκεφτηκες ποτε για τη σχεση μας;"

"Ειπα κατι τετοιο;"με κοιταξε με τα μελι του ματια.
"Δεν σκεφτηκα ποτε αυτο που ειπε η Νασια γιατι δεν με ενδιαφερει απο τη στιγμη που ειμαι εδω μαζι σου και σε φιλαω"ειπε και με φιλησε.Τωρα τι να απαντουσα;Ηταν λογικο καπως,αλλα...

"Δηλαδη το οτι ετσι απλα απο τους τσακωμους και τα λοιπα στο να ειμαστε μαζι ,δεν σου κινει την περιεργια;"σταυρωσα τα χερια μου.

"Περιεργο ειναι που ειμαστε μαζι;Περιεργη λες τη σχεση μας;"

"Οχι,Οδυσσεα..."

"Τι;"

"Τι τι;"

"Πρεπει να παρω τη μικρη απο το μαθημα"ειπε κοιτωντας αλλου και πριν φυγει προσθεσε:"τα λεμε"χωρις φιλι ουτε ενα βλεμα.

//Χαιρεται μαναρακια!!!Ελειψα καιρο,ξερω,αλλα επιστρεφω δυναμικα με καινουρια κεφαλαια πιο συχνα και μη ξεχναμε οτι τον Σεπτεμβριο ανεβαζω το καινουριο βιβλιο.Λοιπον,μεχρι το επομενι κεφαλαιο τα λεμε...
Kisses:*