Μην με αφήσεις

πασχα

Πασχαλινες διακοπες!Το ειχαμε αναγκη πραγματικα.Ηταν αρκετα καθοριστική χρονια,αλλα τωρα διακοπουλες μολις γυρισουμε μετα απο δυο μερες εκδρομη!Ροδο πιο συγκεκρημενα.Θα ειναι υπεροχα,το ξερω.

Τωρα για το πασχα,μαλλον θα μεινουμε εδω οικογενειακως.οικογενειακως...Οικογενεια...ποσο μου αρεσει.
Ναι,οπως ελεγα εμεις ολοι μαζι,θα ερθουν και ο Αχιλλεας με τη Νασια.Ο Ανδρεας θα φυγει οπως και η Αλεξ .Ο Γιωργος θα κατσει εδω μεν,αλλα θα εχει επιακεψεις και δεν θα τον εχουμε μαζι μας.Και τελος ο Οδυσσεας θα παει σε μια θεια του στην Σπαρτη.

Φτανει με αυτα ομως,παμε στο τωρα.Περιμενω μιση ωρα τον Μηχαλη να ετοιμαστει λες και ειναι νυφη να πουμε.Θα παμε στο εμπορικο να παρουμε καποια πραγματα.Κανα καινουριο φορεμα,καμια γοβα..τετοια.

"Αντε ρε γαμπρε!"φωναζω.

"Καλα,ηρθα"βγαινει απο το δωματιο."παμε"ανοιγει την πορτα και φευγουμε.

"Ακομα δεν μου ειπες που θα παει η Στελλα"του λεω καθως δοκιμαζω ενα φορεμα με μανίκια ,μεχρι το γονατο,αερατο και πισω ειναι ενα μερος της πλατης δαντελα

"Στους γονεις της,Λαρισα"

"Λαρισεα;"λεω

"Ναι"μου απανταει"δεν μου αρεσε"σχολιαζει για το φορεμα

"Σκασε"παω να το βγαλω και βαζω ενα μαυρο  με χρυσες λεπτομειες

"Αισχος!"παω να το βγαλω και αυτο .Βαζω το τριτο.Ενα ροζουλι στραπλεζ φορεμα.
"Ω,πολυ καλυτερο.Αυτο να παρεις" λεει και συμφωνω. Τονίζει πολύ τους ώμους μου και το χρώμα με φωτίζει.

Αφού γυρίσαμε τριγύρω άλλες δυο ώρες επιστρέψαμε σπίτι και βρήκαμε τον Λευτέρη να κάθεται μπροστά από την τηλεόραση.

"Γυρίσατε πια" σηκώθηκε και ήρθε κοντά μας.

" Ναι επιτέλους "γέλασα. Θα καθόμουν για μεσημεριανό και μετά θα πήγαινα από το σπίτι της Νασιας. Ακόμη δεν έχω φύγει από εκεί και το σπίτι μας ακόμη το νοικιάζουμε, αλλά πρέπει κάποια στιγμή να βρω μια λύση.
Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω κάτσει να σκεφτώ πολύ το θάνατο της μητέρας μου και παρά τις πρώτες μέρες, μετά δεν με απασχόλησε πολύ. Μάλλον επειδή έχουν έρθει τα πάνω κάτω. Δεν ξέρω πως να τα διαχειριστώ όλα αυτά και απλά αφήνω τη ζωή μου να κυλάει χωρίς σκοτούρες. Ξαφνικά ήρθε στη ζωή μου ένας πατέρας, έχω αδερφό και τους ξέρω μόλις κάτι παραπάνω από ένα μήνα και φαίνεται φυσιολογικό να τριγυρνάω στα μαγαζιά με τον αδερφό μου και να τρώω μεσημεριανό μαζί τους.