Μην με αφήσεις

Ο Χριστός Ανέστη;

Κυριακή του Πάσχα σήμερα και μετά από πολλές σκέψεις και διαφωνίες καταλήξαμε να τρώμε στο εστιατόριο του Αχιλλέα.
Πολυάσχολη μέρα με πολλή βαβούρα, αλλά και γέλια και χαρές. Κάθε τραπέζι τώρα έχει μαζεμένη όλη την οικογένεια γύρω γύρω και τρώνε μαζί, όπως συνήθως.
Με τη μαμά δεν κάναμε ποτέ κάτι τρομερό, αφού ούτε εγώ πίστευα πολύ και αυτή δεν ήταν και η πιο παραδοσιακή μαμά. Μαζευόμασταν στο σπίτι της φίλης της με τον αρραβωνιαστικό της και περνούσαμε τη μέρα. Πρώτη φορά τέτοια μέρα χωρίς τη μαμά. Πρώτη φορά θα έβλεπα πως είναι ένα πασχαλινό οικογενειακό τραπέζι με φωνές και πολύ φαΐ, αλλά αποφάσισα πως είναι καλύτερα έτσι. Αν και του Μιχάλη δεν του άρεσε πολύ η ιδέα ότι δεν θα πάω και επέμεναν αρκετά, κατάλαβε και αυτός πως το να πάω σε ένα οικογενειακό τραπέζι με θείους και θείες δεν θα ήταν πολύ άνετα. Και η αλήθεια είναι πως μου φαίνεται λίγο βιαστικό να γνωρίσω την οικογένειά τους. Σίγουρα θα τους είπαν για εμένα, όμως, δεν είναι ακόμη η ώρα. Ούτε τον ίδιο μου τον πατέρα ξέρω καλά καλά. Προς το παρόν, περνάω καλά με την Νασια και τον Αχιλλέα εδώ στο εστιατόριο.

"Καλά, εσύ δεν έχεις κάποια θεία, ένα θείο, τέλος πάντων;" ρωτάω την Νασια πάνω στο φαγητό.

"Μια θεία έχω μωρέ και δεν είναι καν εδώ. Από τα δέκα μου έχω να τη δω. Την ξέχασα κιόλας." ανασηκώνει τους ώμους της.

"Δεν μπορώ με το σόι του καθενός. Όλα μαύρο χάλι "σχολιάζω και γυρνάω στο αρνάκι μου.

Αφού φάγαμε ο, τι είχε το τραπέζι πάνω καθίσαμε πίσω στην καρέκλα με γεμάτο στομάχι και περιμέναμε το γλυκό να έρθει και να τελειώσει αυτό το υπέροχο γεύμα. Εκείνη την ώρα χτυπάει το κινητό μου.

" Έλα Μιχάλη. "λέω μόλις το σηκώνω.

"Χριστός Ανέστη αδερφούλα" πετάει και ένα αστειάκι."Τι κάνεις;"

"Μια χαρά, τρώμε. Εσείς; Ακούω φωνές"

"Ναι, ήρθαν και οι γονείς της Στέλλας τελικά"

"Α, όλα καλά με αυτή;" απόρησα. Την τελευταία φορά τους είχα αφήσει στα μαλωματα.

"Εντάξει, έτσι λέμε προς το παρόν. Πολλά φιλιά έχεις και χαιρετίσματα από τον Λευτεράκη" γελάει.

" Και τα δικά μου"

" Καλά, σε αφήνω να συνεχίσεις. Τα λέμε. "κλείσαμε το τηλέφωνο και οι δύο.

" Να μωρέ, σε πήρε τηλέφωνο" είπε η Νασια.

"Ε, τηλέφωνο με πήρε. Και εγώ θα το έπαιρνα αν δεν το έκανε αυτός. "