Μην με αφήσεις

Άγγελοι Και Δαίμονες

Ήταν μια τρελή μέρα σήμερα. Εν συντομία, η Σταυρούλα μετά από παράκληση του Σταύρου δεν έριξε το παιδί και έφυγαν μαζί από την κλινική και εγώ αποφάσισα να επιστρέψω σπίτι.
Ήδη με τρώει η όλη φάση με τον Λευτέρη και τον Μιχάλη, με τους οποίους δεν έχω μιλήσει και ούτε ξέρω τι θα κάνω. Νωρίτερα με πήρε και ο Οδυσσέας τηλέφωνο, αλλά δεν έχω πολύ όρεξη. Πέφτω με τα μούτρα στο κρεβάτι όπως είμαι και ένας πονεμένος αναστεναγμός βγήκε από μέσα μου.

Η μέρα του Πάσχα κοντεύει και ακόμη δεν ξέρω τι θα κάνω. Η Νασια μου είπε πως δεν υπάρχει πρόβλημα είτε περάσουμε τη μέρα μαζί είτε όχι. Ο Αχιλλέας θα δουλεύει, οπότε θα είναι μαζί του στο μαγαζί και η μία λύση είναι να την έπαιρνα μαζί μου στο τραπέζι και η άλλη να πάω εγώ μαζί της στο μαγαζί. Για την ώρα, το μόνο που ξέρω είναι πόσο πολύ θέλω να κοιμηθώ και τα μάτια μου ήδη έχουν κλείσει.

Το επόμενο πρωί ξυπνάω από τα γέλια της Νασιας που βρίσκεται ακριβώς έξω από την πόρτα και μιλάει στο τηλέφωνο.
"Εντάξει, θα τα πούμε" κλείνει το τηλέφωνο και μπουκάρει μέσα στο δωμάτιο.
"Με ποιον μιλάς και κάνεις τόση φασαρία;"
"Με τον Ανδρέα" κάθεται στην καρέκλα απέναντι και φτιάχνει τα μαλλιά της. "Ξέρεις, η ώρα είναι 12" λέει και γουρλώνω τα μάτια μου. Πότε πήγε 12; Πόσο κοιμάμαι τέλος πάντων;
"Τι θα κάνουμε σήμερα;" αποφασίζω να σηκωθώ.
"Θα μου πεις, αρχικά, τι θα κάνουμε το Πάσχα και μετά θα σου πω τι θα κάνουμε σήμερα" μου χαμογελάω μοχθηρά. Είναι άτιμη...
"Δεν ξέρω ρε Νασια" ξανά πέφτω στο κρεβάτι. "Νομίζω θα είναι καλύτερα να μην πάμε, ασ'το "βγάζω μια γρήγορη απόφαση. Ναι, μάλλον δεν πρέπει να πάω. Δεν ξέρω τι θα έχω να πω μαζί τους. Αν και τις προηγούμενες φορές δεν ήταν πολύ άβολα και είχαμε μια ροή στη συζήτησή μας βρε παιδί μου.
"Καλά, σήμερα θα πάμε να κάνουμε παρέα στον Ανδρέα που είναι στο μαγαζί. Θα είναι μόνος του."
"Αχ, όλα τα ζαβλακωμενα εκεί πάνε. Πως τη βρίσκουν να κάθονται μπροστά σε μια οθόνη όλη μέρα ρε συ..." η Νασια σήκωσε απλά τους ώμους της και σηκώθηκε.
"Αντε πάμε"
"Τώρα; "λέω εγώ" ούτε ντύθηκα. Δεν θα φάμε; "
" Ντύσου και θα φάμε εκεί, άντε ".

Στο μαγαζί έχει μόνο τέσσερα άτομα, αν το σκεφτείς 12 η ώρα και αυτοί είναι εδώ... Προβλήματα που έχει ο κόσμος.
"Ρε συ Ελένη" λέει απότομα ο Ανδρέας. "Τι γίνεται; "
" Τι γίνεται ρε Ανδρέα; " τον ρωτάω και εγώ εντελώς ανηξερη.
" Με τον Οδυσσέα όλα καλά;" μου σηκώνει το φρύδι. Έχει γίνει κάτι και δεν το ξέρω;
"Γιατί αυτή η ερώτηση;"
"Μου τα έλεγε περίεργα χθες που μιλήσαμε, γι'αυτό." Τώρα που το λέει, όντως και σε εμένα περίεργα τα έλεγε.
" Δεν ξέρω..." λέω και εγώ απορημένη και τη στιγμή που κάνω να τεντωθω βλέπω τον Οδυσσέα να μπαίνει στο μαγαζί.
"Που είσαι ρε μαλάκα "λέει ο Ανδρέας" πριν δύο ώρες θα ερχόσουν ".
" Περίμενα να γυρίσει η μάνα μου για να φύγω ρε" μου έριξε μια κλεφτή ματιά και τίποτα άλλο, ένα απλό "γειά σας" και πέρασε το χέρι του γύρω από τους ώμους της Νασιας.
"Που είσαι εσύ χαμένος; "τον σκουνταει με τον αγκώνα της.
" Εδώ και εκεί " σηκώνει το βλέμμα του και με καρφώνει με τα μάτια του. Υπάρχει σίγουρα ένταση και απ'ότι φαίνεται το αντιλήφθηκε και ο Ανδρέας που ξεροβηξε και άλλαξε συζήτηση.
"Που θα κάνετε τελικά Πάσχα; " αυτό δεν ξέρω αν καλυτερεψε την κατάσταση ή αν την χειροτέρεψε.
"Περιμένω την απόφαση από ανωτέρω..." με κοίταξε η Νασια με ένα λοξό βλέμμα.
"Τίποτα" ακούμπησα το κεφάλι στο χέρι μου. "Μάλλον στο μαγαζί με τον Αχιλλέα θα πάμε. "
" Δεν έχει οικογενειακή μάζωξη;" ρωτάει ο Ανδρέας. Κουνάω αρνητικά το κεφάλι μου για απάντηση.
" φεύγω φίλε "σηκώθηκε ο Οδυσσέας από το σκαμπό "έχουμε δουλειές, πέρασα απλά να πω ένα γεια".
"Καλά ρε φίλε" κοιταζομαστε με τον Ανδρέα. Κουνάω το κεφάλι μου και βγαίνω έξω να τον ακολουθήσω.
" Οδυσσέα " τον φωνάζω και η φωνή μου τον σταματάει. Τρέχω και πάω κοντά του. "Γιατί είσαι έτσι σήμερα;" σηκώνει τους ώμους του.
"Πως  είμαι; "
" ούτε καν μου μίλησες "
" Μου μίλησες εσύ;" σήκωσε το φρύδι του. "Που ήσουν χθες;" με πιάνει εξ απροόπτου με αυτή του την ερώτηση.
"Σου είπα που ήμουν" αλλάζω βάρος στο δεξί μου πόδι.
"Με τον Μιχάλη... " κουνάω το κεφάλι μου θετικά και αυτός γελάει ειρωνικά δαγκώνοντας το χείλος του.
" Δεν θυμάμαι τον Μιχάλη να έχει μακρυά ξανθά μαλλιά" στενεύει τα μάτια του, κάνοντας πως σκέφτεται όντως τι χρώμα μπορεί να είναι τα μαλλιά του Μιχάλη. Μόλις κατάλαβα ότι ήξερε πως δεν λέω την αλήθεια, απλά ξεφυσηξα και έτριψα το μέτωπό μου. Ένιωσα μια απότομη κάψα εκείνη τη στιγμή.
" Κοίτα, Οδυσσέα "ξεκίνησα να πω "ναι, δεν ήμουν με τον Μιχάλη"
"Άντε" με διέκοψε με μια ειρωνεία. Το βλέμμα μου τον έκανε να αλλάξει λίγο τη στάση του.
"Δεν μπορώ να σου πω τι έκανα με την Σταυρούλα"
"Δεν θέλω να μου πεις τι έκανες με τη Σταυρούλα" με διακόπτει ξανά" το θέμα μου είναι ότι μου είπες ψέματα. "Αφήνει μια ανάσα να βγει από μέσα του και με κοίταξε. "Μπορεί να υπερβάλλω αυτή τη στιγμή και να κάνω την τρίχα τριχιά, αλλά να σε έχω εδώ μπροστά μου και να μου λες πάλι ψέματα... Πως το βρίσκεις;"
"Το ξέρω" έκανα ένα βήμα προς το μέρος του" δεν είναι ωραίο, αλλά δεν μπορούσα να σου πω"
"Ρε συ Ελένη, δεν με νοιάζει τι έκανες με την Σταυρούλα, μη μου πεις ποτέ κιόλας, αλλά ούτε ο τρόπος που μίλησες ήταν ωραίος, ούτε ότι μου είπες ψέματα, όπως πριν λίγο. "
" Το ξέρω" χαμήλωσα το κεφάλι. Πραγματικά, δεν ξέρω αν πρέπει να το καταπιώ ή αν πρέπει να πω κάτι προς υπεράσπισή μου, διότι, όπως και να το κάνεις, δεν είναι κάτι τραγικό που είπα ψέματα για την Σταυρούλα. Ο δαίμονας μέσα μου δεν μπορεί να το υποστεί αυτό, αλλά δεν θέλω να δημιουργήσω μεγαλύτερο χαμό σε αυτό το πρόβλημα,οπότε αποφασίζω να το αφήσω να κυλήσει.
"Τέλος πάντων" λέει "αν αυτό έχεις να πεις μόνο, φεύγω" έκανε να φύγει, αλλά του έπιασα το χέρι να τον σταματήσω.
"Τι εννοείς;" τελικά νίκησε το δίκιο μου. "Δεν έκανα δα και το έγκλημα. Απλά κάλυψα μια φίλη. Τι ζόρι τραβάς, τέλος πάντων;" στην τελευταία μου πρόταση η αντίδραση του δεν ήταν πολλή καλή. Φαινόταν έτοιμος να ξεσπάσει, να φωνάξει, να αντιμιλησει. Αντ'αυτού, σήκωσε τα χέρια του και αποχώρησε.
"Πραγματικά, δεν ξέρω τι συμβαίνει "ήταν τα τελευταία λόγια του πριν πάρει τη στροφή και εξαφανιστεί.

Όλη την υπόλοιπη μέρα, όπως ήταν προφανές, δεν είχα νέα του καθόλου. Ούτε με τη Νασια μίλησε, ούτε με τον Ανδρέα. Μόλις επιστρέψαμε σπίτι, αποφάσισε η Νασια να πάμε για έναν καφέ με την Αλεξ.

"Για ψύλλου πηδημα είστε τώρα έτσι;" σχολίασε το περιστατικό που έγινε προηγουμένως.

"Λίγο χρόνο θέλετε και λογική. Μετά θα είστε καλά πάλι" χτύπησε τον ώμο μου η Νασια.

"Άντε να δούμε" δήλωσα την κούπα και ήπια με μιας τον καφέ που έμεινε στο ποτήρι. Είμαστε καιρό λίγο περίεργα βασικά από τη στιγμή που εμφανίστηκε ο μπαμπάς μου και ο Μιχάλης, τώρα αν έχουμε και αυτό στο κεφάλι μας... Κουράζομαι. Δεν είναι για εμένα αυτά. Με τον Σωτήρη δεν είχα προβλήματα και δράματα. Γιατί στο καλό να σκεφτώ τον Σωτήρη τώρα; Ξύπνα, Ελένη!

"Για πες εσύ μικρό" επιτέθηκε στην Αλεξ.

"Τι είναι;" είπε έντρομη.

"Δεν σε έχουμε ακούσει πολύ. Τι γίνεται με τον Γιώργο;" το βλέμμα της Αλεξ έλεγε πολλά.

"Ρε κορίτσια, δεν ξέρω τι γίνεται" έπεσε πίσω στην καρέκλα.

"Δεν είστε καλά;"

"Καλά είμαστε. Ούτε μαλώνουμε, ούτε κακές στιγμές έχουμε... "

" Αλλα τι μωρή;" της λέω εγώ.

" Νομίζω πως δεν έχω κάτι να δώσω. Δεν αισθάνομαι όπως θα περίμενα να αισθανθώ. "

" Κοίτα, αν δεν αισθάνεσαι κάτι για τον άνθρωπο μην ταλαιπωρείς ούτε εσένα ούτε αυτόν. Απλά τελειώστε το και ξεμπερδεψατε. "είπε απόλυτα φυσιολογικά η Νασια.

"Και μετά πως θα είμαστε; Η παρέα εννοώ "

" Όπως ήμασταν πριν "πετάχτηκα." Τώρα τι θα σκέφτεσαι, πως θα είναι η παρέα ή πως θα είσαι εσύ, πως θα είστε; "μαζεύτηκε στην καρέκλα και ακούμπησε το κεφάλι της στο χέρι της πάνω στο μπράτσο. "Αν βλέπεις πως δεν τραβάει άλλο, απλά προχώρησε. "της χαμογέλασα και σήκωσα το χέρι να πληρώσουμε.

Μωράκια γεια σας! Χιχιχι. Ελπίζω να είστε πολύ καλά. Ένα μικρό κεφαλαιακι, (καπως βαρετό το ξέρω) , για σήμερα και νομίζω θα ανεβάσω και επόμενο κάπου στα κοντά, γι'αυτό περιμένετε. Θέλω να καθυστερήσω πολύ το τέλος αυτής της ιστορίας, οπότε θα τραβήξει πολύ αυτή η βαλίτσα. Λίγο βασανιστικό βέβαια, αλλά τι να κάνουμε. Το ζευγαράκι μας έχει πρόβλημα, κλασσικά όπως θα έπρεπε. Τι πιστεύετε θα γίνει; Περιμένω ανταπόκριση και πολλές απόψεις. Σταματήσατε να μου αφήνετε ένα σχόλιο και με στεναχωρεί... Αλλά δεν πειράζει, αρκεί να σας αρέσει η ιστορία της Ελένης μας. Λοιπόν, σας αφήνω προς το παρόν και στέλνω μια μεγάλη καρδιά και πολλά φιλιά. Μείνετε ασφαλείς. Kisses;*