Μην με αφήσεις

Βαλίτσες

Ξύπνησα από το θόρυβο που ερχόταν από το σαλόνι. Ανεπιθύμητα σηκώθηκα και πήγα στο μπάνιο. Ένα μαύρο χάλι, λέει ο καθρέφτης και σκύβω να πλύνω το πρόσωπό μου. Δεν κάνω να βγω στο σαλόνι και μπαίνω πάλι στο δωμάτιο. Από χθες έχω ένα μήνυμα, καιρός να το διαβάσω.

"Τι γίνεται μικρό; Μας ξέχασες" γράφει η Μελίνα. Η αλήθεια είναι πως δεν έχουμε μιλήσει καθόλου τόσες βδομάδες τώρα. Αποφασίζω να την πάρω τηλέφωνο.

"Ε, όχι ρε συ" ακούω το χαχανητό της από την άλλη γραμμή.

"Τι κάνεις μωρή;" της λέω και ξαπλώνω πίσω.

"Καλά, ήθελα να μιλήσουμε λίγο. Ένας μήνας πέρασε και δεν έχουμε ακούσει νέα σου." λέει όλο παράπονα. Ακόμη γκρινιάρα είναι.

"Μελινακι, δεν ξέρω τι γίνεται... "τώρα να της πω ότι χώρισα, είναι επίσημο ή να μην το αναφέρω; Δεν ξέρω.

"Έχει γίνει κάτι μήπως; "

" Ναι" λέω εν τέλει" χώρισα χθες με τον Οδυσσέα " σιωπή για λίγα δευτερόλεπτα.

"Τι λες ρε;" λέει έκπληκτη. "Ρε πλάκα κάνεις τώρα; "

" Όχι "αγανακτισμενη σηκώνομαι.

"Πως προέκυψε αυτό;"

"Για μια παρεξήγηση που από την αρχή δεν υπήρχε "κουνάω το κεφάλι μου στη θυμιση των χθεσινών γεγονότων.

" Υπέροχα" νιώθω πως και αυτή κουνάει το κεφάλι της σε ένδειξη απορίας.

" Που θα πάτε τελικά;" αλλάζω θέμα αναφερόμενη στην εκδρομή του σχολείου.

"Ιταλία αποφάσισαν τα βλαμμένα " ξεφυσαει. Τη θυμάμαι όταν το συζητούσαμε και ήταν αρνητική στο να πάμε εξωτερικό. Τώρα το λόγο ακριβώς δεν ξέρω ούτε εγώ.

"Ωραία, Ιταλία" γελάω σε βάρος της.

" Ευχαριστώ ρε, είσαι αδερφός" γελάει "Εσείς προς τα που;"

"Ρόδο "λέω ικανοποιημένη. Κάναμε καλή επιλογή.

"Τέλειο φίλε. Αυτά είναι ρε συ, όχι ιταλιες και χαζομάρες" γελάμε. Εκείνη τη στιγμή μπαίνει μέσα στο δωμάτιο η Νασια.

" Καλά άκουσα που ξύπνησες" λέει και μόλις καταλαβαίνει πως μιλάω στο τηλέφωνο κάνει νόημα να φύγει.

"Όχι κάτσε" σηκώνομαι από το κρεβάτι." Αγάπη, να σε κλείσω τώρα, πρέπει να ετοιμάσουμε πράγματα."

"Ναι, καλέ. Χαιρετίσματα δώσε στη Ραπουνζελ" αστειεύεται αναφερόμενη στη Νασια, έτσι την έλεγε γιατί μοιάζει πολύ λέει. Αφού κλείσαμε βγήκαμε με τα κορίτσια για μερικά ψώνια.