SAPLANTILI [+18]

23.bölüm "Sürpriz"

"Sürpriz."

🔗

"Bu ne kalabalık." diye Yasemin sözleri kulaklarımda yer edinirken, Sıla'nın diğer çocuklara haber edeceğini tahmin etmemiştim.

"Oğlum Sıla haber etmese senin yaşadığından haberimiz olmayacaktı." diyerek gelip bana sarılmaya başlamasıyla, tuttuğum eli bırakmak zorunda kaldım.

"Hoş geldin Sinan." okulu bıraktığımdan beri hiç kimseyle görüşmemiştim.

"Hoşbulduk Gurur." benden ayrıldığında diğer kalan çocuklar gelip bana sarıldı.

"Ooo yenge hanım. Bizim oğlanı yola getirmişsin." deyince bir utançla başını çevirip bana bakması içimi yağ gibi eritiyordu. Tekrar elini tuttuğumda sanki elini değil kalbini tutuyordum.

Sıla, "Kimseye söyleme demiştin, Gurur sır tutan birisi değilimdir. Aramızda tek eksik sen vardın. Sen yoktun ama hep sen varmışsın gibi birbirimizden kopmadık." deyince sözleri derimi bir bıçak gibi kesip geçmişti.

"Tamam sorun değil. Yani en azından haber verseydin ona göre hazırlık görürdük." diye yalancıktan sitem eder gibi dudaklarımı büzdüm.

"Eğer söyleseydim sürprizin anlamı kalmazdı." deyince elimle içeriye geçmelerini işaret ettim. Hepsi önden içeriye geçerken Yasemin'i durdurup kulağına eğildim.

"İyi ki yemekleri çeşit çeşit yapmışsın. Hoş yaptıkların bir orduya yeterdi." dediğimde kol dirseğiyle karnıma geçirdi.

"Elimi niye bırakmıyorsun. İçeriye geçtiler işte." eğilip yanağından öptüğümde yönünü tamamen benden tarafa döndü.

"Bugünlük istediğim gibi karımın elini de tutarım, öperimde." dediğimde elimi değilde kalbimi sıkıyordu. Dilini yutmuş gibi bir süre bakışları yüzümde gezindi.

Eğer ben yönlendirmesem yerinden kımıldayacağı yoktu. Elini bırakmadan oturma odasına geçip boş olan koltuğa oturdum. Dizlerinin bana değmesi bile beni ne hale getiriyordu.

"Gurur evlendin ama bize haber etmedin. Ulan hiç mi hatırımız yoktu." diye sesi oldukça kırılgan çıkan Yavuz'a gülümseyerek baktım. Gelenlerden, kimisi üniversiteden kimisi liseden arkadaşlarımdı. Hoş üniversiteyi 2. Sınıfta bırakmıştım.

"Ani oldu."

Aylin, "Düğün yaptınız mı? Gerçi yapsan mutlaka haberimiz olurdu." deyince Yasemin'le göz göze geldim. Bakışlarını yerim senin.

"Düğün olacak." dediğimde diziyle uyarır gibi vurdu.

Düğün olacak bebeğim ama biraz zaman gerekiyor.

Sıla, "Gurur eşinin ismi?" diye sorunca yanımda kedi yavrusu gibi sessizce oturması, her an ağzımdan çıkacak söze bakması, midemin kasılmasına neden oluyordu.

"Yasemin."

"Merhaba Yasemin ben Sıla."

"Ben de Yasemin. Tanıştığımıza memnun oldum."

Zehra, "Allahım çok tatlı bir kız. Gurur önceki çok gı-" devamını getirmeden kestim.

"Sohbetimize yemekte devam ederiz." diyerek Yasemin'in elini tutup kaldırdım. Birlikte geniş salona geçtiğimizde, çocuklar yerlerini alırken Yasemin'in içimi titreten sesini duydum.

"Gurur bana yardım eder misin?" deyince sanki ismimi değil kalbimi çağırıyordu.

"Tamam bebeğim geliyorum." dedim