SAPLANTILI [+18]

51.bölüm "Manyak!"

Arkamı dönmez olaydım! Attığım çığlıkla ağzım kapandı...

🔗

<Gurur'dan devam...>

"Aç şu telefonu Yasemin!"

Avucumun içinde telefonu parçalamamak için kendimi zorladım.
Sikeyim!!

Cevap vermeyince telefonumdan güvenlik kamerasını açıp izlemeye başladım. Siktir!!!
Serenay'ın Yasemin'i uyandırmaya çalıştığını gördüm.

Ulan aklımı aldınız! telefonu yatağa fırlatıp üzerimi giyinmeye başladım. Korkudan ne hale geldi bebeğim.

Yarım saat sonra...

Serenay, "Jasmin çok özür dilerim."

"Serenay, seni yüz maskesiyle görünce çok korktum. Hayalete dönmüşsün." dedim sinirle. Hala üzerimdeki etki geçmemişti.

Serenay, "Jasmin varya Gurur'u ben daha önce bu kadar sinirli halini görmemiştim. Telefondan öyle bir kükredi ki, anlatamam."

"Hakettin." dedim. Kalbimin düzene girmesini bekleyerek hiçte nazik olmayacak şekilde kolunu ittim. "Bari seslenseydin önce."

"Jasmin seslendim sana, telefona nasıl dalmış gitmişsen yanına uzandığımı fark etmedin. Hem mesajlarınızı da birazcık merak etmiş olabilirim." dedi, muzipçe hale bürünerek.

"Mesajları okuyunca eline ne geçti?" diye sesimi yükseltmeden sinirle seslendim.

"Jasmin gördüğüm kadarıyla, Gurur seni iyice kendine benzetmiş." dedi kahkaha atarak yanıma oturup elimi tutmaya çalıştı.

"Git önce şu hayalet yüzünü yıka." deyip kendimi tutamayarak onun gibi gülmeye başladım. Telefonumun çalmasıyla heyecandan kalbim deli gibi atmaya başladı.

"Gurur..." dedim sesimi bulmaya çalışarak, ayağa kalkıp pencereye doğru adımladım. Sonra aklıma gelenle başımı çevirip Serenay'a baktım. Gözlerimle çıkması için kapıyı işaret ettim.

Görüntülü aramıştı beni. Serenay sırıtarak odadan ayrıldığında pencerenin önünde duran tekli koltuğa geçip oturdum.

"Bebeğim nasılsın?"

Diye sordu, sesi oldukça kötü gelmişti.

"Gurur..." diyebildim. "Seni arkamda sanmıştım."

"Aklımı aldınız yavrum."

Dedi, onunda yatağa uzanışını adım adım izledim. Üzerinde sadece eşofman vardı. Kaslı göğüsleri dikkatimi çeksede, belli etmeyeye çalıştım.

"Serenay'ı yüz maskesiyle görünce korktum." dedim, yatağın başlığına sırtını verdikten sonra elinin birini kafasının arkasına sabitledi.

"Gördüm!"

Dedi, sinirle. Belliydi hala siniri geçmemiş haldeydi.

"Geçti mi korkun?"

Diye sorarken, sesi sonlara doğru boğuk çıktı. Çünkü şuanda askılı atletle karşısında duruyordum. Gözlerini arada boynuma doğru indirmesi, kanımın kaynanasına neden oldu.

"Evet, yeni yeni kendime geldim." dedim. Elini başının altından çektiğini gördüm. Buraya geldiğimden beri, onunla hiç görüntülü konuşmamıştık.

Normal konuştuğumuzda da, en fazla üç-beş dakika sürüyordu. Ama şimdi onu canlı görmek hiç iyi gelmedi bana.

"Bebeğim,"