SAPLANTILI [+18]

73.bölüm "Ayşe'nin Düğünü yeni bölüm."

"Sevgilinden mi ayrıldın?" dediğim anda beni bir kendine doğru çevirerek uzun koridordaki duvara sırtımı yaslayıp aramızdaki mesafeyi kapattı ve üzerime doğru eğildi.
Uzun bir aradan sonra ilk defa yakınlaştı.
"Ne yapıyorsun! Geri çekil." dedim mavi gözlerine bakarak.

"Ayrılmadım, sadece kız arkadaşım beni bu aralar çok zorluyor. Onunla iletişime geçemiyorum. Onu çok özledim. Ve beni sikseler ondan vazgeçmem." dedi, o konuşurken benim nefesim kesildi adeta. Dudağı dudağıma değecek şekilde fısıldadı.

Neden tüm hareketleri Gurur?

"Gurur..." diye fısıldadım.

🔗

Kalbim ağzımda atıyordu. Bana cevap vereceği sırada aniden çıkan gürültülü sesle irkildim. Bu sefer kalbim korkudan atmaya başladı.

"Neler oluyor Ryan?" diye sorduğum bir adım geri çekilerek sesin geldiği yöne doğru başını çevirdi. Kavga ediyorlardı galiba. Az önce çıktığımız yemekhaneden geliyordu sesler.

"Sen odana çık hemen!" diye ikaz dolu çıkan sesi beni ürkütmüştü. Odama çıkmakla yemekhaneye gitmek arasında kaldım.
Ryan koşar adımlarla yemekhaneye girdi.
Duvardan temasımı keserek yemekhaneye doğru yürümeye başladım.

Ben kapıya yaklaşmadan kızlar bağırarak kapıdan dışarıya çıktılar. Arkamı dönüp koşan kızların peşine takılarak bende koşmaya başladım.

"Kızlar neler oluyor?" diye sorduğumda cevap vermek yerine koşmaya devam ettiler. Merdivenlere doğru koşmaya başladığımda nefes nefese kaldım. Ryan ne yaptı acaba? Başına bir iş gelmese bari.

Bir süre öylece kalakaldım. Az önce yaşadıklarım neydi öyle?
Yavaş merdivenlerden çıkmaya başladım.

June, "Jasmin?" diye bana seslenmesiyle durdum ve ona doğru döndüm. Kaç gündür görmüyordum bu kızı.

"June gel gel." dedim, benden dört basamak aşağıdaydı. Hızlıca çıkarak koluma girdi.
"Yemekhane bölümünde kavga çıktı."

"Ne kavgası Jasmin? Birkaç gündür yokum kavga çıkmış." dedi. Birlikte merdivenlerden çıkarak kaldığım odaya doğru yürüdüm.

"Bilmiyorum, Ryan gelince öğreniriniz." dedim.

=======

Aren, "Ayşe ağlama lütfen." deyip baş parmağının ucuyla göz yaşlarını sildi. "Yasemin gelecek merak etme."

"O kız bizden soğudu, uzaklaştı. Hepsi abimin yüzünden." diye bağırdı. "Bizi ne hale getirdi. Ne annemi konuşturdu ne de beni." deyip omuzları sarsılarak ağladı.
"Ver telefonu abimi arayacağım."

Sinirle etrafına bakınarak telefonu bulmaya çalıştı. Telefonu elinde tuttuğunun farkında bile değildi.

"Aren telefonu bulamıyorum."

"Elinde bitanem." deyince duraksayıp eline baktı. Sinirden gözü bir şey görmeyen Ayşe, hemen abisini aradı.

"Abi!" diye bağırdı. Karşıdan ses yoktu. Belkide anlamıştı. "Yasemin düğünüme gelmezse sende gelme sakın! Senin yüzünden o kızı tek bıraktık. Ne zaman konuşmaya çalışsam engel oldun. Ben her şeyi anlatacağım Yasemin'e!" deyip bağırarak telefonu yüzüne kapattı.

Aren, "Ayşe sakin olur musun bitanem. Yasemin sana dayanamaz, bak gör gelecek." deyip teselli etmeye çalışsada nafileydi.
Aren'nin telefonu çalmaya başladı. Telefonu çok bekletmeden açıp kulağına götürdü.