SAPLANTILI [+18]

43.bölüm "Özledim"

"KOKUN BÜYÜLEYİCİ...
YARIM BIRAKTIRDIĞIN İŞİ, SEN DE TAMAMLAMAYA GELİYORUM GAMZELİ KIZ..."

🔗

Oturduğum yerden hızla ayağa kalktım. Elimi kalbime bastırıp, düzene girmesini bekledim. Yavaş adımlarla geri geri çekilmeye başladım.

Masanın üzerinde duran küçük bibloya elim değince yere düştü. Çıkan kırılma sesiyle, bulunduğum odanın içinde, Başar'ın odasına açılan kapı sesini işittim.

Başar, "Yasemin?" diye seslenince bakışlarımı kırılan biblolardan çekip, Başar'a baktım. Yüzüm bembeyaz geçti.
"Yasemin ne zaman geldin? Senin yüzün kireç gibi bembeyaz olmuş." dedi.

"Ba...Başar." deyip korkudan konuşamadım.

Başar, "Yasemin gel otur." deyip kolumdan tutarak beni koltuğa oturttu. Kısa bir an yanımdan ayrılıp, kendi odasına geçti. Sonra elinde bir bardak suyla geldi.

Titreyen elimle bardağı alıp, bir kaç yudum içtikten sonra, Başar bardağı elimden aldı ve masaya bıraktı. Sonra masanın üzerinde duran siyah kutuya bakıp, kaşlarını çattı.
Tam duyamasam da, ağzının içinde küfür ederek kutuyu eline aldı.

İçindeki notu okuduktan sonra, "Yasemin bunu kim gönderdi?" diye sordu.

"Bi..bilmiyorum. Benim adımı görünce, açıp baktım."
Düşünüyorum, o boneyi kim gönderir. Hangi yarım bıraktırdığım işten bahsettiyor.

"Yasemin sakin ol ve beni burda bekle." deyip sinirle yanımdan ayrılarak, kapıyı sertçe kapattı.
Sağ dizimle yere sek sek yaparak sakinleşmeye çalıştım. Başar'ın telefonda birine bağırdığını duydum. Kiminle tartışıyordu?

Hafızamı zorlamaya çalıştım. Ben bonemi kimde bırakmış olabilirim ki?
Düşün!
Düşün!
Düşün!

Tabi ya!
Kahretsin!
Buldular beni.

Benim Rüzgar'a ulaşmam gerekiyor.

Yaklaşık bir kaç dakika süren konuşmanın ardından tekrar kapıyı açıp yanıma geldi.
"Yasemin korkma. Bana neler olduğunu baştan anlatır mısın?" deyince başımı iki yana doğru salladım.

"Gurur'la konuşmam lazım." dediğimde ellerini saçlarının arasında dolandırdı sinirle.

"Yasemin bana bakar mısın?" deyip önümde diz çöktü. "Bana anlat ki sana yardımcı olayım." dedi bir arkadaş gibi, abi sıcaklığıyla yardım etmeye çalıştı.

Kimseye güvenme...demişti.
Kimseye güvenemiyorum.

"Başar ben ne yapacağım. Beni buldular." diye korkudan dolayı hem elimin titremesi devam ediyor, hemde sesim zor çıktı.

"Kim buldu Yasemin?" dedi. Telefonum çalmaya başladı. Titreyen parmaklarımı zorlayarak çantamın içinden telefonu çıkarttım.

"Aaa..Ayşe?" dedim.
........

"Tamam geliyorum." deyip telefonu kapattım.

Başar, "Yasemin senden bir ricam olacak."

"Bu konuyu kimseye açma, özellikle de Gurur'a. Ben sana yardımcı olacağım. Bana güven." dedi.

Emir, "Başar? Yasemin?" diye kapının önünde bize seslenen Emir'e baktım. "Bir sorun mu var?" dedi.

Cevap vermeden ayağa kalkıp, çantamı omuzuma taktım. "Neyse görüşürüz Başar." dedim.

Başar, "Yasemin lütfen?" diye yalvaran gözlerle bana baktı.