SAPLANTILI [+18]

45.bölüm "Kanıyorum"

Gördüğüm kişiyle, yerimde sendeledim.
"Sen!" dediğimde, elimdeki telefonu alıp yere çaldı. Telefonun camı tuzla buz oldu.

"Beni beklemiyordun değil mi? Telefon da konuştuğun piç sevgilin gelsinde kurtarsın seni."

Bu gece kimse kurtaramazdı beni...

🔗

"Alper!" dedim. Tam bağıracağım sırada, eliyle ağzımı kapattı. Beni zorla içeriye ittirip, kapıyı sertçe ayağıyla kapattı.

Alper, "Eğer bağırırsan öldürürüm seni." deyip belindeki silahı çıkartıp bana doğrulttu.
"Geç içeriye!" diye tısladı. Yavaş adımlarla geri geri çekildim.

"Alper..." dedim yumuşak ses tonuyla.
"Elindekini bırak konuşalım." dedim yutkunarak.

"Seninle konuşmaya çalıştım daha önce. Beni dinlemedin. Neyini dinleyeceğim!" diye sinirle soluyan gözlere baktım. Delirmiş gibi karşımda dikildi.

"Lütfen. Sakin ol." deyip vücudum ter içinde kaldı. Sırtım hangi kapıya değdi seçemiyorum korkudan. Terleyen avucumu eşofmanın cep kısımlarından tutup sıktım.

"Buraya geldiğinden beri seni takip ediyorum. Sonunda tek yakalayabildim seni." diye bağırınca, çığlık attım. Gözü dönen adamın karşında çaresiz kaldım.

"Alper. Otur konuşalım. Sağlıklı düşünemiyorsun." deyip onu sakinleştirmeye çalıştım, ama beni dinlemiyordu.

"Neyini dinleyeceğim. Seninle evlenecektim ben." dedi.

"Tamam o silahı bırak. Yine evleniriz." dediğimde başını iki yana sallayıp, sinirle güldü.

"Kimi kandırıyorsun Serenay!" dedi. Sırtım kapıya yapıştığında, üzerime doğru gelip kapıyı açarak içeriye itti beni.

"Alper lütfen. Beni de kendini de yakma. Yapma böyle." dediğimde üzerindeki gömleğin düğmelerini açmaya başladı.

<🔞 şiddet içerir...>

"Çıkar üzerindekileri!" diye bağırdığında yerimde taş gibi kesildim.

Telefonum içerde kaldı kahretsin!

"Yapma..." diye yalvarmaya başladım. "Lütfen Alper."

"Sana üzerindekileri çıkar dedim!" deyince, başımı iki yana salladım.

"Alperrr... konuşalım."

"Çıldırtma beni Serenay. Bu gece benim olacaksın." deyip iki adımda yanıma gelip, silahını alnıma doğrulttu.
"Bu gece kaçışın yok!"

Hep kendimi güçlü bir kız olarak görürdüm.
Ama bugün...

Giydiğim tişörtün eteğinden tutup başımdan yukarı çıkardım. "Yalvarırım yapma." diye ağlamaya başladım.

Beni yıkma!
İçimdeki güçlü kızı öldürme.

"Hepsini çıkart." diye hırladı adeta. Sütyen ile karşıda bile kalmak, midemi bulandırdı.
"Altını üstünü çıkart!" deyip gömleğini üzerinden çıkartıp fırlattı.

"Alper..." diye son kez yalvardım, yutkunmaya çalıştım ama boğazım kurudu. Elim gitmedi üzerimdekileri çıkarmaya.

"Ha..hayır. Yapamam ben." dedim, elini göğsüme bastırıp sertçe itince, yatağın üzerine doğru sırt üstü düştüm.