SAPLANTILI [+18]

39.bölüm "Kıskançlık"

Uykumun arasında, göbeğimin üstündeki hissettiğim sıcaklıkla, karnıma ve kasıklarıma doğru masajlar yapmaya başladım. Elimle sıcaklığı tutup, aşağı yukarı hareket ettirerek, sancıma birazcık olsun faydasını gördüm.

Bir dakika?
Hissettiğim sıcaklık?
Uykunun arasından sıyrılarak gözlerimi hızla açtım.

Tuttuğum eli farkedip, anında yan tarafa doğru döndüm.

"Cihan!"

🔗

"Cihan'ı sikeyim" diyen Gurur'dan başkası değildi. Gözümden yaş geldi ardı arkasınca...

Gurur'un olmasına o kadar çok sevindim ki,
Cihan olsaydı ölürdüm bu sefer. Aynı şeyi tekrar yaşayamazdım ben.

"O piç sana yaklaşmaz! Korkuttum seni, özür dilerim bebeğim." dedi.

Titreyen sesimle, "Eğer Cihan olsaydı, ölürdüm ben, yaşayamazdım." diye içimi çekerek tekrar ağlamaya başladım. Yan durarak, üzerime doğru eğildi. İki eliyle yüzümü kavrayıp, baş parmağıyla göz yaşımı sildi usulca.

"Nasıl korkuttun beni bilemezsin." dedim.

"Sana benden başka kimse yaklaşamaz bebeğim, tenine kimse dokunamaz." deyip beni göğsüne bastırarak, başımı okşadı.
"Bunu aklından çıkarma." dedi sakinleştirmek istercesine sesi oldukça yumuşak çıktı.

"O an gözümün önünden film şeridi gibi geçti." dedim kısılan sesimle. Gurur'un bedeni gerildi, nefesleri sertleşti.
"Onu gördüğümde ne hale geldiğimi gördün, onun arkamda olduğunu bilme-."

"Sikerim ben onun belasını. Elimde kalacak bir gün. Şimdi piçi düşünüpte beynini yorma." deyip beni susturdu.
"Ağlama lütfen." dedi başımı öptü bir kaç kez.

"Peki, sen ne..neden geldin?" deyip yüzümü göğsünden çektim.

"İlacını getirdim. Senin uyuduğunu görünce, uyandırmak istemedim."

"Ben kapıyı kilitlemeden yatağa girmiyorum. Sen nasıl girebildin içeriye." diye sorduğumda uzunca bir soluk çekti içine.

"Ben her türlü girerim bebeğim."

Ben her türlü içine girerim demişti bir kaç gün önce.

Belime inanılmaz derecede ağrılar girerken, beni titreme tuttu.
"Nerden anladın?" dedim utanarak o soruyu sordum.

"Soktuğum telefona program indirdim. Senin özel günlerini takip ediyorum." deyince, duraksadım, daha beni ne kadar şaşırtabilirdi ki.

Benim özel günlerimi neden takip ediyordu.

"Bizimkileri eve bırakıp yanına geldim." dedi. Bir insan nasıl değişebilirdi, ilk gördüğüm Gurur'la şimdi Gurur arasında dağlar kadar fark var.

"Üşüyorum." diyerek dudaklarım zangırdamaya başladı.

"Ne üşümesi bebeğim, kan ter içinde kalmışsın. Hadi kalk ilacını iç hemen." deyip önce kendisi doğruldu, sonra beni doğrulttu. Yan tarafana dönüp tekrar bana baktı.

Uzattığı ilacı avucundan alıp ağzıma attıktan sonra, peşinden suyumu içtim. Ellerimi kasık bölgeme doğru sürterek ağrılarımın dinmesini bekledim.

Gurur yataktan kalkıp, dolabıma doğru ilerleyerek dolabımı açtı. Gözlerimi kısarak onun ne yapacağını izlemeye başladım. Eline giysilerimi alarak yanıma oturduğunda yatağın kenarı çöktü.