SAPLANTILI [+18]

5.bölüm "Düğün"

"A-ALAZ"

🔗

Acaba hayal mi görüyorum diye gözlerimi bir kez kapatıp açtım. Hayır hayal değildi.
İsmini fısıltılı halinde söylesem de Ayşe de duymuştu.Benim baktığım yere bakınca, "Yasemin." dedi devamını getiremedi. ALAZ aracını çalıştırıp hareket ettirdi.

Ayşe'ye bakıp, "Ayşe sonra konuşuruz, benim gitmem gerek." dediğimde başını sallamakla yetinmişti. PİSLİK e bile bakmadan arabanın yanına gelerek, aracın kapısını hızlı bir şekilde açıp içine bindim.

Elimdekileri yan koltuğa fırlattıktan sonra, aracı çalıştırmaya çalıştım ama bir türlü elimin titremesinden yapamıyordum. Karşıya baktığımda ALAZ'ın aracını kaybetmekten korkuyordum. Ayşe olduğu yerde abisiyle dikilmiş beni izliyordu.

Aracı zar zor çalıştırıp, ALAZ'ı takip etmeye başladım iki aracın önündeydi. Dümdüz yolda ilerlerken önümdeki arabayı sollayıp aramızda sadece bir araç kalmıştı, yaklaşık on dakika sonra diğer aracıda sollayıp arkasından takip etmeye başladım. Aracın hızını arttırdıkça ben de arttırdım. 'Neden kaçıyorsun benden'

Neredeyse bir saattir peşindeydim. Neden durmuyorsun be ADAM.
Az ilerde kırmızı ışık'ın yanmasıyla durdum ama ALAZ gitmişti. Yeşil ışık yanana kadar AlAZ'ın çoktan gittiğini gördüm. Yeşil ışık yanınca bir umut tekrar sürmeye başladım. Acaba ne zamandır beni izliyordu. O kısacık bakışmada bile onu ne kadar çok özlediğimi bir kez daha anladım.
Yarım saat kadar daha sürdüm ama onu kaçırdım. Geldiğim yoldan geri dönerek eve gitmeye başladım. Aslında eve bile gitmek istemiyordum.

🔗

Kaç saattir dışarıdaydım bilmiyorum. Sahil kenarında aracın içinde bütün gün düşünüp durdum.
Neden!
Neden!
Neden!
Benden kaçıyorsun. Ne yapmış olabilirim ki, kaçıyorsun. Elbette karşıma çakacaksın. İşte o zaman benden gitmenin hesabını vereceksin ALAZ.

Telefonum bile kapalıydı. Havanın kararmasıyla aracımı çalıştırıp Esma'nın annesinin evine gitmek üzere yola çıktım. Gün boyu sabah kahvaltısıyla durdum, onda bile pekte yedim sayılmazdı. Üzerimdekileri değiştirmeye bile gereksinim duymadım.

Geçen zaman içerisinde Esmaların evinin önünde arabamı park ettikten sonra, anahtarı çıkartıp yanıma çantamı alarak kapıyı açtım bir kaç araba daha vardı. Çoktan gelmişlerdi sanırım. Oturdukları yer aile apartmanıydı. Üç katlıydı, ama her katında neredeyse üç aile sığacak kadar büyüktü. Evin kenarları yüksek duvarla çevriliydi.

Evin ziline bastıktan sonra, karşımda Esma'yı görünce boynuma atladı sevinçle.

Esma, "Kızım nerde kaldın herkes geldi. Gel hadi hoş geldin canım." Duyduğum yüksek müzikle ne kadar eğlendiklerini görebiliyorum. İçeriye geçtikten sonra kimisi ayakta dans ediyor, kimisi oturarak bişeyler yiyerek sohbet ediyorlardı. Bayağı kalabalıktı. Hastaneden de bir kaç çalışanları gördüm. Hepsine baş selamı verdikten sonra, gözlerimle Ayşe'yi aradım ama bulamadım. Esma'nın kolunu dürterek,

"Ayşe gelmedi mi? Göremiyorum." dedim
Esma, "Ayşe lavaboya gitti birazdan gelir." deyince boş olan bir koltuğa geçip oturdum. Ortam gece kulübünü aratmayacak kadar gürültülüydü.

Ayşe'nin gözleri beni bulduğunda yanıma gelerek oturdu. Bugün ki olanları anlatmamı sabırsızla bekliyordu.

Ayşe, "Yasemin ALAZ'la konuşabildin?" diye sorarken içimi saran endişeyle sesim içime kaçmış gibiydi, başımı hayır anlamında salladım.