SAPLANTILI [+18]

72.bölüm "Davetiye"

Telefonumu elime alıp açtıktan sonra Ryan'ı aramak için tekrar doğrulduğumda gözlerim pencereye kaydı.
Arkamda birisi dikiliyordu ve ben dönmeye cesaret edemedim.

🔗

Pencereye yansıyan görüntü, benim daha daha da gerilmeme sebep oldu. Ayak uçlarıma kadar üşüdüğümü hissettim. Ryan beni nasıl evde tek başına bırakabilir aklım almıyor.

Bana doğru yaklaştığını penceredeki yansımadan gördüm. Kalp krizi geçirmeme sebep olacak sesi işittiğimde dizlerimin bağları çözüldü.

"Sakın bayılayım deme." diye Gurur'un kulağıma fısıldamasıyla nefes almayı bıraktım. Elini direkt kalbime bastırdı.
"Bu sefer kim kurtaracak seni benim elimden."

Kalbimin nasıl atışını elinde hissediyorsa boşta kalan eliyle belimi tutarak sırtımı göğsüne yasladı. Çenesini omuzuma bastırarak tekrar konuştu.

"Neden beni bıraktın?" diye sorunca içimi çektim.

"Sen neden beni aramadın bunca zamandır?" diye sorusuna soruyla karşılık verdim. Sustu. Cevap vermek yerine sessizliği tercih etti.

"Soruma cevap ver önce." dedi kulağıma doğru fısıldayarak. Göğsüm heyecandan indi kalktı. Önce o cevap verecekti benim soruma. Bu sefer sakindi ve bağırmadan sordu.

Cevap verecek durumda değildim. Belki sıcağı sıcağına beni arasaydı, bulsaydı her şeyi anlatırdım ama üç dört ay kadar beni arayıp sormadı.

Gurur yokken onu çok özlüyorum fakat bir araya geldiğimizde gururum öne çıkıyor. Canım çok yandı en az onun kadar.

Belimi tutan ellerini tutarak çözmeye çalıştım.

"Bırak beni Gurur." dediğim zaman belimi tutan ellerini sıkılaştırdı.

"Hayır!" derken sesi fısıltılı çıksada sinirlenmişti.
Belimi bırakmadan beni kendisine doğru çevirerek işaret parmağıyla çenemi tutup ona bakmamı sağladı. Gözleri hafif kan çanağına dönmüş haldeydi. Yüzünde kızarıklık vardı. Sivilce gibi desem değildi.

"Yasemin seni dinliyorum." dedi, dudağımız arasında varla yok arası mesafe vardı. Konuşurken dudağı dudağıma sürtünüyordu.

"Gitmeni istiyorum." dediğimde gözlerini kapatıp açtı. Hayır onu ne kadar özlemiş olsamda, asla ona teslim olmayacaktım. Bana değil kâğıt parçasındaki nota inanıp beni aramayışını düşündükçe, bu duygu ona olan özlemimin önüne geçmeye yetiyor.

"Anlatmadan gitmeyeceğim." dedi dudağının her hareketi onun ve benim nefes almamı zorlaştırmıştı. Nefesinin sıcaklığı adeta beni küle çeviriyordu.

Sakın Yasemin sakın! Direncini kaybetme...

"Git burdan!" diye aniden bağırdığımda çenemi sıktı. "Lütfen git Gurur." deyip kısık sesle dile getirdiğim zaman çenemi tutan elinin baskısını hafifleterek gözlerini kıstı.

"Tamam gideceğim." deyip dudağını dudağıma bastırıp öylece bekledi. Çok geçmeden dudağını yavaşça hareket ettirerek öpmeye başladı. Ona karşılık vermeyecektim asla.

"Bır-." diyemeden dilini ittirerek usulca başlayan öpüşünü hızlandırmaya başladı.

Ona karşılık vermeyeceğim!

Çok sürmeden nefes nefese kalmış gibi geri çekildi. Kararan gözleriyle benden karşılık göremeyince yutkunarak bir adım geri çekildi. Gözlerini dahi kıpırdatmadan kısa bir süre bakışlarını indirmeden beni izledi.