Takıntılı Sosyopat ( KİTAP OLDUU!)

ESKİYE DÖNÜŞ...

"Her zaman olduğu gibi beraberiz..."

Ateşten

Beni yendi...Gözümün içine bakarak...Oğuzla gitti...Hak ettin be oğlum, hem de her şeyi hak ettin. Sinirle ellerimi yüzüme götürdüm. Elini beline koydu...Eli tenine değdi...

"Pişman mısın?" Emirin sesi ile kafamı kaldırdım. "Seni yendi mi?" dediğine durdum.

"Sen biliyor muydun?" dediğinde başını salladı. "Evet bize haber verdi. Gitmeyecekti bilerek yolladım belki aklın başına gelir diye, saçma hareketler yapmazsın diye "dediğinde cevap vermedim. Gerçekten de saçma hareketler yapmıştım.

"Oğlum üzme şu kızı, lan hassas o, senin gibi yada bizim gibi değil. Çabuk kırılıyor, onca erkeğin arasından seni seçip aşık oldu, sana sığındı. Şimdi ona inanmayarak bunu yapma. İkinizde yanlış yerdesiniz. O Oğuzla gitti, şuan ne yapıyor bilmiyorsun, sen Banu denen o iğrenç kızlasın. Yapma, öfkenin peşinden gitme. Onu özlüyorsun, özlemekten kafayı yedin. Hayatının her anı onunla geçmesini istemiyor muydun sen? " dediğinde durdum. Dolan gözlerle Emir'e baktım. Nasıl oluyordu her konuda haklı olabiliyordu.

"Zoruna gidiyor değil mi Ateş. Onun şuan başkası ile olmasını kaldıramıyorsun. " dediğinde gözyaşlarımı sildim.

"Biliyordum" dedim birden, her şeyi biliyordum. Emir kaşlarını çatarak bana baktı.

"Ne dedin sen az önce?"

"Her şeyi biliyorum. Of Emir! İşler sandığından da çok karışık" dediğimde sandalyeyi daha çok yaklaştırdı.

"Ateş seni döverim. Bak çocukluğumdan beri arkadaşımsın, sana bir kere bile vurmaya kıyamadım. İntihar etmeye kalktığında bile vurmadım. Ama şimdi döverim seni! Ne işler karışığı! Beni deli etme, sizi birleştirmek için nelerle uğraşıyoruz biz biliyor musun sen?"

"Anlatacağım ama..."

"Aması yok anlat" dediğinde yerime dikleştim. Emiri ilk kez bu kadar sinirli görüyordum. Asla diktatör olmayan Emir bu sefer diktatör olmuştu. "Alevle takılmamı abim istemişti. Yani ilkte o istemişti benden"

"Ateş sakın Aleve aşık falan değilim deme, seni evire çevire döverim. Ne Savaş alır elimden ne Mert" dedi beni uyararak

"Oğlum bir dur, aşığım hem de deli gibi aşığım. Ama konu o değil. Anlatmamı istiyor musun?" dediğimde sakin kalmaya çalışarak başını salladı.

"Normalde Aleve bu şeyler olmadan aşık olabilirdim ama olmadı. Alevin annesi bizim şirkette çalışmaya başladığında abim kadını araştırdı. Alevin babası Levent Demirel olduğunu öğrendiğinde beni yanına çağırdı"

"Dur bir dur. Alevin babası, bizim ipimizi çekmeye çalışan uyuşturucu yapıp satan Levent mi?" dediğinde başımı salladım. Gözleri iri iri açılmıştı. Şahsen ilk duyduğumda bende böyle olmuştum. "Devam etmemi istiyor musun?" dediğimde onayladı.

"Abim beni yanına çağırdı, sürekli onunla uğraşmamı üzmemi istedi. Eğer Alev üzülürse, zarar görürse Leventte zarar görecekti. Levent bir şekilde kızından haberdar oluyordu. Abimin planı çok iyi bir şekilde işliyordu."

"İşliyordu ta ki sen Aleve aşık olana kadar" dediğinde durdum. Susarak sadece başımı salladım. Emir aklına gelen şeyle küfür etti. "İşte şimdi her şey birbiri ile bağlantılı, bende diyorum neden Rüzgar sana ceza olsun diye hem Alevden ayırdı hem de seni polise şikayet ettirdi. Sürekli bu eksik parçayı düşünüyordum. Sen Aleve aşık oldun abine daha fazla bunu yapmayacağını söyledin değil mi? " Dediğinde başımı bir kez daha salladım.