!YETİŞKİN İÇERİKLİDİR...!
İskoçya'nın küçük bir köyünde büyüyen Galler prensesi güzeller güzeli Helen'nin hikayesini okumaya hazır mısınız?
Prenses olması gereken topraklardan daha kundakta bebekken sürülmüştü Helen ve onun kaderi İskoçya'nın bu çet...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Merhabalar, güzel okurlarım uzun bir bölümle geldim karşınıza tatlı beğenilerinizi ve yorumlarınızı bekliyorum.
Sağlıkla kalın. 💙 ///
Bir gün önce
Helen ufaklık Cara'yı evine bırakıp geri kaleye dönerken günün tatlı yorgunluğunu hissetti. Julia, Lucy ve Cara ile öylesine keyifli vakit geçirmişti ki, Helen Lori'den sonra onu anlayıp arkadaş olabilecek birinin var olacağını hiç düşünmemişti ama hayat ona çok iyi ve tatlı iki kız arkadaş vermişti.
Helen günün yoğunluğundan birazda olsa aklını Alex'ten uzaklaştırabilmişti. Sürekli Alex'i düşünüp onun iyi olmadığı hakkında kafa yormak Helen'i tüketmişti. Bu yüzden biraz da olsa farkı şeylere odaklanmak iyi gelmişti.
Fakat yine de sevdiği adamı düşünüp kendine eziyet etmek yerine onunla geçirdiği güzel anıları düşündü. Biran önce Alex'e kavuşmak ve onunla harika anılara imza atmak istiyordu. Kalbi onu düşündükçe ritmini artırıp vücuduna mutluluk yayıyordu.
Ah ne çok özlemişti, Alex'i.
Islanmış, ağırlaşmış eteklerini topladı ve hızını artırdı. Güneş ufuktan yavaş yavaş gökyüzünü terk ederken Helen, geceye kalmak istemediği için iyice hızlandı. Gündüz ılık ve son derece güzel olan hava akşama doğru serinleyip insanı ürperten bir soğukluğa bırakıyordu yerini.
Nemli kollarını birbirine sardı ve ıslak, kızıl renkli saçlarını geriye doğru atıp önünü iyice gördü. Kaleye varmasına birkaç dakika kalmıştı ki birinin ona seslendiğini duydu.
Tam arkasını dönüp gelen kişinin kim olduğuna bakacaktı ki, bir anda dibinde biten İrina karşısında sendeledi ve geriye doğru çekildi Genç kız.
Helen, kadının aşağılayıcı ve son derece rahatsız edici suratını görmemek için yürümeye devam edecekti ki kadın onun kolundan tutunca kıpırdayamadı.
Kadının tutuşu diğer sefer de olduğu gibi öfkeli ve sert değildi, son derece yumuşak ve sakinleştiriciydi. Helen şaşkın bir şekilde kadına baktı. İrina'nın yüzü daha önce görmediği şekilde uysal ve mutluydu.
Helen tenini yalayan tedirginliğe kulak vermeden kadının değişen tavrı karşısında yumuşadı ve "Ne oldu, İrina" diye sordu.
Kadın kendinden beklenmeyecek derecede bir tavırla ilk önce onun kolunu bıraktı daha sonra ondan birkaç adım uzaklaşıp yüzüne masumane bir gülüş ekleyerek.
"Şey ben mezarlıktan geliyorum da, senin arkadaşının olduğu mezar oldukça hasarlıydı yani dün gece yağmur yağdığı için baya kötü haldeydi ben temizlemeye çalıştım ama senin bir el atman lazım."
Helen telaşla tamamen kadına doğru döndü. Evet dün gece hafif bir yağmur yağmıştı ama bu yağmurun Lori'nin mezarına zarar vereceğini hiç düşünmemişti.
