KARANLIK

Final

Nisan
Arslan bana hayranlıkla bakıp sıkıca sarıldı ve kulağıma yaklaşarak "sana bütün kötü günlerimizi unutturacam söz veriyorum" dedi ve alnımdan öpüp geri çekildi.

Arda ve savaş bize şaşkınlıkla bakıyorlardı. Arslandan bunu beklemiyorlardı.

Arslan "arda" dediğinde arda hızlıca arslanın yanına geldi
"bundan sonra herşeyle bağlantıları kes" dedi net bir şekilde
"nasıl olur abi alttakiler sorun çıkartacaklardır" dediğinde sinirle ardaya bakıp "dediklerimi ikiletme hepsini bugün buraya topla" diye bağırdı.

Arda kafasını eğip "emredersin abi" dedi ve yanımızdan ayrıldı.
Arslan bana bakıp "çok az kaldı herşey bitecek" dedi gülümsedim

Ona inanıyordum biliyorum ki herşey çok güzel olacak sadece biraz zamana ihtiyacımız vardı.

Saatler akşama doğru giderken arslan çocukları bugünlüğüne başka bir yere göndermiş ve bütün adamlarını toplayıp kapının önüne dizmişti yer altından gelecek olan adamları bekliyorlardı.

Herkes herşeye hazırlanmıştı çünkü ne olacağı belli değildi her an ortalık karışabilirdi hepimizin elinde ağır silahlar vardı. Muhtemelen onlarda hazırlıklı gelecekti.

Adamlar yavaş yavaş geldiklerinde arslan evin içine geçti ben, arda ve savaş arkasından geçtik. Gözlerimiz gelen adamlardaydı hepside çok sinirliydi çünkü arslan onları ayağına çağırmıştı.

Bütün gurup toplandığında etraf baya bir kalabalık olmuştu hem içerisi hem dışarısı tıklım tıklım dı ama asıl önemli olanlar içerdendeydi.

Etrafa göz gezdirirken aralarından bir adamın bana kötü kötü baktığını gördüm. Arslan bunu farketmiş olmalı ki "buraya sizi sorun çıkartmanız için çağırmadım arif indir o gözlerini" diye bağırdı. Ortam gerginken arslanın bu sözüyle daha çok gerildi.

Bu adamı tanımıştım yer altına öldürdüğüm adamın kuzeni mi neydi.
Herkes sesiz olurken arslan konuşmaya başladı.
"sizi buraya çağırdım çünkü elimi bu işlerden çekecem" dediğinde aralarından bazıları sırıtmaya başladı.

"ama" dedi herkese teker teker bakarak "eğer nisanın daha önce koyduğu kuralları çiğnerseniz hepinizi yakarım" dedi.

Herkesten uğultulu sesler çıkınca aralarından arif denen adam ayağa kalkıp "madem elini kolunu çekeceksin bize karışmaya hakkın yok demirtaş hele ki kendini bilmez bir kadın yüzünden " diyerek sesini yükseltti.

Arslan adama sinirlenerek "sözlerime itimat etmeyenlerin mekanlarını teker teker başlarına yıkacam" diye bağırdı.

Herkes arslanın ciddiyetinin farkındaydı ama kimse itaat etmek niyetinde değildi.
Arslan ayağa kalkıp "ya da ne biliyormusunuz hepinizin canı cehenneme ben sizinle niye oyalanıyorum ki hepinizin kara defteri bende yarın polis kapınıza dayanınca güvendiğiniz para bile sizi kurtaramıyacak" dediğinde hepsi birden ayağa kalktı ve biri arslana silahını çekip ateş edecekken elimde ki silahla adamın koluna sıktım.

Bu daha çok kargaşaya sebep olmuştu dışarıdakiler bile içeriye girmişti arslan kaşlarını çatıp "buraya gel" diye bağırdı ve ateş ederek beni salondan çıkarttı.

"ne yaptın sen" diye sorduğunda "o seni vuracaktı" dedim endişeyle
"Of be gülüm onun buna cesareti yoktu şimdi ortalık daha da karıştı birazdan polisler de gelir" dedi ve güldü

Güldüğüne göre birşey yapmıştı. Gözlerimi kısıp ona baktığımda
"güzel plan değilmi hepsini polise kanıtlarla beraber şikayet edip aynı yere topladım" dediğinde kahkaha atıp
"mükemmel bir fikir ama polis sirenlerini duyunca hepsi kaçacak " dediğimde