KARANLIK

53

Arda
Arslan abi hastanede olduğunu söyleyince ortalığı temizleyip hastaneye doğru yol aldım
Umarım nisana kötü bir şey olmamıştır.

Hastaneye geldiğimide sekreterin yanına gidip "Arslan abi nerde" diye sordum
"Arslan bey 318 numaralı odada" dediğinde kaşlarımı çattım çünkü bana yaralı olduğunu söylememişti.
"neyi var" diye bağırdığımda
"Arslan bey az önce sinir krizi geçirdi" dediğinde koşarak 318 numaralı odaya geçtim.

Arslan abi kan ter içinde "özür dilerim nisan" diye sayıklıyordu, ne olmuştu öyle

Nisana bir şey mi olmuştu. "Arslan abi kendine gel" dedim ve hafifçe sarsmaya başladım.

Arslan abi birden gözlerini açıp "nisan" diye bağırdı
Beni farketmiş olacak ki kan rengindeki gözleriyle "nisan o nerde" diye sordu

"Abi biliyorum ben daha yeni geldim" dediğimde hızlı bir şekilde yataktan kalkıp nisanın odasına doğru ilerlemeye başladı.

Odanın kapısını açtığında "nisan" dedi kısık çıkan sesiyle ve etrafı aramaya başladı ama nisan  yoktu.
"arda nisan yok" dedi delirmişçesine
"Abi sakin ol buluruz" dedim ve koşarak doktorun yanına gittim
"Doktor nisan demirtaş nerde" diye bağırdım

Doktor ayağa kalkıp "odasında değil mi" diye sorduğunda
"Allah kahretsin" diye bağırdım ve güvenlikçiye gidip kamera kayıtlarını açmasını istedim

Kamera kayıtlarında arslanı nisanın odasından baygın bir halde çıkarırlarken nisanda ağlayarak arkalarından gidiyordu. Bir süre sonra nisan doktorla konuşup arslanın odasına geçiyor ve gene ağlayarak çıkıp hastaneden tamamen ayrılyordu

Nereye gitmiş olabilir ki? Arslan abinin yanına gidip "abi nisan hastanede değil çıkmış" dediğimde "nasıl çıkar onu hemen bul" diye bağırdı.

"emredersin abi" dedim ve yanından ayrılıp çevredeki kamera kayıtlarını araştırmaya başladım.

Nisan
Arslan karşımda kriz geçirmişti. Açıkçası çok korkmuştum ama onu bırakıp gitmek zorundaydım herşey onun suçu olsada bu suçta benimde payım vardı bu yükü onun omuzlarında bırakamazdım

Kolumun kesilmesi çok acı verici bir duygu resmen benden önce bir parçam toprağa girecekti.

Yalnızdım artık kendi başımın çaresine bakmalıydım.
Arslanın daha önce bana verdiği parayı kullanacaktım böylece amerikaya gidebilirdim orada beni bulması imkansızdı. Bir umut kolumada tedavi bulunurdu.

Hastaneden kolum sarılı bir şekilde çıkıp taksiye bindim ve havalimanı na gidip bilet Amerika için bilet aldım. Neyseki ilk uçak için geç kalmamıştım.

Uçağa bindiğim için çok heyecanlıydım çünkü ilk defa biniyordum.
Yanıma yaşlı bir teyze oturup bana gülümsedi bende ona gülümseyip camdan bakmaya başladım.

"geçmiş olsun" dediğinde ona dönüp "teşekkürler ama geçmicek maleseef" dedim yüzümü asarak
"bu hayatta herşey geçer kızım" demesiyle gülümseyip "umarım" dedim.

Uçak kalkışa hazırladığında camdan dışarı bakıp "özür dilerim arslan" dedim kısık çıkan sesimle ama yanımdaki teyze duymuş olacak ki "sevdiklerimizi bırakmak çok zor ama eğer onlarda bizi seviyorsa elbet bir gün buluşuruz" dedi.

Yaşlı teyzeye dönüp "amerikaya ilk defa gidecem" dedim konuyu değiştirmek istercesine
"ailen orda mı" diye sorunca birden yüzüm düştü "benim kimsem yok " dedim sesizce

"Bak kızım ben seni çok sevdim eğer yanlış anlamazsan bende kalabilirsin benimde kimsem yok koca bir evde yaşar gideriz" dediğinde gülümseyip "teşekkür ederim teyze ama size yük olmak istemem" dedim. Kadının çabuk güvenmesine şaşırmıştım.

"yok kızım birşey olmaz benimde kimsem yok sadece bir torunum var o da umursamazın teki sırf onu görebilmek için Türkiye ye geldim ama o karşıma bile çıkmadı" dediğinde teyzenin haline üzülmüştüm.

"peki teyze sen mutlu olacaksan yanında kalırım hem istersen torunun bile olurum" dediğimde kadın kocaman gülümsedi ve mutlulukla arkasına yaslandı.

Bu benim önüme çıkan güzel bir şanstı, orayla ilgili hiç bir fikrim yoktu ne yapacağımı bile bilmeden karar vermiştim.

Acaba arslan ne yapıyordu, onu bile bilmiyordum
Benim yokluğumu çoktan fark etmiştir ve beni deli gibi arıyordur.

Arslan
Yoktu hiçbir yerde yoktu nereye kaybolur bu kız onu biri kaçırsaydı çoktan bulurdum ama sanki yer yarıldı içine geçti
Ardanın "Abi" diye bağırmasıyla ona döndüm

"Abi nisan amerikaya gitmiş" dediğinde kaşlarımı çatıp "saçmalama arda o amerikaya nasıl gitsin" diye bağırdım
"Abi bilet kesmiş amerikaya" dediğinde
"hava limanının kamera kayıtlarını getir" dediğimde
"emredersin abi" dedi ve odadan çıktı

Bu imkansızdı nisan o halde bir yere gidemezdi sadece aklından geçmiştir ve vazgeçip geri gelecekti.

Arda elinde kayıtlarla gelip kayıtları çalıştırdı. Kayıtları dikkate izlerken nisanın ne kadar çok üzgün olduğunu görebiliyordum ancak bu cesaretin nerden geldiğini merak ediyordum.

Ne olursa olsun ben ona git demeden gitmesi zoruma girmişti. Henüz özgür değildi, biliyorum ki çok hatalıyım ama bana söyleyip gitseydi belki izin verebilirdim.

O çok büyük bir hata yapmıştı ve cezası da geri gelmekti.
"arda nisanı bul" diye bağırdım
"Abi koskoca amerika" dediğinde
"sözümü ikiletme hazırlan amerikaya gidecez" diye bağırdım.

Arda
Arslan abi delirmişti, bir kız için Amerikaya gidilir mi hatta ondan kaçmış bir kız için bu günlerde ona ne olduğunu anlamıyordum. İşkencelerle öldürmek istediği birine aşık olmuştu.
Nisan da cesaret hapı yutmuş gibiydi nasıl kaçtığını aklım almıyordu.

Biraz abartmaktan bişi olmaz 😁😁