KARANLIK

12

Arslan yanıma gelip kolumdan tuttu ve beni ayağa kaldırıp salondaki masaya götürdü "ne içtin" diye bağırdı "ilaçlarımı" dedim uzatıp gülerek

Arslan kolumu bırakıp masadaki küçük poşete yöneldi ve "kaç tane içtin lan" diye bağırdı. "niye bağıryorsun" dedim çocuk gibi çıkan sesimle

Arslan eline telefonu alıp birini aradı "içinde kaç tane vardı" diye sordu bense duymak için kulağımı telefona yaklaştırdım

Arslan bir yandan telefonla konuşurken bir yandan da sanki karşısında deli varmış gibi bana bakıyordu karşıdaki adamı dinleyip kapattı.

"aptal kız" diye bağırdı ve beni kolumdan tutup mutfağa aldı kahve hazırlayıp önüme koydu "iç şunu" diye bağırdı. Masadaki bardağı alıp tadına bakınca "iğrenç" diye bağırdım. Arslan ayağa kalkıp "iç lan şunu"diye sesini yükseltti.

Bense o cesaretle bardağı alıp yere fırlattım. Arslanın gözünden ateş fışkıryordu resmen ve ben garip bir şekilde korkmuyordum. Hatta bu hali bana tatlı geliyordu

Sandalyeden kalkıp arslana daha çok yaklaştım ve kulağına gidip "çok tatlısın" dedim o anki cesaretle ve ne yaptığımı bilmez bir halde,
tiksinir gibi bakıp "kendine geldiğinde bunun bedelini çok ağır ödüyeceksin" dedi dalga geçen bir ses tonuyla

"şimdi ödesem olurmu" dedim gülerek

Kendimi kaybetmiştim ve durduramıyordum. Arslan beni kucağına alıp "nasıl istersen" dedi göz rengi koyulaşmıştı sanki, beni taşıyıp odasına götürdü "bırak beni uykum var "dedim mayışarak

"ştt bunu sen istedin bana karşı gelmenin ne demek olduğunu sabah uyanınca göreceksin" dediğini duyduktan sonra gözlerim yavaşça kapandı.

Arslan
Kızı yatağıma yatırıp odadan çıktım ve ardayı aradım telefonu"efendim abi" diye açtığında "arda şu aptal kız ilaç diye masaya bıraktığın uyuşturucuyu içmiş"
"nasıl olur abi küçük bir paketteydiler"
"aptal işte nerden bilsin"
"kaç tane içmiş"
"dört"
"ölmedimi" diye sorduğunda
"yok yaşıyor şimdi uyumuş " dediğimde
"Abi ölmesini istemiyorsan sabaha kadar uyumamasını sağla" dediğinde birazcık düşünüp "uğraşmam" dedim o da "nasıl istersen abi" dedi umursamayarak

Telefonu kapatıp odama çıktım. Karşımdaki kel ve aptal kıza baktım biraz Allah beyninden çıkartıp güzelliğine vermiş sanki

Yatağın kenarına uzanıp elimi le onu dürtüp "şttt kalk" dedim huysuzca "bırak beni ya uymak istiyorum" dedi gözlerini biraz açıp
"kalk dedim sana yoksa uyumak yerine daha eğlenceli şeyler yaparız" dediğimde gözlerini tam açıp oturur pozisyona geçti.

"sen ne kadar gıcık bir insansın" dedi kaşlarını çatarak
Halen kendinde değil di yoksa bu cesaret olmazdı
"sen hiç gülümsemezmisin" diye sorunca "sanane" diye kızdım
"Arslan ben seni çok merak ediyorum sen kimsin" diye sorunca sinirim kat ve kat artmıştı. Geçmişimi seven bir insan değilim
"sanane" dedim az önce dediğimi tekrarlayarak

Nisan omuzuma yaslanıp "ben anlatıyım mı kendi mi" dedi üzülerek
Kızı hiç merak etmiyordum ama uyumaması için "anlat" dedim

"ben küçüktüm ve bir yetimhanedeydim ordaki bakıcılarımızla parka giderdik bazen ve yaşıtım olan çocukları görürdüm hepsinin yanında anneleri ve babaları olurdu bense oyun oynamak yerine onları izleyip hayaller kurardım, birgün bir adam ve bir kadın geldi yetimhaneye bir çocuk evlat edinmek istiyorlardı"dedi ve göz yaşının omuzuma damladığını hissettim ağlıyordu

" ve o gün beni seçtiler ben çok mutlu olmuştum biliyormusun ailem olacak diye, hayallerimin gerçekleşeceğini sandım. İlk günler o kadar iyi davranıyorlardı ki gerçek bir aile gibi,ama sonra değiştiler nedenini bilmiyorum ama yemin ederim yanlış birşey yapmadım "dedi kafasını kaldırıp yüzüme bakarak

" Arslan işte o günden sonra hayatımı cehenneme çevirdiler, ilk başta dilendirdiler biraz büyüdüğümde ise işe başladım sabah akşam çalışyordum geceleri eve geldiğimde ev işi yapıp üstüne dayak yiyordum genede sustum düzelirler dedim ama onlar beni satmaya kalkıştılar inanabiliyormusun yıllarca onlara para getirdim doymadılar insan üveyde olsa kızını satarmı arslan "dedi ve hıçkırarak ağlamaya başladı. Onun hikayesi benimkinden farksızdı

" Arslan "dedi gözyaşlarını silerek"ben bir gün mutlu olurmuyum" dediğinde "benim yanımda olamazsın" dedim
"senden uzağa gidersem de mutlu olamam çünkü ben sana çok aşığım" dediğinde kaşlarımı çatıp "bana aşık olma canını yakarım ve hayatın boyunca mutlu olamazsın"

"Biliyorum sen karanlıksın ama beni o karanlığına çoktan çektin, yalvarırım beni bir başıma bırakma ben yaşayamam " dedi ve gözlerini kapattı.

Ona dikkatlice baktığımda uyumuştu bu aptalın neden öyle yaptığını anlamıyordum kötüyüm dedikçe daha çok seviyordu canını yakarım diyorum uzak dur diyorum anlamıyor, tamam onunla evlenecem ama bu gerçek bir evlilik olmayacak hem daha düne kadar evlenmek istemiyordu neler karıştırıyor öyle "

Kafasını omuzundan yavaşça çıkarıp yastığa koydum, bu kızla karşılaştığından beri burnuma gelen vanilya kokusunu içime çekmeye doyamıyordum

Kafamı yastığa koyup nisanı izlemeye başladım" üzgünüm aptal kız sana aşık olamam benim doğamda o yok "dedim ve gözlerimi kapattım

Nisan
Gözlerimi açtığımda yanımda bana sarılan arslanın olmasını beklemiyordum bu ne yapıyordu öyle" Arslan"diye bağırmamla gözlerini açıp kollarını benden çekti ve ayağa kalkıp hiçbirşey olmamış gibi banyoya doğru ilerledi

Bu adam ne yapmaya çalışıyordu ne zaman geldi ve neden yanımda
Banyodan çıktığında bana bakıp "ne var diye sordu"

"neden yanımda yatıyorsun buna hakkın yok" diye bağırdım sinirden

Bana bakıp alayla güldü ve "dün gece öyle söylemiyordun" dediğinde sinirlerim kat ve kat arttı.

Ne söylemeye çalışyordu öyle
"ne diyorsun sen ya" diye sesimi yükselttiğimde bana bir adım yaklaşıp "bana bak aptal kız dün gece bana yalvarıyordun şimdi karşıma geçmiş bağırıyorsun"diye bağırdığında göz yaşlarımı tutamadan ağlamaya başladım.
"ne oldu bana dün "dedim ağlayarak
"dün sana ilaçlarını iç dedim masadaki uyuşturucuyu değil" dediğinde kanım dondu "se-sen uyuşturucu mu kullanıyorsun" diye sordum kekeliyerek