KARANLIK

20

Nisan
Çocuklarla bir süre oynadıktan sonra yorulmuştum
Doktor yanıma gelip "eve dönmemiz gerekiyor" dedi keşke burda kalabilsem
"burda kalamazmıyım"
"hayır ama arslan abiyi ikna edebilirsen tekrar gelebilirsin"dediğinde yüzümü astım çünkü onu ikna etmek güçtü.

Çocuklarla vedalaşırken hepsine teker teker sarıldım onlardan ayrılacam diye çok üzülüyordum kim bilir tekrar ne zaman buraya gelecektim.

Arabaya bindiğimde tuttuğum göz yaşlarımı bıraktım doktor bunu farkedip "bi yerin mi ağrıyor"diye sordu
Kafamı olumsuz anlamında sallayıp" sadece çocuklara çok üzülyorum "
" Sevinmelisin bence arslan abi gibi birinin koruması altındalar"
"bu çok mu güzel bir şey arslan çok karanlık"
"bu çocukların geleceği seninki gibi olması daha mı iyi" dediğinde onun haklı olduğunu anlamıştım

Doğu söylüyordu benim gibi ailelere verilmeyeceklerdi böylesi onlar için daha iyidi arslan çok iyi birşey yapıyordu
"savaş peki bu çocuklar on sekiz yaşlarına geldiklerinde kendi hallerine mi bırakılacak"
"tabiki hayır onlar meslek sahibi olana kadar yalnız bırakılmayacak"
"gerçekten arslan çok iyi birşey yapıyor ama bu onun katil olmadığı anlamına gelmez"

"nisan arslan abiyi çok yanlış tanımışsın o iyi insanlara zarar vermez ama yanlış yapanıda affetmez"

"sorun da bu ya ben ona hiçbirşey yapmadım ama beni her seferinde yanında kalmam için tehdit ediyor" dediğimde savaş bir süre sesiz kaldıktan sonra "işte bunu bende anlamadım ve bugün ilk kez çalışanlar haricinde bir kızı çocukların yanına gönderdi"

"bende onu anlamıyorum beni başkalarından korumaya çalışıyor ama bana zararı kendisi veriyor"

"nisan sana bir tavsiye, arslan abiye yanlış yapma çünkü" dediğinde sözünü kesen telefonu oldu
"efendim abi" demesiyle arslanın aradığını anladım
Doktorun yüzü birden beyazladı
"tamam abi beş dakikaya oradayız" dedi ve kapattı. Ama konuştuklarının devamını getirmedi

"birşey diyordun" dediğimde "birşey yok sen yanlış yapma yeter" dedi

Niye birden değişti ki yüzünde tedirgin bir hal vardı
Eve geldiğimizde arabadan inip içeri geçtim salonda arslan vardı ve doktora sinirli bir şekilde bakıyordu doktorsa kafasını yere eğmişti.

Hiçbirşey anlamamıştım "Arslan" dediğimde bakışlarını doktordan ayırıp bana baktı "şey ben teşekkür ederim" dediğimde tek kaşını kaldırıp "anlamadım" dedi

"yani çocuklar için çok güzel düşünmüşsün senin için ön yargılı davrandığım içinde özür dilerim"
"teşekkür etmeni gerektirecek bir durum yok bunu sen istedin diye yapmıyorum, özrüne gelince ona da gerek yok doğru düşünyorsun"dedi sert sesiyle

Neden öyle davranmaya başladı ki çok kırıcı konuşyordu ve sinirliydi.
Yukarı çıkacağım sırada "nereye" diye bağırdı
"ben biraz yorgunum da"
"yemeğini ye öyle git" dedi itraz istemeyen bir sesle
"ama ben" dediğimde sözümü tamamlamama izin vermeden "sözümü ikiletmeyi kes" diye bağırdı.

Ne oluyordu öyle hiçbirşey yapmadım ki ben neden bu kadar sinirliydi?
Dediğini yapıp yemeğe oturdum o da karşıma geçip yemek yemeye başladı. Doktora baktığımda salonda oturmuştu yüzü halen tedirgindi
Neler oluyordu böyle "Arslan" dediğimde "ne var" dedi sert sesiyle
"birşey mi oldu" dedim kısık çıkan sesimle

Arslan derin bir nefes alıp "birşey olduysa bundan sanane" diye bağırdı.

Daha fazla dayanamazdım elimdeki çatalı bırakıp hızlıca merdivenlerden çıkmaya başladım
"nisan" bağırmasıyla duymamazlıktan gelip yürümeye devam ettim. Silahın tetik sesini duyduğumda bir an duraklayacakken gururum korkumu yendi ve devam ettim son merdiven basamağına geldiğimde silah patladı

Korkudan kulaklarımı kapatıp merdivene oturdum
Arslan bana doğru ateş etmişti doktor birden ayağa kalkıp korkuyla bana baktı.
"nisan bir daha emirlerimden dışarı çıkarsan bu kurşunu beynine yersin" diye bağırdı.

"gel buraya"dedi sert sesiyle bense yavaş adımlarla yanına gittim
" aileni tanımak istermiydin"dedi. Nasıl bir soruydu öyle neden sormuştu ki bunu
"hayır" dedim net çıkan sesimle
"peki onları öldürsem umrumda olurmu" diye sorduğunda kalbimde bir sızı oldu bunlar ne biçim sorulardı böyle
"cevap ver" diye bağırdı
Kafamı olumlu anlamda sallayınca "çok aptalsın zaten onların kanından ne beklenir ki" dediğinde ona anlamsızca baktım

Arslan doktora bakıp "götür şunu depoya kapat" dediğinde "neden bunu yapıyorsun" diye sordum göz yaşlarımı serbest bırakarak

Hiçbir cevap vermeyip koltuğa oturdu
Doktor benim kolumdan tutup evin altındaki depoya götürmeye başladı.
"savaş ne yapıyorsun bırak beni ben ne yaptım" dedim ama beni duymamazlıktan geliyordu.

"savaş lütfen" dedim ama o beni sert bir şekilde içeri itip kapıyı kitledi.