KARANLIK

5

Duyduğum sesle gözlerimi araladım bu ses arslanındı yatağına baktığımda ter içinde "özür dilerim" diye sayıklıyordu acaba benden başka kime acı çektirmiş vicdan azabı çekiyordu diye düşündüm

Ayağa kalkıp ona daha çok yaklaştım kötü olacak kadar ne yaşamış olabilirki diye düşünmeden edemedim

Elim istemsizce alnına gitti  o kadar sıcaktı ki resmen yanıyordu ama ona yardım etmeyecektim yatağıma uzanıp uyumaya çalıştım ama o kadar kötülük yapmasına rağmen geri uyumaya vicdanım el vermiyordu

Tekrardan ayağa kalkıp mutfağa ilerledim ve sirkeli su hazırlayıp baş ucuna oturdum bezi suyla ıslatıp alnına koyacakken elimi tuttu "ne yaptığını sanıyorsun" dedi güçsüz çıkan sesiyle

"ben sadece yardım ediyordum ateşin çok yüksek"
"defol git başımdan" dediğinde ona yardım etmekle büyük bir hata yaptığımı anladım ama bir yandan da inadına bezi tutup alnına yapıştırdım bunu yaptığım için öleceğimi bildiğim halde

"sen aptal mısın bırak beni dedim" diye konuşyordu
Üstündeki battaniyeyi hızlıca üstünden çıkartıp pencereleri açtım
"üşüyorum diyorum neyi anlamıyorsun" dedi ama o kadar halsiz ve güçsüzdü ki kıpırdamıyordu bile

Kaçma şansım varken yaptığım şey saçma geliyordu ama insanlığım kaçmama izin vermiyordu

Bu böyle olmayacaktı ateşi bir türlü düşmüyordu ne yapacam diye düşünürken aklıma soğuk duş geldi ama bunu yapmam imkansızdı

Aklıma gelen fikirle banyoya gidip gördüğüm kovaya su doldurup üstüne boşalttım. Ettiği küfürler ağza alınmayacak olsada duymamazlıktan geldim

Halsiz bir şekilde ayağa kalkıp üstünü çıkartmaya başladı dolaptan çıkarttığım kıyafetleri ona uzatıp arkamı döndüm
Birkaç dakika sonra omuzuma dokunan elle irkildim ve o ürkütücü sesi duydum "bunun bedelini çok ağır ödüyeceksin"

Onu yattığım koltuğa yatırıp üstünü örttüm ateşini kontrol ettiğimde geçmişti. İçimin ve vicdanımın rahatlığıyla yere battaniye koyup üstünde uyudum

Gözlerimi açtığımda arslanı yanımda görmeyi beklemiyordum sanırım koltuktan düşmüştü kalkacağım sırada gözlerini açıp "ne yapıyorsun lan sen" diye bağırdı
"ben birşey yapmıyorum sen koltuktan düştün ben yerde yatıyordum" dediğimde dün gece olanları düşünüp kaşlarını çattı "sen" diye bağırdı

Ardından çalan telefonu resmen hayatımı kurtarmıştı karşıdakini dinleyip "tamam geliyorum" dedi ve bana dönüp " görüşecez" dedi
Odandan hızlıca çıkıp mutfağa indim dünden beri hiçbirşey yememiştim kahvaltı hazırlayıp masaya oturdum yemek yerken arslan bana bakmadan hızla evden çıktı önemli bir şey olmalıydı çünkü çok sinirliydi aslında o herzaman siniriydi

Yemeği topladıktan sonra etrafımı incelemeye başladım belki burdan kaçmak için bir yol bulabilirdim

Üst kattaki odaları teker teker gezip ararken karşıma kitli bir oda çıktı bütün geçmişi bu odanın içinde olsa gerek bu odanın kapısını açmam gerekyordu

Anahtar büyük ihtimalle odasında olmalıydı odasına geldiğimde kapıyı açacakken içerden sesler geliyordu acaba geldimi diye korkarken kulağımı kapıya koyup dinlemeye başladım

"yok çıktı o odasındayım şu an" dedi gülerek ardından karşı tarafı dinleyip "şu dosyaları alıyım sonra icabına bakacam" dediğini duydum
Şimdi bu arslanımı öldürecek peki bu onca adamı atlatıp nasıl içeri geçti

Odadaki ses kesilince kapının önünden çekilip aşağıya inip salonda oturdum ve bu olanları düşünmeye başladım şimdi bunu arslana söylemelimiyim yoksa burdan bir yol bulup kaçmalıydım

Merdivenden gelen sesle oraya doğru baktım bu adamı daha önce arslanla görmüştüm bana kısa bir bakış atıp kapıdan çıkacakken tekrar bana döndü ve "odalarda dolaşmaman yararına olur" dedi ve çıkıp gitti

Aradan geçen beş saattin ardından arslan geldi salona geçtiğinde göz göze geldik ve ben kendi beynimde olanları anlatıp anlatmamak arasında kalırken "ne var ne bakıyorsun" dediğinde dayanamayıp "size ihanet eden birileri var" dediğimde sahte bir kahkaha atıp "buna kim cesaret edebilir" diye bağırdı

"Siz kendinizi uyanık sanıyorsunuz ama burnunuzun dibindeki adamı göremiyorsunuz" dediğimde kaşlarını çatıp bana baktı ve silahını çıkartıp "o kim dedi"

"hayır söylemicem yoksa onu öldürürsün" dediğimde "
" eğer şimdi söylemezsen sen de dahil dışardaki bütün adamları öldürecem"dediğinde

"ben onu tanımıyorum sadece bir kez yanınızda gördüm" dediğimde kolumdan tutup dışarı çıkarttı ve herkesi sıra halinde bahçeye topladı

"hangisi söyle" diye bağırdı gözlerim sırasıyla hepsine teker teker dolaşırken o adamın yanında bekledim beni gözleriyle öldürecek gibi bakıyordu "bu" dediğim anda kolumdan tutup silahı kafama dayadı

"seni aptal kız" diye bağırdı arslan silahını kaldırıp adama doğru çevirdi "sen bana nasıl ihanet edersin lan" diye bağırdı gözleri ateş saçıyordu resmen

Adam beni rehin almış öldürecek o ise ihanetin hesabını soruyordu herzamanki gibi beni umursayan olmamıştı

Adam beni o kadar sıkıyordu ki beni silahla vurmadan önce boğarak öldürecekti ellerim istemsizce boğazıma gelince "nefes alamıyorum" dedim

Arslanın gözü sonunda beni bulmuştu "korkma" dedi ben burda ölüyordum ve o bana korkma diyordu

O kadar adam birini durduramıyormuydu derken silah sesi geldi attığım çığlık ve boğazımda ki ellerin gevşemesi benim değil o adamın vurulmuş olmasıydı

Korkuyla arkama baktığımda ardayı gördüm ve arslanın "lan ben sizi burda niye koymuşum siz ne biçim adamlarsınız lan bana ihanet edeni bu küçük kız mı söyleyecek" diye bağırdığında tek takıldığım küçük kız demesiydi

Ama o korkuyla bunları düşünmek bile istemiyordum "arda nisanı içeri geçir" diye bağırdı
Arda beni kolumdan tutup "hadi içeri" dedi kapıyı açıp içeri geçeceğim sırada on el ateş sesi duymamla olduğum yere çivilendim düşündüğüm şeyi yapmış olamazdı değilmi