KARANLIK

58

Nisan
Yorgun bir şekilde kendimi yatağıma atıp gözlerimi dinlendirmeye başladım. Aklımda hep arslan vardı çünkü ona haksızlık ettiğimi düşünüyordum.
Yatağımdan kalkıp Ardanın yanına gittim "arda arslanı görebiliyormuyuz"

"imkansız" dediğinde kaşlarımı çatıp "neden" diye bağırdım
"olmaz yenge eğer onu görmeye gidersen eminim ki geri gelecektir" dediğinde
"gelsin gelsin de beni bu lanet durumdan kurtarsın" diye bağırdım.

"seni kurtarırsa kendini kaybedecektir" dediğinde sakinleşmeye çalışıp
"tamam o zaman o iğrenç insanlar benim emirlerime uymazlarsa mekanlarını yakın" diye bağırdım.

Bu kadar iğrenç insanları bir arada görmek beni delirtmişti.
Arda "emredersiniz" dedi ve odadan çıktı.

Doğru kararlar verdiğime eminim ve bundan asla geri adım atmayacaktım.

Arslanın gizli odasına geçip bütün mekanlarını gizli kameralarına bakmaya başladım.
Ses dahi bütün görüntüler vardı.

Arslanın herşeyi bilmemesine şaşmamak lazım
Başka bir kaydı açtığımda o iğrenç insanlarların bir araya geldiğini gördüm.
"Bensiz eğlence ha "diye geçirdim içimden
Görüntünün sesini açıp dikkatlice dinlemeye başladım.

Ağza alınmayacak küfürler ediyorlardı ama ben bunun hesabını fena sorarım.
Ardından beni öldürme planları kurup oradan gülerek dağıldılar

" Arda" diye bağırdığımda yanıma gelip "buyrun efendim" dedi kafasını eğerek
Elimle görüntüleri gösterip "bunu izle ve gerekeni yap sana güveniyorum" dedim ve oradan çıkıp mutfağa geçtim.

Kendime kahve hazırlayıp yavaşça içtim. Arslanı uzaktan da olsa görmek istiyordum

1 hafta sonra
Arda o adamlara fazlasıyla zarar vermişti. Bir daha adımı ağızlarına bile almayacaklarından emindim.
Bu bir hafta içinde doktorun nerdeyse her gün ortadan kaybolduğunu fark edip onu takip etmeye karar vermiştim ama ilk başta ardadan kurtulmalıydım.

Kapıdan çıkacakken "bir sorun mu var efendim" demesiyle bekleyip
"biraz işim var" dedim
" sizinle geliyim" dediğinde
"gerek yok önemli birşey değil ve merak etme kendimi koruyabilirim" dedim ve ona bakmadan çıktım.

Arabama binip savaşı takip etmeye başladım neyseki yeni çıkmıştı.

Şehre doğru ilerlerken başka bir yola saptığını gördüm
Acaba beni farketti mi diye düşünürken Ruh ve Sinir Hastalıkları yazan bir binanın önünde durdu.

Arabamı ondan uzak bir yere park edip içeriye geçmesini bekledim ve arkasından geçip etrafımı incelemeye başladım.

Çok karanlık ve ürkütücü bir yerdi burda akıllı olan bile delilirdi.

Savaş bir odaya geçip çıktığında merak edip geçtiği odaya girdim ve gözlerime inanamadım

Arslanı yatağa bağlı bir şekilde gördüğümde yanına doğru koşarak "Arslan" diye bağırdım. O kadar çok yorgun ve bitkindi ki
Kollarında bir sürü darp izi vardı.

Arslan gözlerini açıp "gene mi geldin" diye sordu
Neler oluyordu böyle ben daha önce gelmedim ki
"Arslan iyimisin" dedim ve ellerindeki kelepçeleri çekmeye çalıştım.

"kurtaracam seni burdan" dedim ve koşarak kolidora doğru ilerleyip "savaş" diye bağırdım.

Savaş doktor yazan odadan çıkıp şaşkınca bana bakmaya başladı.
Savaşın kolunu sinirle tutup "arslanın bu hali ne" diye bağırdım
"nisan hanım ben arslan beyin dediklerini yapıyorum"
"delimisin sen bu halde mi iyileşecek sen nasıl bir doktorsun" diyerek sesimi yükselttim

Savaş kafasını yere eğerek "üzgünüm efendim ama ben arslan abinin sözlerine itaat edecem" dediğinde sinirlerim kat ve kat arttı.

"bana hemen o kelepçenin anahtarlarını ver" diye bağırdığımda
"lütfen burdan çıkın" dedi.

"sana emrediyorum o anahtarları ver" diye bağırdım
"üzgünüm efendim lütfen burdan çıkın" dediğinde silahımı çıkartıp ona doğru tuttum ama genede sesini çıkartmadı.

"ne halin varsa gör ama ben arslanı bu lanet yerden kurtaracam dedim ve arslanın odasının doğru ilerledim.

" Arslan"dedim kısık çıkan sesimle
Ağır ağır bana bakıp "nisan" dedi

Onun adımı söylemesini bile özlemiştim
"seni almaya geldim" dediğimde
"git burdan" dedi sert çıkan sesiyle

"Arslan ben seni bırakamam"
"nisan beni bırakta iyileşiyim" dediğinde
"nasıl iyileşeceksin şiddetle mi"
"ben öyle düzelirim" dediğinde

"şiddetle değil sevgiyle aşılır" dedim sesizce
"sevgi mi" dedi gülerek
"evet sevgi" dedim gözlerine bakarak
"böyle bir adamı kim sever kim sevgi gösterir" dediğinde elini tutup "ben" dedim ve ona sıkıca sarılıp "hadi bu engelleri beraber aşalım" dedim kısık çıkan sesimle

Arslan beni itip "rahat bırak beni" dedi ve uzanacakken onu kolundan tutup "lütfen burdan çıkalım yoksa ikimizde zarar görecez ben çok acı çekiyorum arslan" dediğimde

"sen neden acı çekiyorsun ben sırf sen acı çekme diye buraya geldim" dediğinde
"Arslan ben gittikçe kötü oluyorum katil oluyorum deliriyorum lütfen bana yardım et yoksa kendime zarar verecem" dediğimde kolumdan tutup cebinden çıkarttığı anahtarlarla kelepçeleri açtı.

Anahtarlar ondamıydı diye düşünürken

"gel benimlede" dedi ve odadan çıktık doktor bize doğru gelirken arslan eliyle durdurup yürümeye devam etti ve arabaya binip eve doğru sürmeye başladı.

Şaşkınlıkla olacakları izlerken eve geldik ve arslan arabadan inip "herkes dışarı çıksın" diye bağırdı

Arda yanıma gelip "neler oluyor" dediğinde
"Bilmiyorum" dedim.

Herkes evden çıkıp bahçeye toplandığında arslan depodan benzin dolu bidon getirip heryere dökmeye başladı
"Arslan" diye bağırdığımda
"karışma" dedi ve çakmağı alıp bütün evi ateşe verdi.