KARANLIK

27

Nisan
"gözlerini aç" diye bağırdı tekrar ama asla açmayacam
"lanet olsun, lan açsana gözlerini" diye bağırmaya devam etti.
Bu sefer olmaz asla onu dinlemiyecektim öldürsede kurtulsam artık

"nisan bak beni delirtme aç şu gözlerini lanet olası kız" dedi ama istemiyordum çünkü açarsam göz yaşlarım düşecek ve ben onun karşısında güçsüz olmak istemiyorum artık

Kırılma sesi geldiğinde istemeden gözlerimi açtım. Arslan elindeki tabancayı cam sehpaya fırlatmıştı.
Bana doğru sinirle gelip boğazımdan tuttu ve itip duvarla arasına aldı.

Boğazımı o kadar çok sıkıyordu ki beni öyle öldüreceğini sandım
"neden emirlerime karşı geliyorsun lan" diye bağırmasıyla yaşlarıma aldırmayıp
Gözlerimi gözlerine diktim
"bakma lan bana öyle" diye bağırdığında bakışlarımın onu etkilediğinin fark ettim ve gözlerine bakmaya devam ettim.

"sen beni delirtmeyemi çalışyorsun lan" diye bağırdığında arda ve doktor gelmişti
Doktorun "abi" demesiyle gözlerimi arslandan çekip elini boğazımdan kurtardım.

"ne var lan" diye bağırdı doktora
"iyimisin abi"
"değilim lan iyi falan değilim bu kız beni delirtiyor öldürmek istiyorum onu anladın mı öldürmek istiyorum" diye bağırıyordu.

Doktor masadaki iğneyi alıp bana doğru geldi
"ne yaptığını sanıyorsun"diye bağırdım
" Arslan abiyi delirtmeyecektin "dedi ve iğneyi koluma sert bir şekilde sapladı.

Arslan sakin bir şekilde beni izliyordu ve hiçbirşey yapmıyordu
Zehir mi vermişti bana? Beni yavaş yavaş öldürmeyemi çalışıyorlardı bunlar?

İğnenin vücuduma yayılışını hissettiğim sırada bedenimi bir tüy kadar hafiflemişti
Doktorun "otur" demesiyle beynim harekete geçti.

Ona itaat etmek istemiyordum ama beynim onun dediği herşeyi yapıyordu.
Yavaşça koltuğa oturup ona bakmaya devam ettim.
"şimdi arslan abi ne derse onu yapacaksın" dediğinde beynim tekrar harekete geçti ve kafamı olumlu anlamda salladım.
Gözlerimi arslana çevirdiğimde "gel" dedi.

Yanına yavaş bir şekilde gidip bekledim "şimdi diz çök" dedi
Ne oluyordu bana öyle neden kendimi kontrol altına alamıyordum.

Dediğini yapıp önünde diz çöktüm "güzel" dedi ve gülümsedi

Arslan
Beni çileden çıkarıyordu bu onun için iyi çünkü eğer biraz daha konuşsaydı onu boğarak öldürecektim

"abi mutlu olacağını bilseydim daha önce yapardım" dedi gülerek doktor
"bağımlı hale gelmez değil mi"
"yok abi daha önce hiç kullanmamıştır" dediğinde doktora bakıp "bir kaç kez yanlışlıkla içti" dedim

"Abi o zaman bilmiyorum yani bağımlı olabilir" dedi
"Doktor birde bunu çekemem" diye bağırdım
"Abi senin için daha iyi hem intikamını alırsın" dediğinde gülümsedim.

Ondan öyle intikam alabilirdim ona babasını vurdurabilirdim.
Nisan halen yere diz çökmüş bana bakıyordu "kalk ve yatağına git" dememle ayağa kalkıp merdivenlerden çıktı.

"hadi sizde uyumaya gidin" dediğimde arda yanıma gelip
"Abi biliyorsun şu ana kadar her dediğine saygı duydum ama bu kızı böyle harcama" dediğinde
"ben ne yaptığımı biliyorum" dedim ve odama doğru çıktım.

Odama geçmeden önce nisana baktım, uyuyordu
Öyle olmasını istemezdim ama ailesinin günahı ona kaldı.

Nisan
Uyandığımda sabah olmuştu ve başım inanılmaz derecede ağrıyordu en son depodaydım ben nasıl buraya geldim

Kolumda da bir sızı hissediyordum ne oldu bana böyle hiçbir şey hatırlamıyordum.
Kolumu açtığımda iğne izi vardı.

Dün olanlar hafızama parça parça gelince kaşlarımı çatıp arslanın odasına doğru gittim
Kapıyı hızlı bir şekilde açtığımda arslan hızlı bir şekilde kalkıp yastığın altındaki silahı bana doğruttu.

Beni görünce silahı indirip "sen miydin" dedi
"dün bana ne oldu" diye bağırdığımda
"bana bağırmayı kes" diye sesini yükseltti
"bu iğne izi nasıl oldu ne yaptınız bana" diye ağlamaya başladım.

"zırlama başıma" dediğinde odadan çıkıp hızlıca doktorun yattığı odaya doğru gittim.

Uyuyordu sehpada ki su dolu sürahiyi alıp kafasına boşalttım.
"ne oluyor lan" diye bağırmasıyla
"elimdeki bu iğne izi ne" diye bağırdım ama bana cevap vermeyip
"sabah sabah canınamı susadın lan" diye bağırmasıyla yüzüne sert bir tokat attım.

Sinirli bakışlarıyla beni yerin dibine geçirmeye çalışsada umursamaz bir tavırla odadan çıktım çıkmasaydım kötü şeyler olabilirdi.
Sinirimden salona geçip ağlamaya başladım.

Ardından onlarda aşağı inip kahvaltıya oturdular. Arslanın "nisan kahvaltıya gel" diye bağırmasıyla cevap vermeyip ağlamaya devam ettim. Çünkü canım yanıyordu, kalbim ağrıyordu ben onlara hiçbir şey yapmadım ama herşeyin bedelini ben ödüyordum.

"ne halin varsa gör" dedi ve yemeğine devam etti. Odama gitsem iyi olacaktı hem bunların yüzünü görmekten iyidi.

Ayağa kalktığımda başım ağırıp dönmeye başladı. Yoksa o iğneden olabilirmiydi
"Arslan" dedim kısık çıkan sesimle ve koltuğa oturdum.

Beni farketmiş olmalı ki yanıma gelip "ne oldu" diye sordu
"başım dönüyor"dediğimde doktor
" Abi sanırım etki gösteriyor "dediğinde vurdukları iğne olduğunu anlamıştım.

" ne yaptınız bana böyle "diye sorum kısık çıkan sesimle
Ardından doktorun elinde iğne gördüm ama ne kadar dirensemde onu koluma sapladı.