KARANLIK

19

Nisan
"Doktor şuna parasını verip gönder "dedi adamı göstererek
" emredersin abi "dedi ve dışarı çıktı
" nisan "dedi bana dönerek
" efendim "dedim göz yaşlarımı silerek
" bu çocuğun canını bağışlarsam hayatının sonuna kadar buraya, bana mahküm kalacakmısın "diye sorduğunda küçük çocuğa bakıp hayatımı mahvedecek o kelimeyi söyledim "evet "bunu hiç istemiyordum ama bu küçük çocuğun ölmesine izin veremezdim hatta hiç bir çocuğun" Arslan bana söz ver hiçbir çocuğa zarar vermeyeceksin "

" tamam "dedi gülerek neden güldüğünü anlamasam da fazla takılmamaya karar verdim çünkü deli olduğu belliydi

Arslan "Doktor "bağırmasıyla içeri geldi
" çocuğu al"dediğinde tekrardan çocuğun önünde durup "ona zarar vermeyecektin" diye bağırdım
Arslan kaşlarını çatıp "nisan çekil ordan zarar vermeyecem" diye bağırdı sinirlenmişti.

Doktor çocuğu elinden tutup gidecekken "aslan nereye götürecek onu" diye sordum göz yaşlarımı serbest bırakarak
"nisan ben sana söz verdim biraz güvenmeyi dene" dediğinde kafamı olumsuz anlamında salladım "ben sana bir defa güvendim" dedim

Arslan konuyu değiştirmek için "Doktor çocuğu al" dedi sert çıkan sesiyle
"bende gidebilirmiyim" diye sordum kafamı yere eğerek
"git" dedi sert sesiyle

Ne kadar sinirlensede mutlu olmuştum çünkü bir çocuğun hayatını kurtarmıştım. Üzüldüğüm tek şeyse hayatımı kendi ellerimle mahvetmemdi.

Doktorla arabaya binip büyük bir eve geldik "ne için buraya geldik" diye sorduğumda cevap vermeyip arabadan indi ve efeyi elinden tutup eve doğru yürüdü

Bende etrafıma baka baka yürüyordum burda bir sürü koruma vardı doktor kapıyı çaldığında orta yaşlarında bir kadın kapıyı açtı
"hoş geldiniz savaş bey" dedi doktorun adı savaşmış
Kadın bana bakıp "sizde hoş geldiniz" dedi bense gülümsemekle yetindim

İçeri geçtiğimde etrafta bir sürü çocuk olduğunu gördüm doktoru gördüklerindeyse hepsi ona doğru gelip "Arslan abi nerde" diye sordular

Doktordan da beklemediğim bir ses tonuyla "niye beni sevmiyorsunuz" dedi dudaklarını büzerek
Bir an rüyada olduğumu sandım bu tanıdığım doktormuydu en önemliside bu çocuklar ne

"savaş" dediğimde bana şaşırarak baktı sanırım ilk defa adıyla hitap ettiğim için bu kadar şaşırmıştı
"söyle" dedi çocuklara dönerek "burda bir sürü çocuk var ve burası çocuk yurdu da değil"
"evet yurt değil burası arslan abiye ait ve bize organ için getirilen çocukları buraya alıp en iyi şekilde yetiştiriyoruz" dediğinde bir şok daha geçirmiştim madem bu çocuklara birşey yapmıyorlardı arslan niye bana öyle davrandı niye bu çocukla beni tehdit etti.

Küçük kızın "savaş abi bu abla kim" diye sormasıyla düşüncelerimden sıyrıldım doktor bana bakıp "bu abla  arslan abinin eşi" demesiyle ona bön bön baktım çünkü çocuklara bunu söylemesi gerekmiyordu sahte bir evlilikti sonuçta

"çok güzelmiş" dediğinde ona gülümseyip "adın ne prenses" diye sordum "benim adım Asena" dediğinde "senin gibi adında çok güzel"
"evet arslan abi koydu adımı"
"çok güzel canım"
"abla bizimle oyun oynarmısın" diye sordu sevimli bir şekilde
"tabiki oynarım"dedim

Bütün çocukları etrafımda toplayıp bir yuvarlak oluşturdum çocuklar el ele tutuşun" dedim ama aralarında efe yoktu
Etrafıma baktığımda koltukta üzgün bir şekilde oturduğunu gördüm "bir dakika çocuklar geliyorum" dedim ve efenin yanına gittim

"ne oldu tatlım niye üzgünsün"
"ben babamı istiyorum" dediğinde kalbimde bir acı hissettim
"efecim baban şimdi uzaklara gitti hem bak burda bir sürü arkadaşın var"
Efe etrafına bakıp "kimse benimle oynamaz" dedi "neden oynamasın" diye sorduğumda
"çünkü babam öyle dedi kimse seninle oynamaz" dediğinde ne diyeceğimi bilemedim bütün babalar böyle mi?

"yok efecim baban sana şaka yapmış hem gel bakalım arkadaşlarınla tanış" dedim ve elinden tutup çocukların oluşturduğu çemberin ortasına geçirdim "evet çocuklar bu yeni arkadaşınız efe" çocuklar gülümseyip "hoş geldin efe" dediler hep bir ağızdan

Efe çekinerek gülümsedi "çocuklar efeyide oyuna alalım mı" dememle asena "efe yanıma gel" dedi
Efe asenanın yanına gidip elini tuttu efe büyük bir gülümsemeyle oyuna katıldı.

Onun gülümsemesi uzun bir aradan sonra benide gülümsetti.

Arslan
Nisanı doktorla gönderdim ama henüz gelmediler acaba birşeymi oldu telefonumu çıkarıp doktora "nerde kaldınız" diye bir mesaj attım doktorsa bana nisanın fotoğrafını attı

Bütün çocukları etrafına toplamış oyun oynuyordu ve uzun bir süreden sonra içten gülümsüyordu nedense bu fotoğrafa bende gülümsedim