KARANLIK

11

Karşımda tepsiyle bekleyen arslandı şu an o kadar şaşkındım ki "nisan" adımı tekrarlamasıyla "efendim" dedim

"yemek ye ve ilacını iç" dedi sinirle nefesini dışarı vererek
Sanırım o da içinden gelerek yapmıyordu "Arslan" dediğimde "söyle" dedi soğuk çıkan sesiyle
Yine eskisi gibi olmuştu "bana niye iyi davranıyorsun" diye sordum

"ben sana iyi davranmıyorum sadece hızlı bir şekilde iyileşip borcunu ödemeni istiyorum" dediğinde haklı bir neden olduğunu fark ettim bende ne sandıysam

"hadi ye yemeğini" dedi düşüncelerimi dağıtarak, tepsiyi kucağıma koyup çıkacakken geri döndü, sanırım elimin sarılı olduğunu hatırladı ve yatağın öbür tarafına oturup bana yemek yedirmeye başladı.

Ona her yaklaştığımda kalbim ritmini bozuyordu, sanki yerinden çıkacakmış gibi atıyordu. Ne düşünyordum öyle o kim ben kimim kendisi o kadar zengin ve şeyken ben kimimki, beni öptüğü gün aklıma gelince bunun sebebini bilmiyordum beni denemeyemi çalışyordu.

Gözlerim istemsizce gözlerine giderken onunda bana baktığını gördüm niye öyle bakıyordu ki bana, o öyle baktıkça ben daha da heycanlanıyordum "ni-niye öyle bakıyorsun" dedim kekeliyerek"

Gözlerini gözlerimden çekip tepsideki peçeteyi çıkarıp dudağıma yapıştırdı "ağzını kirlettin" dedi sinirlenerek oysa bana yediren oydu

Kapının açılmasıyla arda içeri girdi ve bize şaşkınca bakıp"pardon abi" dedi ve çıkacakken "ne oldu" diye sordu
"abi önemli bir telefon geldi" dedi ve telefonu arslana verdi.

Arslan odadan çıkarken arda bana bakıyordu "ne oldu" dedim şaşkınca "Arslan abiyle aranızda birşey mi var" diye sordu
"hayır o sadece beni iyileştirmek için çabalıyor sonrada onun borcunu ödemek için çalıştıracak" dediğimde kaşlarını çatıp

"sen aptal mısın yoksa numara mı yapıyorsun" diye sorduğunda arslanın ayak sesi geldi

"bir sorun mu var arda" dedi soğuk çıkan sesiyle "yok abi sadece" dediğinde arslan sözünü kesip "tamam çık" dedi kesin bir dille
Ardanın ne demek istediğini anlamamıştım ve arslanın niye bu kadar sinirlendiğini

Arslan bana yemeği yedirip ilacı içirdi ve "hadi uyu artık" dediğinde "sen nerde yatacaksın" diye sordum "ben yatmayacam" dedi

"neden peki" dediğimde "hadi yat artık" diye bağırdı. Bende fazla zorlamayıp gözlerimi kapattım.

Gözlerimi açtığımda ağır hareketlerle ayağa kalkıp etrafıma baktım benden başka kimse yoktu.

Merdivenlerden indiğimde arslanı telefonla konuşurken duydum "evet en kısa zamanda halledecem ve onun ruhu bile duymayacak" dediğinde içime bir ürperti geçmişti benden mi bahsediyordu
"nisan" diye bağırmasıyla ona baktım "e-efendim" dedim kekelememe engel olamadan "benimi dinliyorsun" dedi yanıma yaklaşarak "hayır ben sadece aşağı indim" dedim üzgün bir ses tonuyla

"neyse tamam kahvaltını et ve masaya bıraktığım iki  ilacıda iç benim çıkmam gerekiyor "
"tamam" dedim ve onun gidişini izledim ardından mutfağa gidip kahvaltı etmeye başladım.

Kahvaltım bittiğinde salondaki masaya ilerleyip üstüne bakındım, burda bir sürü ilaç vardı hepsini mi içecem diye düşünürken küçük bir paketin içinde pembe ve beyaz haplar gördüm acaba bunları arslan paketlerinden çıkartıp içmem için küçük pakete mi koydu diye düşündüm arayacak telefonum olmadığı içinde bunları içmeye karar verdim.

İlacı içtikten sonra başım inanılmaz derecede dönmeye başladı ne oluyordu böyle ilaçların yan etkileri bu kadarmı kötü olur. Kalbim hızlanmaya başlamıştı kafamdaki herşey uçup gitti sanki gözlerim kararıyordu sanki masanın yanındaki sandalye yi çekip oturdum ve başımın durmasını bekledim.

Aradan yarım saat geçtikten sonra bilinçsizce ayağa kalkıp etrafıma bakmaya başladım ve içimden herşeyi dağıtma isteği geliyordu

Dış kapının açılmasıyla içeri bir adam geçti "Arslan bey sizinle konuşmak istiyor" dedi ve telefonu bana verdi
"nisan ilaçlarını aldınnmı" diye sorduğunda "hıhı" diye cevap verdim "nisan benimle düzgün konuş " diye bağırdı

"evet" dedim hissiz bir sesle çünkü beynim bana oyun oynuyordu ve kendi kendine konuşuyordu sanki
"sana birşeymi oldu" diye sordu "ilaçları içtim yan etki yaptı sanırım" dediğimde "doktoru yolluyorum" dedi

"hayır ben çok iyiyim" dedim gülümseyerek sanki görecekmiş gibi
"peki tamam ben akşama kadar yokum"
"tamam" dedim ardından telefon kapandı

Bense çıkan adamın arkasından gülerek odama çıkıp uzandım şu an hiç olmadığım kadar rahattım ve sebepsizce gülüyordum ve yavaşça uykum geliyordu.

Gözlerimi açtığımda gözlerim ilk olarak karşımdaki duvar saatine gitmişti
Nasıl ya resmen akşam olmuştu ben nasıl bu kadar uyuyabilirim hiç birşey hatırlamıyorum

Ayağa kalkıp salona indim arslan henüz gelmemişti. Mutfağa gittiğimde karşımda hazır bir sofra gördüm bu masayı kim hazırlıyordu öyle hiç görmedim
Düşüncelerimden arınıp yemek yemeğe başladım çünkü arslan yoktu ve beklenmeyecek kadar açtım. Yemeğimi bitirdikten sonra kolumun artık ağrımadığını fark ettim doktora gidip çıkartmam gerekiyordu artık diye düşündüm vensalondaki masaya gidip iki ilaçlacımı da içtim.

İlacımı içtikten sonra başım tekrar dönmeye başladı "of lanet olsun "diye bağırdım ve sandalyeyi çekip oturdum.

Kapımın açılma sesini duyduğumda oraya doğru döndüm arslan gelmişti. Beni görmesiyle kaşlarını çattı bu adam ne zaman güldü ki
"ne bu hal" diye azarlamasıyla "ne varmış halimde" dedim gülerek

Sürekli gülme isteğim geliyordu ve bu elimde olan birşey değildi "ne bu hal" dedim sana diye bağırdı bütün gücüyle

Bense bağırışına aldırmadan yanına gidip "ne varmış halimde" dedim tekrarlıyarak
Kolumdan sıkıca tutup duvara doğru itti "sen benimle dalgamı geçiyorsun lan" diye sesini yükseltti. Bense yere oturup ağlamaya başladım

Beynim o kadar çok bulanmıştı ki ne konuştuğumu ben bile bilmiyordum

Arslan bana bakıp birşey anlamaya çalışyordu ardından telefonu çalınca gözlerini benden çekip telefonu açtı
Karşıdakini dinleyip "Allah kahretsin" dedi ve kapattı.