KARANLIK

1

İyi okumalar...

Nisan
"Yeter artık lütfen vurma bana" diye bağırdım ama ne fayda daha şiddetli vuruyordu, bana baba dediğim adam vuruyordu
tamam öz kızı olmayabilirim ama bu suçsuz yere vurma hakkını vermez "baba yalvarırım vurma söz birdaha o konuyu açmıyacam" dediğimde duymamazlıktan gelip acımasızca vurmaya devam etti.

Sonunda gücümün tükendiğini anladığında beni yere yığılmış bir şekilde bırakıp kapıyı üstüme kitledi ve ardından "bu daha başlangıç" dedi ve gitti.

Hayat bana başından beri acımasız davrandı. Yetiştirme yurdunda iyi bir aileye evlat edilmek için heyecanla bekleyen yedi yaşında bir çocuktum, kimsem yoktu çünkü daha bir yaşımdayken gerçek ailem tarafından yurdun önüne bırakılmıştım. Gerçek ailem bana bu kadar acımasız davranmışken yabancılardan ne bekleyebilirim ki

Yedi yaşındaydım kötü insanlar görmemiştim ne olduğunu bile bilmiyordum sadece annem babam olsun istemiştim, ilk geldiklerinde çok iyi davranıyorlardı nerden bilebilirdim ki aslında oyun oynadıklarını bütün sevgileri beni alana kadar olacağını

Ben onların her istediğini yaptım yirmi yaşıma kadar evlerine hizmetçi gibi hizmet ettim dışarda çalışıp para getirdim onlardan tek isteğimse okula gitmek ti bu konuyu her defasında açıp dayak yiyordum

Eğer zorunlu olmasaydı sekizinci sınıfa kadar okutmayacaklardı o bile çok zordu her okul çıkışı dayak yedim. Her defasında beni sadece hizmet etmek için getirdiklerini söylüyorlardı

Tek istediğimse bir avukat olup haklıları savunmaktı ama izin vermiyorlar tek çarem burdan kaçıp kurtulmaktı bunun sonunda dayak olduğunu bile bile şansımı deniyecektim

Kitli kapının açılma sesi geldiğinde gözlerimi araladım kalkmaya çalışacağım sırada karnıma yediğim tekmeler acısını göstermeye başladı. Kapı rüzgarı şiddetiyle biraz daha açılınca karanlık odanın içinde az bir ışık görünyordu tıpkı siyahlığın içindeki beyaz nokta gibiydi. "hadi kalk yemek yap" diye bağıran sözde anneme "bana yardım et kalkamıyorum" dediğimde

"demek kalkamıyorsun" dedi ve kapıyı açık bıraktı
Kalkmaya çalışsamda karnımın ağrısından kalkamadım, elinde getirdiği sıcak çaydanlığı üstüme dökmesiyle acı içinde yerde kıvranmaya başladım

"birdahakine kalk dediğimde daha canlı kalkarsın umarım" dedi ve arkasını dönüp gitti

"sizden nefret ediyorum" diyip gözlerimin karanlığa testlim olmasına izin verdim.

Aradan kaç saat geçti bilmiyorum gözlerim sanki bana ihanet edip açılmıyorlardı. Etraftaki sesleri duyabiliyordum lakin tepki veremiyordum

"daha kalkmadımı bu" diye bağırdı baba dediğim adam
"birdaha kalkacağını sanmıyorum" dedi
"sakın onu öldürdüğünü söyleme" diye konuştu endişeyle evet endişeyle o benim için endişelenmişmiydi

"sanki çok umursuyormuşsun gibi konuşyorsun üstüne sıcak su döktüm sadece"
"ne dedin sen sıcak su mu sakın yüzüne döktüğünü söyleme"

"hayır yüzüne değil de sen niye bu kadar endişelendin"dediğinde onları pür dikat dinlemeye başladım

" çünkü onu bir adama sattım "dediğinde kulaklarım bu söylediklerini idrak etmeye çalıştı nasıl ya bunlar nasıl insanlar
Kapı açılma sesi duyduğumda bayılmış gibi yaptım

" adam bir saate gelecek uyandır şunu"diye bağırdı karısına

"kalk lan" diyip beni sarsmaya başladı tepki vermediğimde "Onlar gelmeden hastaneye alsam iyi olur yoksa parayı eksik verirler"

Baba dediğim adam kollarımdan tutup sürükleyerek arabaya bindirdi "sonunda kurtulacaz şu pislikten"dediğini duydum

Hastaneye geldiğimizde gözlerimi açabildim, doktor babama "bu yanık izleri nasıl oldu" diye sordu

"çay doldururken üstüne döktü" dediğinde yalancı diye bağırmak geldi içimden ama daha fazla dayak yemeye tahammül edemezdim.

Burdan kaçmam gerekiyor bu benim son şansım olabilir
Babama telefon gelince dışarı çıkıp konuşmaya başladı, ya şimdi ya hiç diye düşünüp elimdeki serumu canımın acımasına aldırmayarak hızlıca çektim

Odadan çıkıp hızlıca çıkışa doğru kaçmaya başladım. Bedenim o kadar yorgun ki düşmemek için dua ediyordum
Sonunda bu kötülüklerden kurtulyordum tek düşündüğüm şey şimdi ne olacak

"nisan hemen orda dur" diye bağırdı. Asla durmayacaktım dursaydım ölecektim, arkamdan koştuğunu hissedebiliyordum

Arkama bakmadan koşuyordum izim kaybettirmek için otoparka geçtim
Arabaların aralarına saklanacaktım ki arkasına geçtiğim arabanın kapısının düzgün kapatılmadığını görüp içine geçip saklandım

Babamın sesini duyuyordum "nisan burda olduğunu biliyorum eğer şimdi çıkmazsan seni bulup satmaktan vazgeçip öldürürüm"