KARANLIK

23

Nisan
Bütün yol boyunca hiçbirşey konuşmamıştı bende hiçbirşey sormamıştım

Herzamanki gibi şehirden uzak bir yere gidiyorduk bunların hepsi aynıydı herşeyi herkesten uzak yaparlardı.

Büyük bir evin önünde durduğumuzda beni buraya getiren adam kapımı açıp "evinize hoş geldiniz efendim" dediğinde
"burası benim evim değil" dedim kararlılıkla ve evin kapısının zilini çaldım

Evin kapısını bir kadın açtı hizmetçi olmalıydı "buyurun efendim" dedi

Babam denilen kişi madem bu kadar zengindi beni neden terk etti. Bunu gerçekten çok merak ediyordum ama ne olursa olsun asla affetmiyecem

İçeri geçtiğimizde bir odanın kapısının önünde geldiğimizde "burası efendim" dedi ve yanımdan ayrıldı 

Yaptığımın doğrumu yanlış mı olduğunu bilmiyorum. Kapıyı çalıp  "gel" sesi duyduğumda içeri geçtim

Şu an karşımda orta yaşlarda bir adam oturmuş bana gülümsüyordu "hoş geldin kızım" demesiyle kaşlarımı çattım "ben sizin kızınız değilim buraya gelme sebebim ardayı kurtarmak onu bırakın" diye bağırdım

"sen benim kızımsın" dedi ciddiyetle
"ben sizin kızınız olsaydım şu zenginlikte yurtta büyümezdim"
"haklı sebeplerim vardı"
"hiç bir sebep seni haklı çıkartmaz benim hayatımı mahvettiniz" sesimi yükselttim

Babam denilen kişi ayağa kalkıp karşıma geçti elini saçıma koyacağı sırada "sakın saçımı o pis ellerinle kirletme" dedim ve bir adım geri gittim

"babana böyle davranman saygısızlıktır" diye bağırdı
"büyütüp saygıyı öğretseydin" dememle yüzüme sert bir tokat indirdi

"iyiki beni sen büyütmemişsin" diye bağırmamla
"affet beni kızım sana vurmak istememiştim" dedi üzgünmüş gibi çıkan sesiyle
"bu tokat bana yaşattıkların karşısında hafif kalır"

"ben seni arslandan korumak istedim o yüzden seni yurda verdim ama" dediğinde sözünü kesip
"ama ne tesadüftür ki Allah beni yinede arslana gönderdi"
"bu hiç hesapta yoktu" dedi düşünür bir şekilde

"ne dediğin umrumda değil ardayı bırak sonra bende gidecem"
"seni o adamın yanına göndermem" diye bağırdığında
"o adam dediğin benim kocam" diye bağırdım

"o senin kocan değil sahte bir evlilik olduğunu biliyorum"demesine şaşırmıştım sadece ven arda ve arslan biliyorduk acaba ardamı söylemişti

" arda nerde "
"kızım ben arslandan seni karşılık olarak istemiştim ama sen geldin ardaya gerek kalmadı"
"ne demek gerek kalmadı ona birşey mi yaptın" diye bağırdım

"hayır ama yapacam" dedi soğuk çıkan sesiyle
"hayır ona birşey yapmayacaksın"diye bağırdım
"birşey yapmamı istemiyorsan benimle yurt dışına geleceksin "dedi
"hayır seninle asla bir yere gitmem " dememle eline telefonu alıp "onu öldürtmemi istemezsin" dedi tehditkar bir sesle

Başka çarem yoktu ardanın hiçbir suçu yok onun ölmesine göz yumamam
"onu görmek istiyorum" dedim gözyaşlarımla

"teklifimi kabul ettin o zaman"dediğinde kafamla onayladım
Önümde yürüyüp onu talkip etmem için işaret gösterdi.

Arkasından giderken etrafımı inceliyordum arslanın evine benziyordu
Merdivenlerden inerken arslanın evinin altındaki depo gibi bir yer olduğunu farkettim.

Odanın kapısını açtığında gördüklerimle şok oldum ardanın yüzü kanlar içindeydi onu nasıl bu hale soktular

Yanına gidip "arda" dedim ağlayarak, kafasını kaldırıp kaşlarını çattı "senin ne işin var burda" diye sordu ama cevap vermeyip
"sen iyimisin" diye sordum
"Arslan abi bu ihanetini asla affetmiyecek" dedi sinirle

Ardından babam denilen adam ona yumruk attı "ne yapıyorsun" diye bağırdım
"o sana bağırmaz"
"onu bırak yoksa asla yanında kalmam sözünü tut ve ona zarar vermeyi kes" diye bağırdım.

"nasıl istersen" dedi ve geri çekilip onu sökmeleri için adamlarına işaret verdi
Ama ona güvenemem onu öldürebilir "onun arslanın yanına sapa sağlam gideceğini nerden bilecem
" istersen onu beraber bırakabiliriz"dediğinde şaşkınlıkla "nasıl yani" diye sordum

Cebinden iğne çıkartıp boynuna sağlandığında çığlık atıp "ne yaptın sen" diye bağırdım
"sakin ol sadece bayılttım nabzına bakabilirsin" dediğinde elimin titremesine aldırmayıp nabzına baktım çünkü o adama hiç güvenmiyordum.

Çok şükür nabzı atıyordu, iki adam onu kollarından tutup arabaya bindirdiler bizde başka arabayla arkalarından gidip arslanın evinin yakınlarına geldik ardından bekleyip izlemeye başladık

Adamlar ellerinde silahlarla ardayı kapıya bıraktı etrafta kimsenin olmaması dikkatimi çekmişti. Arslan benim yokluğumu farketmiş olmalıydı. Yurt dışına gitmek istemiyordum çünkü bu adamın bir işler çevirdiğini seziyordum

Son kez iyi ya da kötü anılarımın yaşandığı eve baktım ama kalbimde bir sızı vardı sanki kalbimi orda bırakıyordum. Arslan bana hiçbir zaman zarar vermedi ama ben ihanet ediyor gibi hissediyordum.