KARANLIK

26

Nisan
"evet seni ve o babanı öldürünce içimdeki bütün intikam ateşi sönecek" diye bağırdı
Ayağa kalkıp onu ittim ve "öldürsene hadi"diye bağırdım.

"zamanı gelince ölmemek için yalvaracaksın"dediğinde
" asla sana yalvarmam" diye bağırdım ama beni ciddiye almıyordu
"ben gidiyorum" dedim ve kapıya doğru yürüdüğümde arslan kaşlarını çatıp "sen benim dediklerime karşı mı geliyorsun lan"diye bağırdı

Onu ciddiye almayıp kapıyı açacağım sırada ne zaman geldiklerini bilmediğim doktor ve arda o kanlı elleriyle kolumdan tutup arslanın önüne attılar.

" ne yaptığınızı sanıyorsunuz siz o iğrenç ellerinizle nasıl bana dokunursunuz" diye bağırdığımda arslan "kapat lan çeneni" dedi ve elini kaldırıp vuracakken durdu

Ayağa kalkıp "vursan hadi" diye bağırdım ama elini indirip
"nisan yeter artık inadı bırak bana itaat et" dedi soğuk çıkan sesiyle
"ölsem de sana itaat etmem" diye bağırdığımda doktor silahını çıkarıp bana doğru tuttu "itaat et" diye bağırdı

Ne kadar güçlü gözükmeye çalışsam da göz yaşlarım beni ele veriyordu. Ama asla geri adım atmayacaktım.

Göz yaşlarımın akmasını umursamadan "öldüreceksen öldür" diye bağırdım

Doktor arslandan vur işareti beklerken "indir silahı" dedi
Doktor şaşırıp "emredersin abi" dedi ve silahını beline koyup kafasını eğdi

"ne oldu arslan demirtaş kıyamadın mı bana" dememle yüzüme sert bir tokat indirdi.
"işte sen busun adi ve şerefsizsin" diye bağırmamla doktor silahını tekrar çıkarıp "Arslan abiye hakaret etmeye nasıl cesaret edersin" diye bağırdı ve silahı kafama tam yapıştırıp "senin beynini dağıtırım" dedi

Bense gözlerimi kapatıp ölmem için dua ettim çünkü ne tutunacak bir dalım ne de hayallerim vardı.
Yapa yalnızdım, bu dünya da beni koruyacak kimim vardı ki
"Doktor" diye bağırdı arslan
"ama abi o" dediğinde sözünü kesip "bırak dedim lafımı ikiletme" diye bağırdı.
"emredersin abi"dedi kafasını eğerek.

Her seferinde yanıltıyordu beni, onun iyi biri olduğunu sanıyordum
" abi başımıza bela olacak bu "dedi arda
" unutmayın o şimdilik benim karım "dedi gözlerime bakarak
"Senin karın falan değilim" diye bağırdığımda o ateş saçan gözleriyle bana baktı.

"alın şunu depoya" dediğinde ona bakıp
"ben yattığım odaya gitsem" dedim kısık çıkan sesimle ne kadar güçlü görünmek istesem de o depoya gitmek istemiyorum.

Arslan alayla bana bakıp "depoda aklın başına gelir" dedi ve yukarıya çıktı

Doktor kolundan tutup "hadi" diye bağırdı
"lütfen oraya gitmek istemiyorum" dediğimde beni takmadan kolumdan tutup aşağı indirdi.
"burda kalda arslan abiye ihanet etmek neymiş öğren" dedi ve kapıyı sertçe kapattı.

"Doktor" diye bağırdım ama nafile asla arslanın sözünden çıkmazdı

Yere oturup içerideki sessizliği dinledim içerisi iğrençti ve hafif soğuktu
Ona ihanet etmememe rağmen cezalandırılıyordum, ben sadece ardayı kurtarmak istemiştim

Benim mahsum olduğumu ne zaman anlayacaktı? Ne zaman beni serbest bırakacaktı  ben çok yoruldum başkalarının günahını almaktan, sürekli zarar görmekten.

Ben hastayım ölecem zaten bu kısacık ömrümde neden böyle şeyler yaşıyordum.
Nasıl bu kadar rahat uyuyabiliyorlardı beni hiç düşünmüyorlar mıydı.

Kapının açılmasıyla ayağa kalktım gelen arslandı "gel" dedi ve arkasını dönüp yürümeye başladı.

Yukarı doğru çıkıyorduk salona geldiğimizde "burada uyu ve sakın yanlış bir şey yapma" dedi ve gitti.
Ardından bir battaniye getirip "sana acıdığımı sanma hastasın ve ben hastalığından ölmeni istemiyorum seni ben öldürmek istiyorum"dediğinde umursamadan battaniyeyi alıp koltuğa uzandım ve arkamı dönüp gitmesini bekledim ama hareket yoktu.

uzandığım yerden kalkıp ona baktım ama o da bana sinirle bakıyordu "biliyor musun beni her şeye pişman ediyorsun "dedi

"sende beni bir çok şeyde pişman ettin"dedim ciddi bir ses tonuyla 

"ben sana hiçbir şey yapmadım senin ailen yaptı"dediğinde kaşlarımı çatıp 

"dediğin gibi ailem ben değil"dedim aile kelimesinin üstüne basa basa 

"lan ben seni affedecektim ama sen bana ihanet ettin "dediğinde sözünü kesip

"ben sana ihanet falan etmedim ben sadece ardayı kurtarmak istemiştim "

"sen kimsin ki ardayı kurtaracaksın burada ben varken kimse düşündüğü şeyi yapamaz"

"sen düşündün de ne oldu "dedim sessizce ama o duymuştu ve kötü bakıyordu ama umurumda değildi, haklıydım çünkü

"nisan bak ben hayatım boyunca kimseye yaşaması için bu kadar şans vermedim.Hiç kimse bana bu kadar karşı gelmedi ,gelenlerde şimdi öbür dünyada ama sen hak etmiyorsun "diye bağırdı.

"hak etmiyorsam öldürsene"diye bağırdım çünkü cidden sıkılmıştım artık

"aptalsın,çünkü seni öldüreceğime inanmıyorsun" dedi ve silahını çekip bana doğrulttu.Bugün kaç kez bu silah bana doğrultuldu bilmiyorum ama umarım bu son olur çünkü artık kimseden korkmuyordum

Arslan tetiği çekip bana baktı ve"son sözünü söylemek ister misin"diye sorduğunda 

"bir an seni sevdiğimi sandığım için özür dilerim" dedim gözlerine bakarak bir an değildi aslında ben onu halen seviyordum,ben bir taş kalpliyi seviyordum onun beni sevmiyeceğini bile bile seviyordum.Çünkü ben imkansızı seviyordum.

Arslanın değişik bakışlarından rahatsız olsam da sesimi çıkartmayıp gözlerine bakmaya devam ettim.

"ben seni uyardım nisan,bana aşık olmaman gerekirdi"

"boşver sen ne anlarsın aşktan taş kalpli birisin ve ben o taş kalpliye aşık oldum" dedim gözlerimi kaçırarak 
O ise kararlı gibi duruyordu kesin öldürecekti bu sefer yavaşça gözlerimi kapatınca
"aç gözlerini ve bana bak" diye bağırdı.

Ama ben gözlerimi açmayacaktım çünkü benim sevdiğim adamın öldürmesini istemiyordum...

MERHABA ARKADAŞLAR BİLDİĞİNİZ GİBİ ÜLKEMİZDE KORONA VİRÜSÜ VAR BUNUN PANZEHİRİNİ BİZ BULAMAYIZ AMA YAYILMASINI ENGELLEYEBİLİRİZ.

LÜTFEN GEREKMEDİKÇE EVDEN ÇIKMAYINIZ

ELLERİNİZİ EN AZ 20 SANİYE SU VE SABUNLA YIKAYIN
KALABALIKLARDAN KAÇININ
BELKİ SİZE BİRŞEY OLMAZ AMA AİLENİZİ DÜŞÜNÜN.
HİJYENE ÖNEM VERİNİZ 🙏🙏
BUNU HEP BERABER ATLATACAĞIZ💪