KARANLIK

52

Nisan
Canım o kadar çok yanıyordu ki,kendime engel olamıyordum
"ben sana burdan gitmemiz gerektiğini söyledim ama sen tam bir aptalsın kendini birşey sanıyorsun" diye bağırdığımda
"ben sana burdan gitmeni söyledim, seni zorla tutmadım" diye bağırdı haklıymış gibi

"sana yardım eden de suç" dedim gözyaşlarımla
Arslan ağladığımı görünce
"tamam ağlama dayan biraz" dedi bana sarılarak, ardından dışardan silah sesleri yükselmeye başladı. Arslan yanımdan kalkacağı sırada onu elinden tutup "gitme" dedim.

"tamam burdayım" dedi ve silahı nın sürgüsünü çekip kapıya doğru tuttu.

Kolum o kadar çok ağrıyordu ki yavaş yavaş uyuştuğunu hissediyordum.

Arslan bana bakıp "bu böyle olmayacak" dedi ve beni taşıyıp boşta kalan eliyle silahı tuttu.

"Arslan nereye" dediğimde
"burdan çıkmamız gerekiyor" dedi ve kapıya doğru yöneldi

Kapıyı açıp etrafına baktı ve önümüze çıkan adamı silahla vurup üstünden geçti
"arka kapıdan çıkacaz" dedi ve oraya doğru gitmeye başladı.
Burda arka kapı olduğunu bilmiyordum

Arka kapıdan çıkınca burda bir araba ve asfalt bir yolla karşılaşacağımı sanmıyordum.

Korkak tavuk değilim diyor ama kaçmak için çok iyi bir şey yapmış

Acıdan gözlerim kararıyordu sanki "Arslan" dedim kısık çıkan sesimle
"lütfen biraz daha dayan" dediğini duyduktan sonra gözlerim kendiliğinden kapandı.

Arslan
Nisanı arabaya bindirdiğimde gözlerini kapattığını fark ettim "Nisan" dedim ve hafifçe sarstım ama hiç tepki vermiyordu

Hızlı bir şekilde arabaya binip son sürat hastaneye doğru sürmeye başladım.

"nisan dayan güzelim yetişmek üzereyiz, bak
senden başka kimsem yok ben sensiz ne yaparım"

Herşey benim yüzümden olmuştu onu herşeye zorladım. Kendimi o kadar çok çaresiz hissediyordum ki
Onu kurtarıp iyilik yapıyım derken herşeyi kendi ellerimle mahvettim. Ona çok acı çektirdim ve eğer ona birşey olursa kendimi asla affetmezdim.

Hastaneye geldiğimide çaresizce nisanı  taşıyıp o küçük bedenini ellerimin arasına alıp içeri doğru koşmaya başladım.

"Doktor" diye bağırdığımda doktor ve birkaç hemşire sedyeyle koşarak geldiler

Nisanı yavaşça sedyeye bırakıp ameliyathaneye gidişini izledim.

Hastanenin telefonunu kullanarak ardayı aradım
"alo arda"dediğimde sözümü kesip
" Abi senmisin burda seni çok aradık nerdesin bu kan izleri ne "diye sorduğunda
" orda durumlar ne "diye sordum soğuk çıkan sesimle
" Abi burası tamam da sen iyimisin "diye sorunca
" nisan vuruldu hastanedeyiz "dedim ve telefonu kapattım.

Ameliyathanenin kapısının önünde çöküp beklemeye başladım.

Küçük bir kız beni darmadağın etmişti
Ona bu kadar acı çektirdikten sonra bu duygu da neyin nesi

Ameliyathanenin kapısı açıldığında ayağa kalkıp doktorun konuşmasını bekledim.

"Arslan bey nisan hanımın kolundan kurşunları çıkarttık ancak buraya geç geldiği için kolu işlevini kaybetmiş maleseef kolu felç oldu ve uzun bir süre öyle kalırsa felç bütün bedenine yayılabilir o yüzden kolonu kesmemiz gerekiyor " dediğinde doktoru yakasından tutup "sen ne dediğinin farkındamısın doktor" diye bağırdım.

"Arslan bey biz elimizden geleni yaptık isterseniz nisan hanımla konuşun ve en kısa zamanda tekrar hastaneye gelin lütfen"dedi ve hızlıca yanımdan ayrıldı.

Ben şimdi ona ne diyecektim o buna nasıl alıştırdı
Ben onu da, hayatını da, geleceğinide kendi ellerimle mahvettim.

Nisanı sedyeyle normal odaya alırlarken ona acı bir ifadeyle bakıyordum

Gözleri kapalıydı ve o kadar çok bitkindi ki yaşayan ölü gibiydi

Nisan
Gözlerimi yavaşça açtığımda hastanede olduğumu farkettim.

Kolum sarılıydı ve hiçbir şey hissetmiyordum.
Gözlerimi odada gezdirirken gözüme arslan takıldı
Dalgın bir şekilde yere bakıyordu.

"Arslan" dediğimde kızarmış gözleriyle bana baktı
O ağlamışmıydı?
Ayağa kalkıp yanıma geldi ve "nisan benim sana birşey söylemem gerekiyor" dedi gözlerime bakarak

İçimi kaplayan korkuyla kafamı olumlu anlamda salladım. Kötü birşey olduğu kesin di

"nisan kolun" dedi ve sustu. Ne olmuştu koluma?
Arslan derin bir nefes alıp "nisan kolun felç oldu ve eğer kısa bir zaman da kesilmezse bütün bedenin felç olacak" dediğinde ilk başta kaşlarımı çatıp sonrada kahkaha atmaya başladım.

Kendime engel olamıyordum. Arslan elini yanağıma koyup "nisan sakin ol" dedi ama ben halen kahkaha atmaya devam ediyordum.

Piskolojim alt üst olmuştu ne demek kolun kesilecek bu nasıl bir oyundu böyle

"Nisan ben öyle olmasını istemezdim" dediğinde kahkaha atmayı kesip
Bütün sinirim ve kinimle"kapat çeneni"diye bağırdım.

Arslan ağzını açıp konuşacağı sırada "tek kelime bile etme sen benim hayatımı alt üst etmek için elinden geleni yaptın, sakın bana üzgün olduğunu söyleme çünkü sen üzülmezsin çünkü sen çok kötüsün sen acımasızsın tam altı aydır bana gün yüzü göstermedin ve beni sürekli özgürlüğümle oyaladın. Hiç bir zaman verdiğin sözü tutmadın, hep yalan söyledin ve dengesiz gibi davranıp iyi niyetinden faydalandın ama ben seni hiç bir zaman yalnız bırakmadım seninle ölmeye bile geldim. Biliyormusun sırf sana zarar gelmesin diye ben ormandan koşarak yanına geldim ama sen benim kadar vicdanlı değilsin sana oradan çıkmamız gerektiğini söyledim ama sen o lanet egon ve lanet ismin yüzden oradan çıkmadın oysaki ben senin için hayatımdan vazgeçtim "

Merhaba kusura bakmayın uzun süredir yeni bölüm atamıyorum

SINAVDAN İYİ NOT ALMAM İÇİN DUA EDEN HERKESTEN ALLAH RAZI OLSUN ☺️☺️☺️💞💞