KARANLIK

36

Arslan
Nisan bana anlamsızca bakıp "ben evlimiyim" dedi hatırlamaya çalışarak

"zorlama kendini güzelim eve gidinde sana herşeyi anlatırım" dedim gülümseyerek
Ona gerçekleri anlatamam
Kötü bir hayatı olduğunu ya da evimde tutsak olduğunu söyleyemem.

"nisan sen dinlen ben tekrar gelecem" dediğimde
"sizin adınız ne" diye sorduğunda "Arslan" dedim gülümseyerek o da gülümseyip gözlerini dinlendirmek üzere kapattı.

Odadan çıkıp ardanın yanına gittim "abi nisan nasıl" diye sorduğunda
"durumu iyi ama adından başka hiçbirşey hatırlamıyor"
"nasıl yani" diye sordu şaşırarak
"hafıza kaybı yaşıyor ve bu kalıcı olabilirmiş"
"ona gerçekleri anlatacakmısın" diye sorduğunda sinirlenip
"ne gerçekleri arda, ona sen tutsaksın senin babanı öldürdüm ve benim yüzümden ilaçlarını içmeyip bu duruma geldin mi diyecem" diye bağırdığımda

"haklısın abi bu onun sağlığını kötü etkiler" dedi
"savaş uyandı mı" diye sorduğumda
"evet abi uyandı" dediğinde savaşın odasına doğru gittim ve kapıyı sertçe açtığımda savaş bana bakıp kalkmaya çalışacağı sırada
"geri yat" diye bağırdım

"Abi beni affet ama senin zarar görmene izin veremezdim"
"lan sen benim kararıma karşı çıktın, sen bir iyileş sana çok güzel bir ceza kesecem" diye bağırdım

"emredersin abi" dedi kafasını eğerek
"bu arada nisan adından başka hiçbirşey hatırlamıyor ağzınızdan geçmişiyle ilgili hiçbir şey kaçırmayın" diye uyardım
Savaş şaşırıp "emredersin abi" dedi.

Savaşın yanından çıkıp amerikalı doktorun yanına gittim "When they discharge"(ne zaman taburcu olurlar) diye sordum nisan ve savaş için

"nisan is four days, but savaş tomorrow" (nisan hanım dört gün sonra ama savaş bey yarın) dediğinde
"Can we take the two of them home and continue their treatment there?" (İkisini eve alıp tedavilerine orada devam etsek olur mu) diye sordum çünkü burası onlar için tehlikeliydi.
"okey" (tamam) dedi

Nisanın yanına gidip "nasılsın" diye sorduğumda "iyiyim ama burda garip hissediyorum" dedi.
"merak etme seni bugün taburcu edecekler tedavine evde devam edeceksin" dediğimde
"teşekkür ederim" dedi.

Karşısındaki sandalyeye oturduğumda "ben neden hastanedeyim" diye sordu
"akciğer kanseriydin ve fazla zamanın yoktu evde birden bire bayıldın ve hiç denenmemiş bir ameliyat yaptın" dediğimde

"bu ameliyata kim karar verdi" diye sordu şaşırarak
"sen karar verdin, ilk başlarda ben karşıydım ama sen birden bayılınca başka şansımız kalmadı" dediğimde kafasını sallayıp "peki ben kimim yani ailem falan varmı" diye bir soru sorduğunda İstemsizce kaşlarımı çattım

"bu konuları sonra konuşsak iyi olur fazla yorma kendini" dedim ve odadan çıktım. Ailesi hakkında konuşmak istemiyordum çünkü konuşursam sinirlenip kendimi kontrol altına almayabilirdim.

Taburcu işlemlerini hallettikten sonra eve geldik
Arabayı durdurduğumda nisanı taşıyıp indirdim
Eve ilk geldiği günkü gibi bakıyordu. Şaşkın ve büyülenmiş bir şekilde
"burda kaç kişi yaşıyorsunuz yani yaşıyorduk"
"sadece ikimiz ve arada doktor ve arda"
"Onlar kim" diye sorduğunda adından başka birşey daha hatırladığını farkettim. Çok soru sormayı unutmamış.

"Onlar benim kardeşlerim gibi"
"anladım" dedi gülümseyerek
Kapıyı açıp içeri geçtiğimde onu odama çıkartıp yatağıma yatırdım. Etrafına bakıp odayı inceledi "biz burda mı yatıyoruz" diye sorduğunda kafamı olumlu anlamında salladım
"çok boğucu" dedi sesizce.

"Arslan birşeyler sormak istiyorum" dedi sanki hiç sormuyormuş gibi
"sor" dedim bıkkın bir sesle
"bıktırdıysam özür dilerim sormam" dedi kaşlarını çatarak.

Hadi ama o çıkarsa istediği herşeyi yapacam diye söz vermiştim.
"yok bıkmadım sor" dedim sesimi yumuşatmaya çalışarak.

"dışarda neden bu kadar çok adam var" diye sorduğunda
"ben bir iş adamıyım, bir sürü düşmanım var ve tedbir amaçlı dışardalar" dedim
"anladım" diyip kafasını salladı.

"Senin ailen yok mu" diye sorduğunda yumruklarımı sıkıp "yok" dedim
"yani uzaktalar mı" diye sorduğunda
"öldürüldüler" diye bağırdığımda ürkerek gözlerini kapattı.

"özür dilerim ben sadece yaşadıklarımı hatırlamaya çalışıyorum" dedi gözlerinden akan yaşlarla
"üzgünüm bu konuda çok hassasım" dedim teselli etmek istercesine.

Nisan
Arslanın bana bağırmasıyla ondan korkmuştum. Ben sadece geçmişimi öğrenmeye çalışıyordum çünkü hiçbirşey bana doğru gelmiyordu

Bunu dışardaki izabut kılıklı adamlardan anlamıştım
Arslan dahi hepsinde silah vardı. Nereye düşmüştüm ben öyle kim olduğumu bile hatırlamıyorum.

Arslanın sevgisi garip geliyordu. Burdaki herşey garipti buraya ait olmadığımı hissediyordum.

Arslan bana bakıp "sana yemek getirecem" dedi ve odadan çıktı
Ardından kapı açıldı ve içeriye yirmi beş yaşlarında bir adam geçti
"merhaba nisan nasılsın" diye sorduğunda
"iyiyim teşekkür ederim" dedim
"ben arda arslan abinin yakınıyım" dedi gülümseyerek
"kusura bakmayın hatırlayamıyorum" dedim kısık çıkan sesimle
"hiç önemli değil" dedi

"şey size birşey sorabilirmiyim" dediğimde tedirgin bir sesle "tabi" dedi
"ben gerçekten arslanla evlimiyim" diye sorduğumda

"evet hatta bak" dedi çekmeceden evlilik cüzdanını çıkartarak

Evlilik cüzdanını elime alıp inceledim. Gerçektende evliymişim ama cüzdanın yerini nerden biliyor ki bu, sanki ben değilim de kendisi yaşıyor bu odada
"sanırım arslan evlilik cüzdanının yerini sana söylediğine göre baya yakınınız" dediğimde elini ensesine götürüp "hayır evlilik cüzdanıyla birkaç işimiz vardı arslan abi getirmem için yerini söylemişti" dediğinde

"anladım" dedim kafamı sallayarak. Arslan içeri geçip ardaya çık işareti yaptıktan sonra arda çıktı ve arslan yemek tesisini önüme koyup yedirecekti ki "teşekkür ederim ben hallederim" dedim ve kaşığı tutup yemek yiyeceğim sırada dışardan gelen silah sesleriyle kaşık elimden düştü.

Merhabalar ☺️☺️
Nasılsınız? Umarım yeni bölümü beğenmişsinizdir
Bu arada hikayenin kapağını değiştirdim ☺️☺️sizce nasıl olmuş?
♥️♥️♥️