KARANLIK

9

Gözlerimden akan yaşlar dudaklarımı bulunca arslan kaşlarını çatıp geri çekildi bense sanki daha çok geriye gidebilirmişim gibi geri gitmeye çalıştım bunu neden yapmıştı ki

Aklım başıma geldiğinde onu itip"sen ne yaptığını sanıyorsun"diye bağırdım.

Arslan benden uzaklaşıp ifadesiz bir bakış attı ve odadan çıktı. Ne yapmaya çalışıyordu hiç bilmiyorum, yere oturup duvara yaslandım ve sesizce ağlamaya başladım onunla evlenemezdim bir an önce burdan gitmem gerekiyordu.

Ayağa kalkıp göz yaşlarımı sildim ve aşağı indim arslan mutfakta oturmuştu ona bakmadan kapıya yaklaştım açacağım sırada birinin elini kapıya koymasıyla arkama döndüm "hiçbir yere gidemezsin yoksa" dediğinde sözünü kesip "ne yaparsın yoksa beni tekrar zorla öpermisin" dedim göz yaşlarıma engel olamazken

"gidecem ben bırak beni" diye bağırdım elini kapıdan çekip beni baştan aşağı süzüp bu halinlemi diye bağırdı

"Ne varmış halimde"diye sorduğumda "kırık el kel kafa daha ne olsun"
"bu seni ilgilendirmez" dedim ve kapıyı açar açmaz karşıma iki adam dikildi arslana baktığımda alayla bana bakıp salona doğru ilerledi
"çekilin önümden" diye bağırdım ama adamlar bir türlü çekilmiyorlardı

Yarım saat boyunca uğraştıktan sonra çekilmeyeceklerini anlayıp salona geçtim arslan bana bakıp "bu kadar mı" diye sordu "anlamadım" dedim o da "bu kadar çabuk mu pes ediyorsun" dedi

"uğraşmak istemiyorum" dedim göz devirerek
"belli" dediğinde dışarıdan silah sesleri gelmeye başladı. Arslan kaşlarını çatıp "kim buna cesaret eder" diye bağırdı

Ayağa kalkıp "yukarı çık kapıyı kitle ve sakın pencerelere yaklaşma" diye bağırdı "sen" dediğimde "dediğimi yap" diye bağırdı ve silahını çıkarıp dışarı çıktı bende dediğini yapıp odasına geçtim

Yirmi dakikanın ardından silah sesleri kesilmişti ama ne gelen ne de giden vardı acaba kötü birşeymi oldu

Kapıyı açıp dışarı çıktım ve gördüklerimle neye uğradığımı şaşırdım arslanın adamlarının hepsi kanlar içinde yerde yatıyordu gözlerimle arslanı aradığımda onu yerde yatmış bir şekilde gördüm yanına koşarak "Arslan" diye bağırdım

"ben sana içerde saklan demedim mi " dedi sesizce "Arslan bacağın kanıyor" dedim ağlayarak "kötüye birşey olmaz" dedi ve gözlerini kapattı.

"Arslan kalk" diye bağıryordum ama hareketsiz bir şekilde yatıyordu, cebinden telefonunu çıkartıp ardayı aradım "arda nerdesin arslanı vurdular"

"ne ,arslan abi nasıl" diye bağırdı "biliyorum lütfen hemen gel" diye bağırdım
"tamam ben doktoru göndercem" dedi ve kapattı.
"Arslan lütfen kalk çok korkuyorum" diye bağırdım ama ses gelmiyordu

İçerden havlu getirip ayağına bastırdım yoksa daha çok kan kaybedecekti.
Yoldan gelen bir araba ani frenle tam karşımızda durdu ve arabadan inerek "Arslan abi dayan" diye bağırdı

Bu doktor olmalıydı "yardım et bana" dedi ve arslanı kaldırıp içeri geçirdik "diğer adamlar ne olacak ambulans çağırmalıyız" dediğimde elimde tuttuğum telefonu elimden çekip duvara fırlattı ve ters bir bakış atarak arslana müdahale etmeye devam etti.

Şaşkınlıkla ona bakarken "dua et arslan abiye birşey olmasın yoksa hepimiz ölürüz" dedi.

Bunlar kendilerinden başkasını düşünmez mi dışarda yatan adamlara ne olacaktı onların aileleri yokmuydu
"çok şükür kurşun fazla içeri geçmemiş" dediğinde

Kapı çaldı kapıya doğru gittim ve açacakken doktor "dur" diye bağırdı ve belinden silahını çıkartıp "kimsin" diye bağırdı
Arda kapının arkasından"doktor aç benim" diye bağırdı.

Derin bir nefes alıp rahatladım tekrar bir kargaşa çıkmasını istemem
gözlerim arslana kaydığında kendine gelmiş gözlerini tam açmaya çalışyordu, yanına gidip "iyimisin" diye sordum

Kafasını olumlu anlamda salladı ve "arda" diye bağırdı yaralı olmasına rağmen sesi güçlü çıkmıştı bunu nasıl yapıyor anlamıyorum

Arda hızlı adımlarla arslanın karşısına geçti "abi" dediğinde "kes sesini ve bunu yapanı hemen bulup karşıma getirin" diye bağırdı.
Arda "emredersin abi" dedi ve gitti.

Doktor arslanın yanına gelip "abi kendini çok yorma" dediğinde
"sen git dışarıyı temizle iyiyim ben" dedi sert sesiyle

"peki abi ben ilaçlarını getirtecem gece de yaran mikrop kaparsa ateşin çıkar dikat et kendine ateşini düşürmeye çalış" dediğinde
"tamam sanki ilk defa başıma geliyormuş gibi konuşyorsun" dedi

Doktor dışarı çıkınca arslana "istediğin birşey varmı" diye sordum
"su"diye cevap verdi
Mutfağa gidip bir bardak su doldurdum ve ona uzattım, elimden alıp içti ve "neden fırsatın varken kaçmadın" diye sordu
"çünkü vicdanım izin vermezdi" dedim kısık çıkan sesimle

Kafasını sallayıp gözlerini kapattı acısı vardı ama belli etmiyordu dikkatini dağıtmak için "Arslan doktor bana sen ölürsen hepimiz ölürüz dedi neden" arslan gözlerini açıp kaşlarını çattı "çünkü onları ben koruyorum ben ölürsem hepsi ezilir çünkü hepsinin düşmanları var tıpkı sen gibi" dediğinde bazı parçalar kafamda yerleşmişti,
arslan sadece bana yardım etmiyordu bütün yardıma muhtaç olanlara yardım ediyordu.

Dışardan ne kadar kötü gözüksede aslında çok iyi ve yardımseverdi "teşekkür ederim" dediğimde gözlerini devirdi "sen hep teşekkür edermisin" diye sorduğunda "evet " dedim gülümseyerek