KARANLIK

34

Nisan
Arslan bana ölmmeme izin vermiyeceğini söyledi ama ona güvenemiyordum çünkü güvenimi sürekli boşa çıkartıyordu.

"Arslan ben amerikadaki tedaviyi denemek istiyorum" dediğimde
"saçmalama seni bir deneme tahtası gibi denemelerini mi istiyorsun" diye bağırdığında
"ölecem zaten" dedim sesizce

"ölmeyeceksin" diye bağırdı
"ne o gene söz mü vereceksin bana" diye bağırmamla
"tamam dediğin gibi olsun yarın sabah hazır ol gidecez " dedi ve odasına doğru çıktı.
O kadar soğuk konuşmuştu ki tüylerim ürperdi.

Doktora baktığımda "o seni düşünüyor" dedi
"başka şansım var mı" diye sorduğumda "yok ama ben araştırıyorum en kısa zamanda bulacağıma eminim" dediğinde
"ne zaman öleceğim bile belli değil her an ölebilirim ve ben korkarak yaşamak istemiyorum, öleceksem bir an önce ölüyüm" dedim kararlı sesimle ve yerimden kalkacağım sırada doktor kolumdan tutup

"özür dilerim benim yüzümden acı çekiyorsun eğer o gün sana o uyuşturucuyu vermeseydim belki şimdi bunları yaşamazdın" dediğinde
"bu sizin suçunuz değil ki, benim suçum eğer ben arsalana güvenmemiş olsaydım bunları yaşamazdım"dedim

Doktor kolumu bırakıp "arslan abi şimdiye kadar hiç kimse için endişelenmedi, kimse için üzülmedi, hiç kimse için bu kadar uğraşmadı"dedi ve biraz bekleyip devam etti.

" ne yaptı biliyormusun ölecek olanları erken gönderdi "dediğinde kanım donmuştu. Belki planı öyleydi beni daha erken öldürmekti.

" biliyor musun savaş" dedim kendi adıyla hitap edip
"ben artık hiç kimseye güvenmiyorum" dedim gözyaşlarımla

Kendimi çok kötü hissediyordum, nefesim daralıyor ve başım ağrıyordu.

Adım atacağım sırada gözlerimin kararmasıyla yere düştüm....

Arslan
Doktorun endişeli bağırışlarını duyunca hızlı adımlarla aşağı indim
Nisanı yerde görünce koşarak onu kendi kollarımın arasına aldım "nisan uyan" diye bağırıyordum ama gözlerini açmıyordu.

"Doktor neden uyanmıyor" diye bağırdığımda nabzına dokunup "abi nabzı çok düşük onu hastaneye almamız gerekiyor" dediğinde onu kaldırıp koşarak arabaya bindim ve doktor şöför koltuğuna oturdu

Arabada son sürat giderken "nisan lütfen uyan" diye bağırdım çaresizce ama gözlerini açmıyordu.

"Doktor neden uyanmıyor" diye bağırmaya başladım.
"Abi sakin ol yetişmek üzereyiz" dediğinde
"nisan özür dilerim bütün yaptıklarım için, bütün yaşattıklarım için"

Hastaneye yetiştiğimizde onu sedyeye yatırıp hızlıca acil bölüme aldılar.

Doktorun "abi amerikadaki doktoru buraya çağırdım özel helikopter getirecek" dediğinde
"ya ona birşey olursa doktor" dediğimde "abi başka şansımız yok" dedi

Şu anda yaşayıp yaşamadığını bile bilmiyoruz "Doktor ben içeri geçecem" dediğimde
"Abi sen dur ben geçerim sana haber veririm" dedi ve içeri geçti.

Eğer ona birşey olursa kendimi asla affetmiyecem çünkü o suçsuz biriydi hayat ona o kadar acımasız davranmışken ben ona daha fazla acı çektirdim. Beni sevdiği halde ona kötü davrandım.

Doktor çıktığında "abi durumu çok kritik ve tek şansımız o ameliyat şu an solunum cihazına bağlı onu çıkartırsak ölebilir"

"ne gerekiyorsa yap doktor ama eğer ona birşey olursa" dedim ve sustum

"anladım abi sen merak etme herşey düzelecek" dedi ve gitti.

Amerikadaki doktor gelmiş olmalıydı ne yapacaksa çabuk yapsın o artık acı çekmesin.

Doktor geldiğinde "Arslan abi akciğere ihtiyacımız var" dediğinde "ben veririm" dedim

"Abi olmaz belli belirsiz bir ameliyat için canını tehlikeye atmana izin veremem"

"Doktor ne diyorsam o lafımı ikiletme" diye bağırdığımda kafasını eğip
"emredersin abi" dedi ve ameliyat odasını hazırlamaya gitti.
Onu canım pahasına kurtarmalıydım.

Savaş(doktor)
Arslan abi ne dediğinin farkında değildi bir kız için ciğerini vermek istiyordu ama ben buna izin vermeyecem. Amerikadaki doktor bana bundan bahsetmemişti.
Ben onun sağlığından sorumluydum o bana o kadar yardım etmişken ben ona canımı feda ederim

Amerikadan gelen doktorla konuşup arslan abi ye uyku iğnesi vurmalarını istedim sonrasında nisana ciğeri ben verecektim. Sonuçta benim yüzümden bu durumda

Arslan abinin yanına gidip "abi seni bir odaya alıp iğnelerini yapacam" dedim

Ona ilk defa yalan söylüyordum o yüzden dikatli olmalıydım
"Doktor" dediğinde nefesimi tuttum "efendim abi" dedim endişeyle acaba anladı mı.

"eğer bana birşey olursa nisan yaşarsa o ve çocuklar sana ve ardaya emanet onlara iyi bakın, onları koruyun ve hiç bir çocuğun ezilmesine izin vermeyin" dediğinde

"emredersin abi bu zamana kadar bana baktığın için çok şanslıyım sen çok iyisin hakkını helal et" dedim ve İğneyi koluna sağlayıp uyumasını bekledim.

Bu durumda bile başkalarını  düşünüyordu, ben ona birşey olmasına asla izin vermem

Arslan abinin uyuduğunu gördükten sonra odadan çıkıp kapıyı kitlendim ve ardayı arayıp hastaneye gelmesini söyledim ardından Amerikadan gelen doktorun yanına gidip

"We can start surgery" (ameliyata başlayabiliriz) dedim.

Doktor kafasını sallayıp ameliyat odasına doğru gitti.
Bende derin bir nefes alıp arkasından gittim

Benim için zor bir ameliyat olacaktı ama arslan abi için değerdi.

Tahlillerimi yaptıktan sonra ameliyat kıyafetlerini giyip ameliyat masasına oturdum
"I'm ready."(hazırım) dedim doktora

Bütün vücuduma anestezi yaptıklarında yavaş yavaş gözlerim kapanıyordu.

Arslan
Gözlerimi açtığımda etrafıma baktım hiçkimse yoktu ne oluyordu öyle ameliyat odasında olmam gerekirken neden burdayım

Hızlı bir şekilde ayağa kalkıp kapının kulunu indirdim ama açılmıyordu.
Nisana birşey mi olmuştu "Doktor" diye bağırdım ama ses yoktu

Kapıya sertçe vurup kırdım ve koşarak ameliyat odasının önüne geldim ama kimse yoktu
Ardanın "Arslan abi" dediğini duyduğumda arkamı dönüp "Doktor nerde" diye bağırdım

"Abi bilmiyorum benim buraya gelmemi istedi" dediğinde daha çok sinirlenip

"beni uyutmaya nasıl cesaret eder" diye bağırdığımda arda kaşlarını çatıp birşey söyleyeceği sırada ameliyat kapısı açıldı..

Arkadaşlar kusura bakmayın bu aralar ders çalışyorum onine sınavlarım var