သူစိမ်း....သို့သော် [သူစိမ်း -၂] [U+Z] (completed)

ဒီပ (၄) (zawgyi)

‎စီးကရက္ေသာက္တတ္တာမွန္ေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္စီးကရက္မေသာက္ျဖစ္တာၾကာခဲ့ပါၿပီ။ဆယ္တန္းၿပီးလို႔တကၠသိုလ္မတက္ခင္ဆက္ၾကား၈လေလာက္အတြင္းမွာကြၽန္ေတာ္ေသာက္ျဖစ္တဲ့စီးကရက္အလိပ္ေရကလက္ခ်ိဳးေရလို႔ရတယ္။ ေနာက္ပိုင္းေဘာလုံးကန္တာလည္းမွန္လာတဲ့အတြက္ေဆးလိပ္ျပတ္သေလာက္နီးနီး ကြၽန္ေတာ္Tobacco ကိုေရွာင္ခဲ့တယ္။အခုေတာ့ ေသြးေၾကာက်ဥ္းေစၿပီး ေရရွည္မွာႏွလုံးခုန္ႏႈန္းကိုဒုကၡေပးတယ္ဆိုတဲ့ နီကိုတင္းေတြအမ်ားဆုံးထည့္ထားတဲ့ စီးကရက္ကိုကြၽန္ေတာ္တစ္လိပ္ၿပီးတစ္လိပ္ရွိုက္ျဖစ္ေနတယ္။

မႈတ္ထုတ္လိုက္တဲ့ေဆးလိပ္ေငြ႕ထဲမွာ ရင္ထဲကနာက်င္မႈေတြပါမသြားနိုင္တာကိုကြၽန္ေတာ္သိတယ္။ ဒါေပမယ့္ခံစားခ်က္ကိုကုစားေပးနိုင္မယ္အထင္နဲ႕ ေဆးလိပ္ကိုတစ္လိပ္ၿပီးတစ္လိပ္အငမ္းမရ ရွိုက္မိေနတယ္။ ဥယာဥ္မက်၊ၿခဳံမက်တဲ့ အပင္အုပ္ၾကားမွာျဖစ္တဲ့အတြက္စိတ္လိုလက္ရ ရွိုက္ေနနိုင္တယ္။ ဘယ္သူမွမျမင္ဘူးဆိုတဲ့အသိဟာ ခံစားခ်က္ကိုဖြင့္ထုတ္ဖို႔အေထာက္အကူျပဳေနသလား။

ကြၽန္ေတာ့္ပါးထက္မွာပူေႏြးေနၿပီ။ မ်က္ရည္က်သြားၿပီနဲ႕တူတယ္။ ကိစၥမရွိပါဘူး၊ ကြၽန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္းပဲဟာ။ ႀကိဳက္သေလာက္က်ေပါ့၊ မဟုတ္ဘူးလား။ ရွိုက္သံနဲ႕ငိုခ်င္လည္းရတယ္ေလ။
ညေနတုန္းကလို ထိန္းခ်ဳပ္ထားစရာမလိုေတာ့ဘူးပဲ။

ေခါင္းထဲမွာေတာ့ ဘာေၾကာင့္ဆိုတဲ့ေမးခြန္းေတြကိုအထပ္ထပ္အခါခါေမးၾကည့္ေနတယ္။ ေျဖေပးနိုင္တဲ့လူကကြၽန္ေတာ္မဟုတ္ဘူးဆိုတာသိရက္နဲ႕။

ဘာေၾကာင့္လဲ
ဘာေၾကာင့္လဲ
ဘာေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ခ်စ္မိသြားရတာလဲ
ဘာေၾကာင့္ သူ႕ကို႐ူး႐ူးမိုက္မိုက္စြဲလမ္းရသလဲ
ဘာေၾကာင့္...
ဘာေၾကာင့္မ်ားလဲဗ်ာ...

"ညီေလး..."

တီးတိုးသာယာတဲ့ေခၚသံေၾကာင့္လွည့္ၾကည့္မယ္ျပင္ဆဲမွာ ေက်ာေပးေနတဲ့ကြၽန္ေတာ့္ခႏၶာကိုယ္ေသးေသးေလးကိုသူ႕ဘက္ဆြဲလွည့္ၿပီး ရင္ခြင္ထဲသြင္းလိုက္တယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ကိုလည္းတင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ဖက္ထားသလို ကြၽန္ေတာ္လည္းလြတ္ထြက္သြားမွာစိုးရိမ္ေနတဲ့လူတစ္ေယာက္လိုေပြ႕လိုက္ပါတယ္။ ေအးခ်မ္းတဲ့ရင္ခြင္မွာရွိေနရတယ္ဆိုတဲ့အသိေၾကာင့္ ထိန္းကြပ္ထားရတဲ့နာက်င္မႈေတြအကုန္ဖိတ္စင္က်လာတယ္။ ပူပူေႏြးေႏြးမ်က္ရည္ေတြနဲ႕အတူ...။