သူစိမ်း....သို့သော် [သူစိမ်း -၂] [U+Z] (completed)

ဝဏၰ (၁၁) (zawgyi)

ဗုဒၶဟူး

ခ်န္းနဲ႕ထိုးႀကိတ္ထားရလို႔မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံးေယာင္ကိုင္းေနတယ္။ဒါေပမယ့္အေပၚယံဒဏ္ရာကရင္ထဲကဒဏ္ရာေလာက္ေတာ့ဘယ္နာမလဲ။အခုခ်ိန္ေလာက္ဆိုကြၽန္ေတာ္နဲ႕ခ်န္းၾကားကရန္ပြဲအေၾကာင္းကိုသူသိေနေလာက္ပါၿပီ။မ်က္ႏွာေပၚကအညိုအမဲကြက္ေတြဟာတစ္ျခားလူတစ္ေယာက္ေၾကာင့္လို႔ ခ်န္းေျပာျပထားမွာမဟုတ္ဘူး။ကြၽန္ေတာ့္ကိုလက္ညိုးေကာင္းေကာင္းထိုးမွာပဲ။ဒါမွသူအမွတ္ပိုရမွာေလ။ကြၽန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းကကြၽန္ေတာ္ထင္မထား
ခဲ့တဲ့ အတိုင္းအတာတစ္ခုထိကို လည္ဝယ္တယ္မဟုတ္လား။ ကြၽန္ေတာ့္ေၾကာင့္ရတဲ့ဒဏ္ရာကိုအေၾကာင္းျပဳၿပီးေကာင္ေလးဆီက ညွတာမႈေတြ၊ၾကင္နာမႈေတြသဲ့ယူသြားဦးမွာ။ ဒါကိုကြၽန္ေတာ္ေသခ်ာသိေနတယ္။

ပိုၿပီးခံျပင္းစရာေကာင္းတာကအေျခအေနေတြသိၿပီးသည့္တိုင္ေအာင္ကြၽန္ေတာ့္ကိုဖုန္းဆက္ေမးျမန္းေဖာ္မရတာပဲ။အူတူတူ,အတတပုံစံဖမ္းေနတဲ့အဲဒီေကာင္လည္းအစတည္းကေလွနံႏွစ္ဖက္နင္းခ်င္ေနတဲ့သူမဟုတ္လား။သူ႕ေကာင္နဲ႕ယွဥ္ရင္ကြၽန္ေတာ့္ကိုဘယ္ေ႐ြးပါ့မလဲ၊ဒါကိုကြၽန္ေတာ္သိသင့္ေနၿပီ။ ကြၽန္ေတာ့္ကိုခ်စ္တယ္ဆိုၿပီးတစ္ခါပဲဖြင့္ေျပာဖူးတာ,ခ်န္းခင္ကိုေတာ့အႀကိမ္ႀကိမ္အခါခါေျပာခဲ့မွာေပါ့။

ေတြးရင္းေတြးရင္အသားေပၚကနာတာထက္ရင္ထဲမွာပိုနာလာတာ။စေန၊တနဂၤေႏြတုန္းကသူ႕ကိုဂ႐ုစိုက္ျပ,ယုယျပခဲ့တာဟာခ်န္းခင္ရဲ႕ေန႕တဒူဝယုယမႈေတြနဲ႕ႏွိုင္းတဲ့အခါ အမႈန္အမႊားျဖစ္ေနမွာေပါ့။

စိတ္ဆိုတာလည္းအခက္သား။နာက်င္ရမွန္းသိသိနဲ႕တြယ္တာခ်င္တာမ်ိဳး။ အခုလည္းအေျဖကိုသိသိရက္,သူ႕ဆီကအတည္ျပဳမႈကိုလိုခ်င္ေနေသးတာ။ကြၽန္ေတာ္နဲ႕ မပက္သက္ခ်င္ေတာ့ဘူးဆိုတာကိုသူ႕ႏႈတ္ဖ်ားကတစ္ဆင့္ၾကားခ်င္ေနတာ။ ကြၽန္ေတာ့္ကိုနက္နက္ရွိုင္းရွိုင္းနမ္းရွိုက္ခဲ့ဖူးတဲ့ႏႈတ္ခမ္းကတစ္ဆင့္ေလ။

"က်ေနာ္ အေဆာင္လိုက္သြားဦးမယ္ ကိုဘြား"

လြန္ခဲ့တဲ့သုံးနာရီေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ကပဲျပန္လာခဲ့တဲ့, အေဆာင္ကိုျပန္သြားမယ္ဆိုေတာ့ ကိုလွိုင္ဘြားကြၽန္ေတာ့္မ်က္ႏွာကိုေရခဲကပ္ေပးေနရာကရပ္ၿပီး မသြားဖို႔တားတယ္။