သူစိမ်း....သို့သော် [သူစိမ်း -၂] [U+Z] (completed)

ခ်န္းခင္ (၃) (zawgyi)

၂၀၁၈

သူငယ္ခ်င္းႀကီးကိုႏွစ္နဲ႕ခ်ီၿပီးႀကိတ္ခ်စ္ေနတဲ့ကြၽန္ေတာ့္အျဖစ္ကိုေျပာင္းလဲေပးဖို႔အတြက္ ဒီပကေတာ့တိုက္တြန္းေနၿပီ။ ခ်စ္သူအိမ္ေရွ႕မွာရည္းစားစကားကိုလက္တန္းေျပာရတာ ကဗ်ာေတာ့မဆန္ဘူးေပါ့။ဒီပေျပာသြားတယ္။ ကဗ်ာဆန္လို႔ရတဲ့အခ်ိန္တုန္းက ကဗ်ာမဆန္ခဲ့ဘဲတဲ့။

ကိုယ့္ဆီဦးတည္လာေနတဲ့သူငယ္ခ်င္းေလးက နီးသထက္နီးလာေတာ့ ဒူးေတြတုန္ၿပီးခ်က္ခ်င္းယိုင္လဲသြားေတာ့မလို။ မ်က္ႏွာမွာလဲေခြၽးျပန္ေနေလာက္ေရာေပါ့။

"နင္အသားေတြထပ္မဲလာပါလား ငခ်မ္း"

သူက်ီစယ္တာကိုလဲကြၽန္ေတာ္မရယ္နိုင္ေတာ့ပါဘူး။ ေျပာရမယ့္စကားေတြကိုဘယ္ကေနဘယ္လို
စေျပာရေကာင္းမလဲ တစ္ကိုယ္တည္းစဥ္းစားခန္းထုတ္ေနခဲ့တာ။ အရင္အေခါက္ေတြတုန္းကလို လက္ေလ်ာ့လိုက္ဖို႔စိတ္ရဲ႕တစ္ဖက္ျခမ္းက လႈံ႕ေဆာ္ေနတယ္။ တစ္ဖက္မွာလဲ ဒီပေျပာသြားတဲ့စကားေတြကို ျပန္႐ြတ္ျပေနတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ဘာလုပ္ရမလဲ။

"ဒီတစ္ေခါက္မွမေျပာရင္လဲ ကိုခ်န္းေနာက္တစ္ခါက်န္ရစ္ဖို႔ပဲရွိတာေနာ္" တဲ့။ဒီပရဲ႕အဲဒီစကားတစ္ခြန္းကေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ကိုေျခာက္လွန႔္နိုင္လြန္းတယ္။ စုမြန္ကိုတိတ္တိတ္ေလးခ်စ္ေနရက္ ဝဏၰေနာက္ပါသြားတဲ့အခ်ိန္ကို ကြၽန္ေတာ္ဘယ္ေမ့နိုင္ပါ့မလဲ။ ျပန္ေတြးၾကည့္ရင္ အခုေန ရွစ္တန္းေက်ာင္းသားဘဝကိုျပန္ေရာက္သြားသလို။ က်န္ရစ္သူခံစားခ်က္ကို အသစ္ျပန္ခံစားရတယ္ေလ။

ကြၽန္ေတာ္ရဲရင့္မွျဖစ္မယ္။ သူငယ္ခ်င္းသံေယာဇဥ္ပ်က္စီးသြားမလားဆိုတဲ့ စိုးရိမ္လြန္အေတြးေတြ ကြၽန္ေတာ္ေမ့ပစ္ရမယ္။ ၇ႏွစ္တာ ၈ႏွစ္နီးပါးအခ်စ္ေတြကို ကြၽန္ေတာ္ဖြင့္ျပသင့္ၿပီမဟုတ္လား။

"စုမြန္ ငါနင့္ကိုေျပာစရာရွိတယ္"

"ေျပာစရာရွိတာမ်ား စကားပလႅင္ေတြခံေနရတယ္လို႔ငခ်မ္းရယ္ ကဲေျပာ"

"ငါ ငါ "

စူးရွတဲ့ခ်စ္သူရဲ႕မ်က္လုံးကို စကၠန႔္ပိုင္းေလာက္ေလးေရွာင္လႊဲၿပီးအားယူမယ့္အခ်ိန္မွာ တစ္ဖက္ၿခံေရွ႕ကိုထြက္လာတဲ့ဝဏၰကို ကြၽန္ေတာ္သတိထားမိလိုက္တယ္။ ေနာက္ၿပီး လြန္ခဲ့တဲ့ရက္ပိုင္းက ဒီပကိုပိုးပန္းမယ္လို႔ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ဝဏၰကိုေၾကျငာခဲ့တဲ့အေၾကာင္းကိုကြၽန္ေတာ္ သတိရသြားတယ္။