ခ်န္းခင္ (၁၃) (zawgyi)

32 9 1
                                    

ဗုဒၶဟူး

"ကိုခ်န္းက ပိုခံလိုက္ရတယ္လို႔ဗ်ာ"

"ဘာ...ေခြးေကာင္ေလး...အကိုကို ဒီလိုပဲေျပာတယ္ေပါ့ေလ"

"က်ေနာ္က စတာကို ဟီး"

"ေျဖးေျဖးလုပ္ပါ ဒီပရာ, နာတယ္ကြ"

စကားထဲအားပါ႐ုံတင္မကဘူး၊ေခြးကေလးက မ်က္
ႏွာကိုေရခဲကပ္ေပးေနတဲ့လက္မွာပါ‎အားထည့္လိုက္တာ။

"ေဆာရီး ေဆာရီး ဟီး"

ကြၽန္ေတာ္နဲ႕ဝဏၰတို႔ရဲ႕ရန္ပြဲအေၾကာင္းၾကားၿပီး တစ္ခ်ိန္လုံးသူ႕ကိုယ္သူအျပစ္တင္ေနမွာကို ကြၽန္ေတာ္အစိုးရိမ္ခဲ့ဆုံးပဲ။ျဖစ္နိုင္ရင္အေဆာင္ကတစ္ျခားတစ္ေယာက္နဲ႕ စကားမ်ားၿပီးထိုးႀကိတ္တဲ့အထိျဖစ္သြားတာဆိုၿပီးညာလိုက္ခ်င္တာ။ ဒါေပမယ့္အမွန္တရားကတစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ထြက္လာမွာကိုႀကိဳသိေနလို႔
မညာျဖစ္‎ေတာ့။

ဘာအေၾကာင္းကိုမွသူမသိေအာင္ထိန္ခ်န္မထားခ်င္ဘူး။ အခုအခ်ိန္ထိသူ႕ကိုမေျပာျပရေသးတဲ့ကိစၥတစ္ခုကလြဲရင္ေပါ့ေလ။ဒါကိုလည္း ျမန္နိုင္သမွ်အျမန္ဆုံး ေျပာဖို႔ကြၽန္ေတာ္အားယူေနတာပဲ။ ဒါေပမယ့္ခက္ေနတာက ကြၽန္ေတာ့္ညီေလးမ်က္ႏွာညွိုးသြားမွာ၊ကြၽန္ေတာ့္ေၾကာင့္မွိုင္ေတြ,သြားမွာကိုမျဖစ္ေစခ်င္ဘူးေလ။ဒီေတာ့လည္းကိုယ့္ခံစားခ်က္ကိုရင္ထဲမွာပဲသိမ္းထားရတာေပါ့။

ရန္ပြဲအေၾကာင္း,သိၿပီးသူ႕ကိုသူအျပစ္တင္တာမ်ိဳး
မလုပ္တာေတာ့မဟုတ္ဘူး၊လုပ္တယ္။ဒါေပမယ့္အခုလိုလူႀကီးကိုစေနာက္ေနတဲ့ပုံစံျမင္ရရင္ ရလာတဲ့ထိုးရာႀကိတ္ရာေတာင္တန္သြားသလိုပဲ။ ႐ူးေၾကာင္ေၾကာင္မ်ားျဖစ္ေနမလား။

"တကယ္ေျပာတာ အကိုနိုင္ခဲ့တယ္ မဟုတ္လား"

"ထင္တာပဲ"

"ဘာထင္တာပဲလဲ နိုင္ရင္နိုင္တယ္ေပါ့"

"ေအး နိုင္တယ္ကြာ အဲ့ေကာင္သုံးေလးရက္ေလာက္ထမင္းေကာင္းေကာင္းစားရမွာမဟုတ္ဘူး"

ကြၽန္ေတာ္လည္းဘာထူးလဲ၊ထားပါ။ဒီပဆီကဂ႐ုစိုက္ေပးမႈေတြရေနတာနဲ႕ အနာတရျဖစ္ခဲ့တာကိုေတာင္ ေက်နပ္ရသလိုလို။

သူစိမ်း....သို့သော် [သူစိမ်း -၂] [U+Z] (completed)Where stories live. Discover now