W POGONI ZA MIŁOŚCIĄ

rozdział 39

Dzisiejszego dnia mama w lecznicy usłyszała delikatne popiskiwanie. 

Mama - cudaku ty , skąd się tutaj wziąłeś?  Gdzie Twoja mama ?

Ktoś okropny podrzucił uroczego kundelka pod drzwi lecznicy.  Był jeszcze taki malutki,  z pewnością potrzebował jeszcze mamy. 
Pani Lidia od razu wyciągnęła telefon ,żeby zadzwonić do schroniska  aby znaleźli mu dom . Mieli już psy i nie myślała nawet,  żeby brać sobie kolejnego na głowę.  To wielki obowiązek,  a ten szczeniak chodz jeszcze taki drobniutki prawdopodobnie wyrośnie na wielkiego psa .

Nagle do lecznicy przyszła Marta. 

Marta - mamo strasznie mi się nudzi.  Kiedy przyjedzie Monika?  Adam jest nie do zniesienia.  Cały czas się mną wręcza. 

Mama - kochanie jeszcze troszkę daj mu pochorować .
Jak stanie na nogi to wiesz dobrze, że pracy nie brakuje  

Marta- a co to ! Ojej jaki maluszek. Skąd on tu !!!

Mama - pewnie tak samo jak reszta naszych psów,  został podrzucony.

Marta- oo to i tak jak reszta psów zostanie u nas .

Mama - nie ma mowy,  już dzwoniłam do schroniska.  Znajdą kogoś dla niego. 

Marta - możemy chociaż do tego czasu się nim zaopiekować?

Mama - No dobrze .

Anita,  Blanka i Bartek byli zachwyceni szczeniakiem. 
Mama jednak obiecała sobie, że będzie nieugięta. 
Dobrze,że nie było Leny . Ona zawsze postawiła na swoim a co do zwierząt była strasznie uparta .
Dzieciaki bawiły się przed domem . Adam krzyczał, żeby ktoś podał mu kule,  jednak rodzeństwo udało głuchych  , mieli już dość jego marudzenia. 
Adam troszkę się na wyginal i za chwilę wyszedł na ganek. 

Adam - ja wam dam wy łobuzy,  jeszcze mnie popamietecie. Poczekajcie jak wyzdrowieje. 
A co to za szkrab. 

Bartek- ktoś chyba go podrzucił. 

Blanka- zostawmy go proszę. 

Adam- No jak byśmy mogli oddać takiego słodziaka.  Już raz ktoś go wyrzucił ,wystarczy. 

Dzieciaki rzuciły się na niego,że pogubił kule i opadł na trawę. 
Rodzeństwo go wycalowalo. 
Porwali szczeniaka i pobiegli do mamy do lecznicy,  pochwalić się decyzją Adama. 
Adam nie wiedział, że mama podjęła inna. 

Leżał tak na tej trawie i nie miał zamiaru się podnosić.  Niebo było piękne niebieskie aż przejzyste .
Zaczął głupio myśleć,  że przez swoją głupotę i upór mógł stracić ten widok i wiele wiele więcej już na zawsze. 
Nagle zobaczył nad sobą jeszcze piękniejszy widok . Monika wróciła i delikatnie położyła się na nim . Zaczęła go całować. 

Monika- mój ty najcudowniejszy.  Kocham cię , kocham cie .

Adam - ja ciebie bardziej  . Nagle delikatnie się odgiął i zamienili się pozycjami. 

Monika- No co ty skarbie,  uważaj bo zrobisz sobie krzywdę. 

Adam- nie martw się już dochodze do siebie,  jeszcze tylko nogi odmawiają mi posłuszeństwa ale wszystko idzie w dobrym kierunku.

Namiętnie ją pocałował.  I gdyby nagle nie pojawiła się mama z 4 rodzeństwa prawie by do czegoś doszło. 

Mama - Adam ty czasem nie powinieneś leżeć sparaliżowany na łóżku w salonie?

Zażartowała.

Adam - powinienem , ale tutaj coś leżało takiego pięknego i nie mogłem się oprzeć. 

Bartek - fuj jesteście wstrętni.  Nigdy nie będę chciał mieć dziewczyny. 

Mama - jeszcze się przekonamy.  Nigdy nie mów, nigdy. 
Adam musisz dostać opieprz.

Adam - ja ? Za co. 

Mama - mówiłam Ci ,że nie chce mieć więcej psów,  czemu mieszasz w głowie dzieciom?

Adam - aj mamo nie przesadzaj, jeden w tą czy w tą . Jest taki mały,  że utopi się w trawie i nawet go nie zauważysz. 

Mama - ale kiedyś urośnie. 

Monika- mama ma rację,  po co wam kolejny obowiązek. 

Adam- przestań bo się pogniewamy. 

Niestety nie ma Leny , ale Adam ma takie dobre serce jak Lena i jest wiernym przedstawicielem swojej siostry bliźniaczki.  Oczywiście jego słowo było  najważniejsze, ponieważ mimo iż był najstarszy z rodzeństwa to był najbardziej ukochanym i ulubionym z domowników. 
I tak mały Rodzynek został.  Mama była troszkę zła,  ale wtedy nie wiedziała,  że on jej pomoże w zdobyciu jej wielkiej miłości .