part(44)

1.8K 172 14
                                    

Unicode

မီးဖိုက မီးရောင်နဲ့ဂူတစ်ခုလုံး လင်းနေတယ်။
ပွေ့ချီကာတလှည့် ရင်ခွင်ထဲထည့်ပြီးဖက်ထားလို့တစ်သွယ် ကုန်းပိုးလို့တစ်ဖုံ အမျိုးမျိုးသောနည်းလမ်းများဖြင့် ဟေဝန်တစ်ယောက် မိုလေးကို ချော့တယ်။

ဖျားမှာနာမှာ သူ ကြောက်တယ်။
မိုးရေစိုစိုတွေနဲ့ ကြာကြာကြီးနေမိကြတာကြောင့်ပေါ့။
မိုလေး တစ်ခုခုဖြစ်မှာစိုးရိမ်တယ်။

ဂူရဲ့နံရံမှာချိတ်ဆွဲထားတဲ့သားရေတွေထဲက တန်ဖိုးထားရဆုံးဖခင်ရဲ့ အရေပြါးကိုယူပြီး မိုလေးကိုခြုံပေးထားတယ်။ အဝတ်တွေလဲ ဝတ်ပေးထားတယ်။
ဒါပေမဲ့ နည်းနည်းလေးဂျီကျချင်နေတဲ့ မိုလေးကို ချော့စရာစကားလုံးတွေရှိပါတယ်။ ဖွဲ့ဖွဲ့နွဲ့နွဲ့တော့မတတ်ဘူးပေါ့.... ဒါကြောင့် ချီပြီးလမ်းလျှောက်နေရတယ်။
စကားလုံးတွေထက်ပိုတဲ့ အပြုအမူလေးပေါ့။
ကုန်းပိုးပါအုံးဆိုရင် ကျောမှာပိုးပြီးလျှောက်နေရတယ်။
ဟေဝန့်မျက်နှာ မြင်ချင်သေးတယ်ဆိုရင် သားပိုက်ကောင်လို ရင်ဘတ်မှာပွေ့ပြီးလျှောက်ပေးရတယ်။ ထိုင်လိုက်ပါအုံးလားဆိုရင် ကွပ်ပျစ်မှာထိုင်ပြီး မိုလေးကို ပွေ့ပိုက်ထားပေးရတယ်။

သူ သိပ်ချစ်ရတဲ့ မိုလေးပါ။

.
.
.

"ဟေဝန်...."

"ဗျ...."

"မိုလေ.... "

"အင်း...."

"မိုတို့လေ....."

"အွန်...."

"ရွာကိုပြန်ကြရအောင်လေ....နော်"

ဟေဝန်က မိုလေးမျက်နှာကို ဆွေးဆွေးကြီး ကြည့်နေတယ်။ မိုလေးကို သူ မခွဲနိုင်ဘူး။ မိုကလဲ ဟေဝန့်ကို မခွဲနိုင်ဘူး။ အခုဆိုပိုပြီးဆိုးသေးတယ်။ ဒီလိုပတ်သက်မှုမျိုးဆိုတာ နှစ်ယောက်က ခွဲမရအောင်ဖြစ်သွားတယ်ဆိုတဲ့ သက်သေပဲမှလား။ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် အဆုံးစွန်ထိ သက်ဆိုင်သွားတာ။

ဟေဝန်က မျက်တောင်မခတ်ဘဲ ငေးကြည့်နေတယ်။
သူ့ရင်ခွင်ထဲမှာတော့ မျှော်လင့်ချက်တွေတပွေ့တပိုက်နဲ့ မိုလေးရဲ့ မျက်နှာ။ သက်ပြင်းကို အရင်ချတယ်။

- နှလုံးသား​စေညွှန်ရာ ... နာခံလေသော ချစ်သူOù les histoires vivent. Découvrez maintenant