One-shots |Mystic Messenger| ZAMÓWIENIA ZAMKNIĘTE

|Yandere! Zen x Reader|Na zawsze twoja

Kochałam go.

Naprawdę.

Kochałam go,

Z jego wszystkimi dziwadztwami.

Nadmierna opiekuńczość-

Ciągłe sprawdzanie, gdzie jestem i z kim,

Wszystkie moje wyjścia musiałam uzgadniać z nim,

Przeglądał moje wiadomości, bez zbędnego pozwolenia. Bez poszanowania mojej prywatności.

Kochałam go.

No właśnie.

Kochałam.

Zen nie był już, tym samym słodkim chłopcem, którego spotkałam w czasach licealnych.

Stał się...

Przerażający.

Wraz z naszym związkiem, stawał się coraz bardziej zaborczy.

Rzadko kiedy pozwalał mi wychodzić,

Tłumacząc to jako kwestia bezpieczeństwa.

Nie miałam praktycznie kontaktu, ze znajomymi.

Z resztą,

Przez niego praktycznie nie miałam znajomych.

Zen sprawiał, że czułam się więźniem własnego domu-

Jakbym tkwiła w miejscu, z którego nie ma drogi ucieczki.

Jakby wszystkie drogi i tak prowadziły mnie z powrotem do niego.

O dziwo,

Pomimo wielu prób ucieczki,

Nie był na mnie zły.

A tym bardziej nie skrzywdził mnie.

Przynajmniej pod względem fizycznym.

Zamiast tego, traktował to jako pieszczotliwe droczenie się, czy zabawę.

Gdy ja zalewałam się łzami, on był przy mnie.

I choć wiem, że nie rozumiał tego co dzieje się w mojej głowie, gdy bezprawnie pozbawił mnie wolności,

On był przy mnie.

Trwał przy moim boku.

Starał się być wsparciem.

Najlepszym chłopakiem w całym moim życiu.

I tego nie mogłam mu odebrać- faktu, że zajmował się mną jak nikt wcześniej.

I za to siebie nienawidziłam- kochałam mężczyznę, którego powinnam nienawidzić całym sercem, brzydzić się go.

A tymczasem,

Z każdą nieudaną próbą ucieczki, tłumaczyłam sobie, że z nikim innym nie będzie mi tak dobrze.

Świat jest okrutny, a on próbuję mnie przed nim uchronić.

Odizolować mnie o wszechobecnego zła.

I ja mam się za to gniewać? Uciekać? Płakać? Bić?

Nie.

Nie powinnam tego robić.

Nie względem niego.

Nie względem osoby, ktora się tak dla mnie poświęciła.

Już na zawsze będę jego,

A on będzie mój.