One-shots |Mystic Messenger| ZAMÓWIENIA ZAMKNIĘTE

|707 x Reader| Pani psycholog

Rozdział poprawiony

[T/i]- Twoje imię

[T/n]- Twoje nazwisko

[K/o]- kolor oczu

[K/w]- kolor włosów

[D/w]- długość włosów

[U/k]- ulubiony kolor

[U/d]- ulubiony deser

[U/n]- ulubiony napój

..................................................................

[PERSPEKTYWA 707]

Jakby nie patrzeć- praca hakera nie jest łatwa. Nie mogę mieć bliższych znajomych, muszę uważać na każdym kroku, ta praca jest bardzo niebezpieczna i wiele podobnych. Gdybym miał tak wymieniać to wymieniałbym w nieskończoność. Po prostu nie mogę pozwolić sobie na wieeele rzeczy.

Dodatkowo sytuacja sprzed 6 lat - gdy opuściłem mojego brata i rodzinny dom, ciągle do mnie wracała. Nawet nie wiem, co dzieje się z Saeran'em w tym momencie...

Znowu zacząłem rozpaczać. Nie bywałem już tak często na czatach, a jeśli już to moje wypowiedzi były bardzo proste, bez żadnych żartów czy ironii. Sam zignorowałbym ten problem, ale wszyscy dobrze wiemy jacy są członkowie RFA.

Siedziałem jak zwykle przed komputerem i patrzyłem na stare zdjęcia, które przesłałem na komputer kilka lat temu. Znowu się rozczuliłem... Z zamyślenia wyrwał mnie dźwięk przychodzącej wiadomości.

Masz 1 nieprzeczytaną wiadomość:

[T/i] [T/n]: Przypominamy iż jest Pan/ Pani umówiony/a na wizytę jutro o 17:30.

No tak. Całkowicie zapomniałem.

Przez moje zachowanie wszyscy się zaniepokoili. Nie opowiadałem im historii mojego życia, jednak mimo to, wiedzieli, że miałem ciężkie dzieciństwo.

Przez moje ,,stany depresyjne" Jaehee i Yoosung wspierali mnie na duchu opowiadając jakieś żarty, Zen często dawał mi rady odnośnie tego, jak mógłbym poprawić sobie humor, a Jumin na koniec zapisał mnie do jednego z lepszych psychologów w mieście. Nie miałem wyboru- pomimo moich próśb Jumin nie odwołał mi wizyty, a nie przychodząc na umówioną godzinę zmarnowałbym tylko czas.

[NASTĘPNEGO DNIA]

Dotarłem na miejsce i usiadłem w poczekalni. Całe szczęście nie musiałem długo czekać na swoją kolej i wszedłem do gabinetu, do którego zaprosiła mnie młoda, [K/w]-włosa kobieta. Za zbytnio nie interesowało mnie, czy będzie mnie leczyć kobieta czy mężczyzna, ale już widzę, że te wizyty będą bardzo przyjemne dla oka.

Wchodząc do pomieszczenia rozglądałem się dookoła- pierwszy raz w życiu byłem u psychologa.

-Pan... Luciel Choi?- zapytała młoda kobieta siedząca za biurkiem.

-Tak, to ja.- uśmiechnąłem się niepewnie.

-Dobrze.- wstała zza biurka, uśmiechnęła się do mnie promiennie i podała mi dłoń na przywitanie- Ja jestem doktor [T/i] [T/n] i jak Pan dobrze wie, jestem psychologiem. Co Pana tu do mnie sprowadza?

[PERSPEKTYWA READER]

Całkiem niedawno rozpoczęłam pracę jako psycholog, a w tym krótkim czasie słyszałam bardzo wiele historii moich pacjentów. Mimo wszystko, słuchając Luciel'a, miałam wrażenie jakbym dopiero co zaczęła pracę w tym zawodzie.