19. Çünkü...

2.3K 127 18
                                    

Keyifli okumalar 🐤🐥

Vladin odasından kaçarcasına çıkıp 2. kata gelince arkadaşlarıma söyleyecek yalan düşünüyordum. Normalde hemencecik bir yalan bulurdum ancak Vladin öpücükleri aklımı karıştırmıştı. Tutkulu ama aynı zamanda da naif öpücükler...

O anlar aklıma geldikçe dudağımı dişleyip gözlerimi kapattım. Kalbim benden yardım diliyordu. Ancak bu istek boşunaydı.

Üzgünüm...sana yardım edemem. Bende çaresizim.

Vlad söz konusu olunca aklım ve kalbim tamamen devre dışı kalıyor.

İkinci kattaki boş olan iki odayı hızlıca kontrol ettim. Birisi kütüphaneydi. Hemde oldukça büyük ve kitap seçeneği fazla olan bir kütüphane.

Diğer oda ise depolama alanı olarak kullanılmış bir çalışma odasıydı. Çeşit çeşit dosya ve kutular vardı.

Odaları incelemeyi bırakıp kendi odama girdim ve üzerimdeki pijamaları değiştirdim. Yüzümü ve saçlarımı temizleyip koşar adım aşağı indim.

Yemek masasında tek kişilik bir servis vardı. Arkadaşlarım ise salonun farklı köşelerine yayılmışlardı.

"Günaydın" dedim endişeyle.

Bu saate kadar uyumuştum ve odama baktıklarında ise beni bulamadıklarına göre hesap soracaklardı.

"Günaydın mı? Öğlen oldu Melisa" dedi David alayla.

Tamda şimdi kütüphanedeydim diyerek bir yalan sallayacekken Alis bana bakıp konuştu.

"Ee aradığım kitabı bulabildin mi? Kahvaltıya bile gelmeni önleyen bu kitabı merak ettim doğrusu"

Lisa gözlerini telefonundan çekmedrn konuştu.

"Ah artık kütüphane mi kaldı? Her şey telefondan hallediliyor"

Anlayamamıştım. Henüz konuşmadan kütüphanede olduğuma ilgili şeyler söylüyorlardı.

İçeri giren İskender bana doğru yaklaşıp konustu.

"Melisa hanım, söylediğiniz gibi kahvaltınızı ayrıca hazırlattım. Umarım Bay Vladin kütüphanesi size faydalı olmuştur"

Anlamsız gözlerle hepsini inceleyip yutkundum. İskendere biraz daha yaklaşıp fısıldadım.

"İskender ne oluyor?"

İskender de aynı fısıltıyla bozuntuya vermeden konuştu.

"Bay Vlad dün gece sizi kendi odasında konuk edeceğini söylemişti. Sabah siz kahvaltıya gecikince sizin adınıza böyle bir yalan uydurdum. Üzgünüm Melisa hanım"

Duydugum şeyle hayretle İskendere baktım. Beni korumuştu. Ayrıca Vlad ne bok yemeye beni kendi odasında yatırdı ki?

Benim zayıf hallerimden sık sık böyle fayda sağlamasına izin veremezdim.

"Üzgün olacak bir durum yok İskender. Sana minnettarım teşekkürler"

İskender tek bir mimik bile oynatmadan konuştu.

"Önemli değil Melisa hanım. Size afiyet olsun" dedi masayı göstererek.

Arkadaşlarıma bakarak bana hazırlanmış kahvaltı masasına oturdum. Bunu da Vladin düşündüğüne emindim.

Biraz önce bana seni seviyorum diyen adam sözlerinde ciddi gibiydi.

Önümdeki kahvaltılıkları iştahla yeyip bitirince Selen hiç bekletmeden şekerli kahvemi de getirmişti.

BİR FANİYE AŞIK +18 (TAMAMLANDI) Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin