BİR FANİYE AŞIK +18 (TAMAMLANDI)

29. Tıpkı Senin Gibi

Keyifli Okumalar 💔🐥

Elimdeki bastonu dışarı çıkmadan önce İskendere verip salonda olabilecek herhangi bir iç savaşı önlemesi için tembihlemiştim.

En yakın arkadaşımın geleceği gün olanlara bak! Bir grup paspal gezginin birbirini doğramasını önlüyorum.

Amerika gibi barışçılım!

İskender dış kapıyı açıp bana yol verirken gözlerimle tamam  dercesine onu onaylayıp dışarı adım attım. Benim güzel ve kasvetli bahçem, buraya bayılıyorum.

Serin havaya rağmen bahçenin bir ucunda çimenlere oturmuş Alisi görmüştüm. Sırtı bana dönüktü ve oldukça düşünceliydi. Sakin adımlarla yanına giderken bir yandan da rüzgarın etkisiyle uçuşan siyah pelerinimi  zapt ediyordum.

Yerde oturan genç kıza ilgiyle baktım. Kısacık kestirdiği saçları ve özensiz kıyafetleriyle erkek çocuklarına benziyordu. Beni fark etmesini beklesem de çok dalgın görünüyordu. Bedenimin ne kadar soğuk olduğunu unutup eğilerek onzuna dokunmamla Alis öfke içinde elimi tuttu.

"Bana dokunm-" sonra gözleri beni bulunca bir an duraksadı.

"Alis iyi misin?"

Alis bir süre ne yaptığını anlamaya çalışır gibi duraksadı. Sonra aceleyle elini çekti "Üzgünüm, ben dalgınken birisi dokununca sert  tepkiler  verebiliyorum"

"Önemli değil. Bie sorunun varsa eğer söyleyebilirsin"

Alis evin dış kapısına bakıp kimsenin olmadığını görünce tekrar bana baktı "Onu da nereden çıkardın? İyiyim ben. Arkadaslarım mı bir şey dedi?"

Küçük yalancı. Hissettiğin kırgınlığı sana dokunmadan bile hissedebilirim. Farklı duygular var bedeninde. Öfke, kırgınlık ve...utanç.

"İyiyim derken bile çatık kaşlısın Alis" dedim şaşırırcasına.

Alis bunu duyunca yüzünü yumuşatıp gülümsemeye çalıştı "Ah kusura bakma. Çok yorgunum da bugün. Ama sorduğun için sağ ol Vlad. Kendimi çok iyi hissediyorum"

Ona doğru eğdiğim vücudumu dikleştirip ona yukardan baktım. Yalan söylediğini anlamak için yeryüzündeki son Dracula olmama gerek yoktu.

"Yalan söylemek insanları salak yerine koymak demektir Alis. İnana bana bu çok kabaca. Sana değer veren insanlara bunu yapmamalısın"

Alis yalan söylediğinin anlaşıldığını anlayınca daha fazla direnmedi ve alayla güldü "Herkes senin kadar kibar olamıyor işte Vlad. Ne yaparsın! Hayata ayak uyduruyorum"

Onların öğrenecek çok şeyi var.

"Hissettiğini anlıyorum" dedim bir anda. Onun gözlerine odaklanarak söylemiştim.

Alis ise şaşkınca gözlerini açtı. Sonra ne yapacağını şaşırır halde gözlerini kaçırdı ve başını eğdi "Biliyor musun? Bir arkadaşım yalan söylemenin çok büyük kabalık olduğunu söylemişti"

Gülümseyip bir dizimi kırarak yanına eğildim. Benden kaçırdığı gözlerine bakmak istesem de Alis izin vermiyordu. Belli belirsiz bir göz yaşı kripiklerinden aktı. Hemen gözlerinin yaşını silip içli bir nefes aldı. Bu nefes alış hem üzüntüden hemde soğuktandı. Askılı atlet tarzı bir şey giymişti ve hava da oldukça serindi. Sırtımdaki pelerinin bağını çözmek için ellerim boynumdaki bağcıklara gitti. Birkaç hamlede bağı açıp omuzlarımdan çektiğim pelerini Alisin omzuna atmamla başını sonunda benden yana çevirip bedenini uzaklaştırmak istedi.