BİR FANİYE AŞIK +18 (TAMAMLANDI)

49. Jakuzi

Heey! Burada size özel uzuuun bir bölüm var. Beğeneceğinize eminim 😊

Kahvenizi aldıysanız sizi Vlad ve Melissa ile bırakıyorum.

Keyifli okumalar 🌸💚

"Senden uzak kalmak mı? Hiç sanmıyorum Melissa."

Ben şaşkınca söylediği şeyleri düşünürken dudaklarımda hissettiğim sıcak baskıya Vlad sebep oluyordu.

Kan kırmızısı dudakları benim pembe dudaklarımla bütünleşmişti.

Alt dudağımı ezercesine emip çekiştirerek beni kendisine çekiyordu.

Ben ise bu girdaba kapılmamak için çabalıyordum. Ancak susuz kalmış gibiydim. Ve sonsuz su kaynağım da Vlad olmalıydı.

Dudaklarımdaki baskı beni ele geçirirken kırılan direncim ile gözlerimi kapatıp anın tadını çıkardım.

Kısacık bir süre bu hissi alıp saklamalıydım.

Birazcık öpsem bir şey olmazdı değil mi?

Sadece birazcık...

Biraz mı? Hayır Melisa aptal olmanın sırası değil.

Zevkle kapattığım gözlerimi telaşla açıp dudağımı adeta diliyle ezen adamdan kurtardım. Nefes nefese kalmıştım.

"V-vlad her an beni öpmenin mantıklı bir açıklaması olamaz. Bir daha olmasın lütfen."

Vlad baş parmağıyla alt dudağında bana ait olan ruju temizledi.

"Aslında oldukça mantıklı bir cevabı var Melissa. Birbirimizi seviyoruz. Ve bu durumda birbirini seven insanların sevgi veya şehvet dolu öpücükleri normal karşılanır. Değil mi?"

"Değil!" Gözlerimi kaçırdım. "Yani demek istediğim benim seni sevdiğim falan yok. Sadece bana acılarımızı ve sırlarımızı bir günlüğüne paylaşalım,  kavga etmeden bir gün geçirelim dedin bende kabul ettim. Bunun altında başka mana aramanın anlamı yok. Ayrıca izinsiz öpücüğün bir tacize giriyor."

Vlad anlam dolu bir gülücükle tek kaşını kaldırdı. "İzinsiz öpücük mü?" Sonrasında dayanamayıp kahkahayı bastı. "İzinsiz öpmediğime eminim Melissa."

Öfkeyle konuştum. "Bende izin veriyorum demediğime eminim Vlad."

Vlad gözlerime tebessümle baktı. Uzun bir bakıştı. Gözlerini ayırmadan sessiz ve sakince konuştu. "Sen değil Melisa, kalbin söyledi. İşitebiliyorum bunu."

Gözlerimi kaçırıp yerimden kalktım. "Sana söyledim. Böyle edebi konuşmalara pek kanmıyorum. Nefesini tüketme yani." Başımı zıt yöne çevirdim. "Neyse bu konuyu kapatalım lütfen."

Vlad oturduğu yerden kalkıp yanıma geldi. "Nasıl istersen utangaç Melissa."

Aslında ona utangaç olmadığımla ilgili şeyler söyleyebilirdim. Ama uzatırsam Vlad yine beni köşeye sıkıştırırdı.

Konuyu değiştirmek adına bambaşka şeylerden bahsetmeye başladım. Loş ışıktaki odaya göz atıp saate baktım.

"Saat de yedi olmuş. Bu demek oluyor ki sen aşağı inemez misin?"

Vlad karşımdaki çalışma masasının kenarına bedenini yasladı. "İnebilirim. Ama perdeler kapalı olduğu sürece." Gülümsedi ve tek kaşını kaldırıp muzip bir tonda konuştu. "Tüm gün karanlık bir salonda oturmak beni rahatsız etmez dersen seninle aşağı gelebilirim."